Ik val op "" probleem"" vrouwen

15 jaar was ik en geen zin meer om te leren, geld verdienen was belangrijk want dan kon ik meedoen met mijn vrienden, dan hoorde ik erbij.
Thuis waren ze in alle staten, mijn vader was woest , sleepte me mee achter op de fiets en zei, niet leren best ! maar je komt niet bij de keet te lopen, werken zal je !
En zo gebeurde het dat ik al vrij vroeg kwam te werken als magazijnjongen en vloerenplakker bij een warenhuis. (Die hadden toen van die geplakte linoleumstroken op de grond in de winkel, waarvan er elke dag wel wat lossprongen, die mocht ik dan weer vast plakken!)
En daar bij dat bedrijf gebeurt het !

Ik wordt smoorverliefd op een verkoopster van de byouterie afdeling, Denise heette ze en had een behoorlijk extravert karakter
Na diverse avancepogingen, waarin ze gedeeltelijk tegemoet kwam, vertelde ze me op een dag, dat ze toch vond dat ze te oud voor me was, (ze was 2 jaar ouder) maar vertelde ze, mijn zus komt hier ook werken en die is van jouw leeftijd, die is wel wat voor jouw!
En hoewel haar zus totaal verschillend was t.o.v. haar (Introvert), kreeg ik inderdaad verkering met haar.
(Achteraf moet ik bekennen dat ik het waarschijnlijk alleen maar deed om in ieder geval bij Denise in de buurt te blijven)
Door de jaren heen ontwikkelde zich onze levensstijl, verkering / samenwonen /trouwen/ en 2 prachtige kids.
Op persoonlijk terrein ging het me voor de wind , magazijn /verkoper/ 1e verkoper/ en groeide zelfs door naar vertegenwoordiger bij een ander bedrijf
Mijn vrouw niet, die bleef zoals ze was, introvert ! kon niet meedoen , was contactarm, en kampte met problemen uit het verleden. Overigens was ze wel een fantastische moeder voor de kids en een goeie huisvrouw
De problemen hadden betrekking op het gezinsleven waar ze uit kwam, Ouderwets gezin vader de baas het grootste stuk vlees en natuurlijk niet te beroerd om zijn handjes te laten wapperen, en moeder natuurlijk de eeuwige huissloof, en dan totaal ook nog 11 kinderen
Dit alles droeg bij aan haar gedrag wat je op een gegeven moment best als labiel en psychisch zwak zou kunnen noemen. Daarnaast was ze helemaal afhankelijk van mij en had geen eigen wil om voor zichzelf op te komen

Aangezien ik heel veel afleiding had en verzeild raakte o.a. in het verenigingsleven, groeiden we dus behoorlijk van elkaar af, ook de verleiding van iets spannends heeft me toen parten gespeeld en ben dus inderdaad vreemd gegaan met ?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶Denise, haar eigen zus!
Later trof Denise een vriend waarmee ze verhuisde naar een ver weg gelegen plaats, dus niet meer binnen mijn bereik
Een aantal jaren daarna verhuisden ook wij naar een andere plaats en daar gebeurde het dan toch,
Op een dag werd ik op mijn werk gebeld door een buurvrouw van een paar huizen verderop,
Of dat ik een keer met haar wilde praten
Ook zij was een extravert type en zag er destijds best leuk uit
Onze eerste ontmoeting was in de auto , ergens op een parkeerplaats , en ze vertelde me dat ze smoorverliefd op me was
Best wel ontdaan was ik van deze bekentenis, maar het voelde ook spannend en ik voelde me vereerd . Voordat ze uitstapte die avond heeft ze me laten voelen wat ze bedoelde, en ik moet eerlijk zeggen dat, als je als kerel met een sexleven die op nul stond, dit overkomt ben je snel verkocht.
Na maanden van stiekeme ontmoetingen heb ik op een gegeven moment de knoop doorgehakt en ben toen weggegaan bij mijn 1e vrouw
Heb een flat gehuurd in een andere plaats (nb. De geboorteplaats van mijn buurvrouw) met de wetenschap dat binnen niet al te lange tijd , mijn liefde erbij zou komen.
Vrij snel wordt ik geconfronteerd door mijn nieuwe liefde met het feit dat ze in verwachting is, ca. juni/juli
Hoewel vooraf besproken dat ze anticonceptie gebruikte en dat we dat ook niet wilden!
Aan de hand van een echofoto en een brief van een of ander ziekenhuis werd me duidelijk gemaakt dat het ging om een tweeling, waarvan er een niet levensvatbaar zou zijn.
Op dat moment woonde ze nog niet bij mij
Wat een schok !
Na dit verwerkt te hebben , beloofde ik haar dat ik mijn verantwoordelijkheid niet uit de weg zou gaan.
Volