Ik realiseer mijn spijtig genoeg iets...

afbeelding van ikhebhulpnodig1

Meer dan een jaar verder en nog steeds denk ik gruwelijk veel aan haar. Niet hoe het met haar is, niet wat ze nu aan het doen is, niet wat ze gaat doen. Ik denk alleen maar aan het feit dat ik zielsgelukkig was met haar. Ik kan me de laatste tijd enorm ergeren aan mensen die mij vertellen: "Je kan je geluk niet van iemand anders afdwingen, pak je shit bij elkaar en ga verder." Ik ga verder met alles en dat maakt mij niet gelukkig! Geluk dwingt iedereen wel ergens af van iemand anders. Dat is menselijk, de mens wil van iemand houden en van gehouden worden. Vooral dat tweede is belangrijk, iemand die om je geeft. Je zegt toch niet voor niets tegen de liefde van je leven: "Nu ben ik zielsgelukkig en kan ik sterven" of iets in die trant. Ik wil blijkbaar niet verder gaan met iets of iemand anders... Verdomme ik wil haar maar dat kan niet, en ja ik weet dat!! Ik word echt schijt chagrijnig van dat mensen mij maar vertellen dat ik verder moet gaan en het los moet laten. Ik heb geen afsluiting gehad, ben kei hard gedumpt, waarna ik vervolgens gewoon ben ingewisseld (ja dat zullen wel meerdere hier zijn geweest) maar ik ben nog nooit zo verliefd geweest op iemand. Alsof ik een programma was op de computer die gewoon gedelete is. Nou ik werk me reet eraf of verder te gaan, ik meld maar weer dat ik zeker niet stil zit hoor. Voordat ik die opmerking naar me hoofd krijg, ook dat irriteert me. "Ga eens uit met iemand anders, er zijn meer vissen in de zee dan alleen die". Nou in 1 jaar heb ik zoveel dates gehad dat ik het niet eens bij kan houden en ik heb veel uitgeprobeerd. Nee ik heb niemand pijn gedaan voor zover ik weet, ik ben altijd netjes geweest en ben eerlijk geweest. Ik ben zoekende, nog steeds... Duurt lang.... Echt veel te lang, kan het niet vaak genoeg zeggen of benadrukken.

FACK!

afbeelding van bjm

@ikheb hulp nodig

he gast

je haat iedereen die van alles en nog wat zegt, tja wat zal ik je dan zeggen ?
jij wilt haar...zij wil jou niet
dan doe er wat aan of laat haar gaan
jij wilt haar omdat jij dat wilt
zij wil dat niet omdat....
ja vul maar in
weet jij de reden
dan is dat mooi
weet je het niet
dan is dat kl.t.
echter het waarom maakt niet uit
feit is dat het zo is
ik zie het zo
je wilde haar gelukkig maken
dat is je niet gelukt
dus moet je haar laten gaan
haar geluk te ge moet
je moet haar loslaten
om haar respect te behouden
respect wat je in haar allang bent verloren
wat je niet kunt krijgen
wil je extra graag
dus waarom wil je haar terug
om haar vervolgens een lesje te leren ?
om haar daarna te dumpen ?
dat is nl wat ik lees
als ik jou verhaal lees
alleen maar ik
en niets zoeken bij je zelf !
het klinkt misschien hard
is niet zo bedoeld
want ik lees wel meer dingen die er niet staan
maar meen dat tussen de regels door te lezen
daarom voor jou een gedichtje dat ik een tijdje geleden hier neer schreef wat nog al wat mensen heel erg mooi vonden kennelijk heb jij het niet gelezen of niet begrepen daarom voor jou ook maar nog even dat gedicht
het gaat over respect en over pijn en het waarom van de pijn.........hoop dat jij ook zo ver komt dat je de woede kunt laten gaan en dat je beseft dat je de negativiteit achter je moet laten om verder te kunnen gaan
heel veel sterkte man !

voor iedereen

als je hart en je verstand niet hetzelfde denken dan krijg je spijt.
je weet even niet meer wat te doen.
je hebt geen escape meer en moet er doorheen.
de gebeurtenissen waar je spijt van hebt zijn immers al geweest en niet meer terug te draaien.
dat veroorzaakt pijn.
dat veroorzaakt slapeloze nachten.

veel mensen hebben dingen meegemaakt in het verleden die onomkeerbaar zijn.
je hebt ruzie gemaakt met je ouders, je vriendje of vriendin,
je hebt iemand niet eerlijk behandeld,
je voelt je oneerlijk behandeld,
je broertje of zusje werd voorgetrokken,
je ouders gaven je geen aandacht,
je werd verkracht of aangerand,
je bent weggestuurd van school,
vroeger veel gepest,
je voelt je onderbedeeld ten opzichte van anderen,
je bent ontslagen,
etc etc ,
kortom je bent op een of andere reden heel erg gekwetst.
dit heb je allemaal op je eigen manier verwerkt.
de een doet dat anders dan de ander.
de een krijgt een hard schild om zich heen
praat nooit meer over zijn gevoel,
de ander probeert het een plek te geven door te schreeuwen om aandacht,
zowel negatief als positief.
weer anderen zoeken hulp en worden liefdevol opgevangen.
25 % van de mensen valt weer terug in een latere fase van hun leven.
hebben door de gebeurtenissen hun emotionele ontwikkeling niet afgemaakt.
zij hebben het gebeuren weggestopt,
nog lang niet verwerkt.
zij geven zichzelf soms de schuld van wat er is gebeurd,
maar meestal heeft de omgeving het gedaan.
zij zetten zich af tegen alles en iedereen in hun nabijheid
maar als zij zien dat dat niets oplost
het hen steeds verder in de problemen brengt
dan worden zij steeds harder.
des te harder zij worden
des te onverschilliger ook.
zij raken van god los
en het draait steeds meer alleen nog maar on hen zelf.
diep van binnen willen zij echter iets heel anders
wat zij soms ook aan de oppervlakte kunnen brengen
en dan een langere relatie aan kunnen gaan.

soms komt het na heel veel jaren ineens weer terug.
tussen 35 en 45 getriggerd door een gebeurtenis.
soms komt het dan later rond 60 of in de eindfase van je leven nog een keer terug.

de pijn is een hulpmiddel voor jezelf om sterker te worden.
om er achter te komen wie je bent ,
wat je wilt en ook wat je niet wilt.

de mensen met de hardste buitenkant, die niet praten over hun gevoel,
lijken vaak de meeste lol te hebben.
maar diep heel diep van binnen zijn dat de mensen die de meeste pijn hebben.
je kunt hen qua gevoel amper bereiken.
zij hebben door wat zij hebben meegemaakt volgens hun waarheid
(wat lang niet altijd de waarheid is zoals een ander dat ervaart)

verliefdheid gaat vaak over in houden van,
houden van in haat ,
soms wordt houden van weer verliefdheid,
houden van kan ook eindigen in vriendschap in het leven zonder passie,
maar houden van kan ook eindigen in het moeten loslaten van de ander
omdat er geen leven samen mogelijk is.
degene die er niet voor kiest omdat te doen wordt gedwongen die keuze te maken,
een ander heeft gekozen.
je kunt dat niet begrijpen,
dus ga je veel nadenken, mijmeren ,praten, schrijven.
je slaapt amper meer en klampt je haast wanhopig vast aan die ander.
je probeert van alles,
je bent bereid bijna alles te doen wat die ander van je vraagt.
je begrijpt haar boodschap niet en kunt en wilt dat ook niet begrijpen.
je smeekt, je huilt en als alles niet helpt wordt je machteloos.
ondertussen is er vaak twijfel bij jezelf maar diep van binnen ook bij de ander.
je loopt op eieren, je begint te twijfelen.
machteloosheid leidt weer tot boosheid,
als je boos wordt dan worden er vaak dingen gezegd of gedaan die later onomkeerbaar blijken.
de vriendschap wordt vernietigd,
soms wordt deze in een later stadium weer hersteld,
maar het vernietigen van de vriendschap is nodig om de volgende fase te bereiken.
je kunt immers niet verder met iemand die niet inziet wie jij bent,
hoe jij je voelt,
wat jij nog voor die ander voelt.
als de vriendschap herstelt wordt na die fase
dan is je boosheid niet voor niets geweest.
je hebt gestreden voor wat je waard was,
je hebt gevochten als een leeuw voor je relatie,
je hebt die ander laten zien dat zij te ver is gegaan.
als je nooit boos bent ben je onverschillig
dat leidt tot niet vechten.
kan jou verzekeren dat is verschrikkelijk voor de ander.
maar als je boos bent komen al je emoties eruit
als al jouw emoties eruit komen maak je de weg vrij voor de volgende fase.
als de ander de boodschap begrijpt en aanneemt komt de vergeving van de boosheid.
zo gaat dat meestal in een goede relatie.
na de boosheid komt meestal de spijt weer terug,
hetgeen leidt tot verdriet.
waarom heb ik mij zo laten gaan.
ik heb je niet willen kwetsen ,
ik had dit allemaal niet moeten zeggen.
de ander zal echter ook diep in zichtzelf gaan kijken
ook verdrietig worden.
jullie zullen levelen qua niveau
uiteindelijk samen weer gelukkig worden
danwel in ieder geval tot vergeving komen. d
at kan echter een lange tijd duren.
helaas zijn veel relaties niet bestand tegen dit proces.
waardoor je na de boosheid in een verdrietfase terecht zult komen
met af en toe een lichtpuntje.
de boosheid heb je omdat ...........
je diep van binnen heel veel pijn hebt
het verdriet nog niet aan kunt.
het is een bescherming voor jezelf.
na de boosheid bereik je de volgende fase.
helaas moet je voordat je aan accepteren toe komt eerst nog door een andere fase heen
waarbij je de meeste pijn voelt.
je moet door die pijn heen om te kunnen beseffen wat je mist.
je moet zien wat je mist om er achter te komen wie je zelf bent,
wat je zoekt, wat je wilt bereiken.
om er zelf sterker uit te komen !
van de pijn leer je wat je wel en wat je niet wilt accepteren.
leer je je grenzen kennen.
dat is nodig om weer verder te kunnen!
na deze fase komt de berusting ,
je zult steeds rustiger worden,
je overdenkt alles nog een keer.
je komt tot de conclusie dat je er niets aan kunt veranderen.
dat je verder moet.
soms ga je nog een keer alle fases terug door.
voor je in de laatste fase van accepteren komt.
als je die fase hebt bereikt dan ga je de rust vinden
pak je je leven weer op.
je bent veranderd.
je weet weer waar je staat in het leven.
je hebt weer nieuwe doelen.
het geluk lacht je toe.
je gaat van een negatieve flow over in een positieve flow.
je kunt weer lachen,
je kunt weer de dingen doen die je leuk vindt
je hebt weer plezier !
door pijn moet je heen om het geluk te vinden.
dat geluk had je heel ver weg gestopt,
het zat diep van binnen
moet weer boven komen.
uiteindelijk zul je het ultieme geluk weer vinden
je zult precies weten wat echt belangrijk is.
als je in een positieve flow terecht komt
zal er een moment komen dat je jouw geluk met anderen wilt delen.
als je die ander niet bij de hand hebt ,
niet kunt vinden,
val je soms weer even terug.
maar door te focussen op de positieve dingen in het leven
zul je er steeds sneller uitkomen !
kortom van pijn leer je heel veel,
pijn is nodig om te groeien,
door de pijn wordt je sterker
door de pijn bereik je de volgende fase in je leven
kom je steeds dichter bij de dingen die echt belangrijk zijn voor je !

kom in de positieve flow
je zult een positief persoon vinden.
zolang je nog negatief denkt
zul je veel mensen treffen die zelf ook in een negatieve flow zitten.

kom op de zon schijnt,
het leven lacht je toe,
zie de kansen ,
kijk diep bij je zelf van binnen,
respecteer jezelf
weet dat je een gouden persoon bent die het beste met anderen voor heeft.
je verdient het geluk en je gaat het ook vinden !

vr groet en veel sterkte
bjm

afbeelding van ikhebhulpnodig1

Ik snap helemaal wat je

Ik snap helemaal wat je bedoelt, maar nee ik wil haar niet terug om haar vervolgens weer te dumpen. Ik heb een zeer goede zelfreflectie opgebouwd de afgelopen tijd en haar pijn doen is het allerlaatste wat ik wil. Ik wil geen wraak of wat dan ook. Ik heb me open gesteld naar haar en ben voor het eerst in mijn leven keihard afgewezen. Ik weet dat het voor iedereen moeilijk is de eerste keer. Maar dat dat zo lang duurt kan ik me dus niet voorstellen, vandaar dat ik me ben gaan realiseren dat ik echt zielsgelukkig was. Dat ben ik nu niet meer, sterker nog ik was zwaar naar de klote (om het maar even goed neer te zetten) Nu, nu gaat alles weer zoals het moet gaan in het leven van de mens. Het leven is mooi, maar met haar was het geweldig. Dus nee, ik wil haar niet terug om vervolgens te dumpen. Ik wil haar terug omdat zij mij tijdloos maakte en meer dan haar had ik niet nodig. Het ultieme geluk noem ik zo iets. Maarja, die moet je natuurlijk ook met jezelf kunnen vinden? Bullshit, het ultieme geluk vind je niet in jezelf. Geluk is niet voor niets om te delen. O en ik haar niet iedereen die dat mij zegt. Ik haar het feit dat het gezegd word, ongeacht wie het ook zegt. Al zegt de koningin het tegen me. Ik weet dat ik verder moet gaan, maar het lukt en voornamelijk wilt niet.

No offence naar jou btw. Maar ik voel mezelf weer woedend worden op mezelf dat ik het maar niet voor elkaar krijg om haar los te laten. Ik maak het mezelf zo moeilijk. Vandaar mijn taalgebruik op sommige gebieden.

afbeelding van bjm

@ikheb hulp nodig

hoi snap je heel goed hoor, lees mijn blogs er maar op na
maar mijn vrouw ging weg voor de passie, de lust en liet daarvoor alles achter, zelfs toen haar vriendje haar liet stikken.........kijk daar heb ik het moeilijk mee, dan liever haar het geluk gegund met die ander, dat was immers dat ik haar heb beloofd, ik wilde haar gelukkig maken...daarom was loslaten ook niet zo moeilijk,,,,,,,,totdat bleek dat zij ziek was.........dat zij niet gelukkig was en dat daardoor 4 levens naar de klote moesten ..........en er niemand gelukkiger van zou worden !

maar ik weet, ik schreef het je al , dus jij weet het ook, en dat schrijf je zelf ook vervolgens :
eerst vind je het geluk bij jezelf en als je dat hebt wil je het delen, is er niemand om te delen ? dan kun je terugvallen....of te wel vind mensen om mee te delen...ik heb mijn kinderen en daarnaast heb ik veel mensen die ik kan helpen en daar deel ik mijn geluk mee........en moet zeggen dat maakt mij nog gelukkiger ! groetjes bjm

reden ook dat ik schreef :

door pijn moet je heen om het geluk te vinden.
dat geluk had je heel ver weg gestopt,
het zat diep van binnen
moet weer boven komen.
uiteindelijk zul je het ultieme geluk weer vinden
je zult precies weten wat echt belangrijk is.
als je in een positieve flow terecht komt
zal er een moment komen dat je jouw geluk met anderen wilt delen.
als je die ander niet bij de hand hebt ,
niet kunt vinden,
val je soms weer even terug.
maar door te focussen op de positieve dingen in het leven
zul je er steeds sneller uitkomen !

afbeelding van ikhebhulpnodig1

Je hebt helemaal gelijk. Ik

Je hebt helemaal gelijk. Ik was gisteren gewoon weer stront chagrijnig en weer te negatief over alles. Nu weer een kleine opklaring met rationeel denken.

afbeelding van bjm

@ikheb hulp nodig

ha ha nu alleen nog dat kleine even weghalen en dan komt het weer helemaal goed met je !
groetjes en veel sterkte
bjm

afbeelding van BlueEyes

Weet je, of het nu de eerste

Weet je, of het nu de eerste keer is of niet, dat maakt weinig uit hoor. Bij mij is het de tweede keer en de relatie duurde maar half zo lang als die andere, maar nu voelt het veel zwaarder aan en kan ik ook moeilijk loslaten.

Het is voor mij nog maar drie maanden 'uit', en de eerste 2,5 heb ik ook geprobeerd los te laten, omdat je weet dat je dat moet doen, maar het lukte niet. Het probleem is dat je niet alleen moet weten dat je dat moet doen, je moet het ook voelen... Dat gevoel kwam er bij mij plots, heb een klik gemaakt, op een moment dat ik het, weeral eens, helemaal niet meer zag zitten. Het was toen ik haar een brief had gemaakt. Had daar wat tijd ingestoken en proberen raad op te volgen van bjm (Knipoog). Heb dan de brief laten lezen door enkele vriendinnen en zowel ikzelf als zij vonden het een zeer, zeer mooie brief, maar er ontbrak iets. Daar heb ik dan even over nagedacht en toen besefte ik het. Wat er ontbrak was een bedoeling. Wat wou ik bereiken met die brief?
Dat wist ik zelf niet. Eigenlijk had de brief een beetje de boodschap 'we hadden het zo mooi, ik begrijp hoe je je voelt, maar als je terug komt komen we er samen wel uit, zie maar welke mooie tijd we hebben gehad.'
Maar tegelijk wist ik dat ik ze eigenlijk niet terug wou. Ik wou ze terug, maar alleen als ze geen twijfels meer zou hebben en evenfel voor mij zou gaan als ik voor haar. Maar ik besefte dat er daarvoor nog niet genoeg tijd was geweest, geen signalen die die richting uitwezen. Ik besefte dat als ik de brief zou sturen dat ze dan zeer waarschijnlijk contact zou opnemen en dat we dan mischien terug vrienden zouden worden. Maar ik besefte ook dat dat voor mij niet goed is. Ik zat nog te diep en wil helemaal geen vrienden zijn. Dat is te moeilijk. Hoe kan je vrienden zijn met iemand waarvan je nog zo hartpijn hebt. Eigenlijk was ik daarvoor nog niet klaar. Dat zou voor mij te moeilijk zijn en, mezelf kennende, zou ik me weer opofferen om haar een goed gevoel te geven...

Dus besloot ik om deze keer eens voor mezelf te kiezen. De brief niet te sturen, tot als ik wist wat ik ermee wil bereiken, tot als ik weet wat er ontbreekt. Ipv zoals ik vroeger altijd deed, de helper te zijn, de therapeut, de vriend ga ik deze keer eens aan mezelf denken en doen wat voor mezelf, nu, het beste is. Dus besloot ik om 'no contact' te behouden, ze zelfs niets te sturen voor haar verjaardag. En dat had ik nodig. Vanaf toen ben ik begonnen met loslaten...

Zoals bjm ook zegt, soms moet je de vriendschap verbreken, om zelf verder te kunnen, en wieweet komt die ooit wel terug, als je dat ooit wil...

Daarna heb ik me twee weken veel beter gevoeld, en nu terug even een dipje. Maar ik ben wel begonnen met loslaten en ga verder met m'n leven, hoe moeilijk ook. Er zijn nu zelfs terug momenten dat ik de toekomst positief inzie Glimlach Maar het blijft moeilijk...

Wens je veel sterkte en loslaten moet je willen, dat kan je niet forceren. Soms moet je vasthouden, vechten en ervoor gaan, maar op een bepaald moment moet je beseffen dat de strijd gestreden is en dat je hebt verloren... Je hebt alles gedaan wat je kon, je hoeft jezelf niets te verwijten, soms kan je gewoon niet winnen. Liefde moet nu eenmaal van twee kanten komen en wat de andere voelt daar kan je zelf weinig of niets aan veranderen...

De kronkels die onze 'exen' maken hebben wij niet in de hand. Soms kan je ze laten inzien dat ze verkeerd zijn, soms ligt het aan onszelf... Maar uiteindelijk moeten ze zelf inzien en voelen dat ze terugwillen, en dat hebben wij niet in de hand... Soms moet je een 'neen' aanvaarden...

afbeelding van bjm

@blue

he man, is allemaal te veel eer hoor wat je allemaal schrijft dat ik heb geschreven Glimlach
wel erg mooi te zien dat je er wat aan hebt gehad en er wat mee hebt gedaan !
daarom ook schreef ik steeds...schrijf een brief uit haar oogpunt...en cijfer je zelf er niet bij weg !
je hebt meestal signalen genoeg gekregen en als je die er allemaal bij pakt wordt er ineens heel veel duidelijk !
groetjes
bjm

afbeelding van BlueEyes

Hey bjm, Zo'n brief schrijven

Hey bjm,

Zo'n brief schrijven heeft geen zin hoor... Ze was zeer duidelijk. Ze hield van me, ik had alles wat ze wou, er waren geen dingen die ik moest veranderen... Haar verstand zei haar telkens bij me te blijven maar haar gevoel twijfelde en ze wist zelf niet waarom. Haar gevoel zei haar dat er iets anders voor haar was weggelegd. Dat heeft ze allemaal letterlijk tegen me gezegd, meerdere keren.

Er waren dingen die ze miste, huisdieren, tuintje enzo, want we woonden op m'n appartememtje. Maar ik had ze al meerdere keren voorgesteld om in een huisje te gaan wonen, ik wou m'n apje zelfs verkopen/verhuren opdat we in een huisje konden gaan wonen, met huisdieren en alles erop en eraan. Dat wou ze toen niet.

Ze heeft ook nog veel te verwerken uit haar verleden, waardoor ze twijfelde over alles. Ze vond nergens rust. Het probleem is, denk ik, dat ze de dingen uit haar verleden niet verwerkt en haarzelf heeft proberen te overtuigen dat ik degene was voor haar, maar haar gevoel wou niet mee en deed haar soms twijfelen. Uiteindelijk heeft ze besloten haar gevoel te volgen en me los te laten...

Een brief van mij kan daar niets aan veranderen. Haar gevoel moet ze zelf ontdekken. Ik weet dat haar beslissing nu bij haar goed aanvoelt. Dat heeft ze ook gezegd. Ze heeft haar rust teruggevonden en kijkt nu voorruit.

Mischien, als ze ooit haar verleden verwerkt, zal ze ooit spijt krijgen en beseffen dat we wel bij elkaar horen, maar dat kan ik niet voor haar doen, dat moet uit haarzelf komen...

Het enige wat een brief nu kan doen, is het contact herstellen zodat we terug vrienden kunnen worden. Maar dat kan ik niet aan. Stel dat we terug contact hebben en ze vertelt dat ze zich nu terug goed voelt, dat ze rust heeft, dat ze een huisje heeft gekocht... Dat is fijn voor haar maar dat kan ik nu niet aanhoren. Dat doet me teveel pijn...

Ik moet nu het contact verbreken om zelf verder te kunnen, ze te kunnen loslaten, niet achter haar aan te lopen. Waardoor ze me mischien ook meer respecteerd, omdat ik ze laat gaan en niet smeek, ze niet probeer te overtuigen terug te komen. Dat heeft ook geen zin, zoiets moet ze volledig zelf beseffen. Ze weet wat ik voor haar voelde, ze weet dat ik van haar hield en dat zij degene was voor mij...

afbeelding van bjm

@blue en ik heb hulp nodig

he blue, die brief is slechts bedoeld om er achter te komen wat zij tegen jou heeft gezegd, door dat allemaal van uit haar standpunt op te schrijven weet je precies waarom het wel of niet zal gaan werken, meestal schrijf je eerst een brief vanuit je eigen gevoel, dat heb je gedaan, daarna vanuit haar en dan weet je dat je al veel antwoorden hebt gekregen op de vragen waar je nog mee zat, dan weet je ook dat er al zoveel gezegd is dat je eigenlijk al weet wat je moet doen...dus jij hoeft hem niet meer te schrijven dat heb je al gedaan , je weet ook al wat je moet gaan doen en wat je verder wilt, enige dat je nu nog moet / kunt doen is dat vasthouden want ......je bent er nog niet helemaal schreef je zelf......
mijn opmerking was dan ook meer bedoeld als aanvulling op hetgeen jij schreef aan ik heb hulp nodig .......groetjes
bjm

afbeelding van ikhebhulpnodig1

wow, mooi geschreven.

wow, mooi geschreven. Bedankt, ik voel er echt alles in wat je schrijft. Ik lieg denk ik als ik zeg dat ik door ga met mijn leven bedenk ik me nu, ik ga helemaal niet door want ik blijf nog steeds met haar in mijn hoofd. Ik laat haar niet los zoals het zou moeten, maar waarom lukt me dat dan niet? Je zou zeggen dat na een jaar het toch vanzelf gaat? Dat zal ook wel een fout zijn, het gaat niet vanzelf. Ik ben van nature al een denker die veels te aardig is voor de mede mens. Dat doet mij de nek om, maar ik kan er gewoon niets aan doen. Zo ben ik, mijn zelfreflectie is goed zoals ik al had vermeld dus hier ben ik zeker van. Maar kom op zeg, waarom vergeet ik haar maar niet? Ik heb haar als ideaalbeeld opgesteld en dat is mijn grootste fout geweest, daar ben ik zeker van... stom stom stom. Maar de schade is al gedaan, ik moet nu een oplossing vinden hoe ik die schade kan helen. Dat ga ik maar weer doen komende tijd. Aan mezelf werken... Alsof ik dat nog niet genoeg heb gedaan.

Bedankt voor je reactie

afbeelding van evee

je zult me nu vast gaan haten

je zult me nu vast gaan haten maar dat interesseert me niet haha.

bepaalde dingen uit je berichtjes leggen precies de vinger op de zere plek:
zij mij tijdloos maakte
meer dan haar had ik niet nodig
geluk vind je niet in jezelf
en de ergste: nu ben ik zielsgelukkig en kan ik sterven

kom op man! Tuurlijk is liefde belangrijk maar laten we er alsjeblieft niet te dramatisch over doen! Een liefde dioe je dumpt is naar maar er zijn nog zoveel ergere dingten, relativeer!

en als jij echt he geluk volledig uit een ander moet halen en je de ander ziet als invulling van je leven dan gaat het nooit goedkomen in relaties. Ik kan me ook voorstellen dat dit voor de ander vreselijk verstikkend kan voelen.

afbeelding van Moerbei

Ik begrijp je echt volledig.

Ik begrijp je echt volledig. Mijn relatie is ook alweer maand of 10 uit en ik heb hem ook nog niet kunnen loslaten. Ik heb het maar geaccepteerd. Mensen hebben ook tegen mij gezegd...'laat los'. Wist ik de magische manier om dat te kunnen doen dan had ik dat toch echt al gedaan.
Op het moment heb ik maar geaccepteerd dat het zo is. Ik weet uit verleden / ervaring dat uiteindelijk de tijd zijn werk wel doet.

Ook ik heb al een aantal dates gehad waarna ik veelal dacht...'zucht, waarom doe ik mezelf dit toch aan?' en ik moet uitkijken om niet in wanhoop te vervallen en te denken...dit komt gewoon nooit meer goed.

Een week of 6 terug zei een kennis van me, stop met zoeken en start met genieten. Kap met internetdaten, kap met hunten en ga gewoon dingen doen die je leuk vindt!

Voor mij was dat wel een 'aha'-momentje, al klinkt het zo eenvoudig en afgezaagd in de oren.

Ik geloof ook dat een gelukkige relatie hebben, liefde delen, geluk delen 1 van de fijnste dingen in het leven is.
Maar dat neemt niet weg dat we in de tussentijd (dus de tijd tussen 2 relaties) niet heel erg kunnen genieten van het leven, of het leven het niet waard is om geleefd te worden!
Er zijn namelijk meer manieren om geluk te delen dan alleen met die ene ander. En ja, hoe vaag dat ook klinkt...je kunt ook echt een fijne relatie met jezelf opbouwen.

Er zijn zoveel vormen van geluk. Er is het geluk dat ware liefde ons geeft.
Maar er is ook innerlijke rust in onszelf, er is enthousiasme of passie voor iets (een hobby, natuur, een cursus), er is compassie dat we voelen voor anderen of voor dieren of wanneer we iets doen voor iemand die hulp nodig heeft, er is geluk van het bereiken van doelen, er is extase na sport, dansen of een lekkere maaltijd.

Er is gewoon nog zoveel meer, daar ben ik van overtuigt.

Zelfs wanneer we nog niet 'los' zijn of over ons ldvd.

En one more thing to remember:
'Waar je je aandacht op richt, groeit'

Zolang je in een circeltje blijft denken over alles wat er mist, gaat er gevoelsmatig alleen maar meer missen. Er blijft nl geen ruimte over voor de mooie dingen om te groeien.

Grtz,
Moerbei

afbeelding van mrpither

Re:

Helemaal mee eens, geluk zit in jezelf... daar heb je niemand anders voor nodig. We zijn kennelijk allemaal zo geprogrammeerd dat een relatie een must is om gelukkig te kunnen zijn.
Allemaal lulkoek wat mij betreft. Één van de (vele) redenen voor mij om nooit meer een relatie aan te gaan.

afbeelding van brooke

Hmmm

Het hart gaat relaties aan, zelfs als het verstand dit ontkent....
Liefs,
Glimlach

afbeelding van mrpither

Re:

Mijn verstand vertelt mij dat het hart een spier is... een bloedpomp
Glimlach

afbeelding van evee

heel mooi geschreven moerbei!

heel mooi geschreven moerbei! ik ga m ff bij mn favorieten opslaan ; )

afbeelding van bjm

@iedereen

stop inderdaad met zoeken, het geluk is dichterbij dan je zelf denkt !
het geluk zal jou dan ook zelf wel vinden en komt uit een hoek waar je het zelf niet verwacht, reden dan ook dat als je zoekt je het niet kunt vinden ! kijk om je heen en geniet ! wees positief en het leven lacht je toe !

groetjes
bjm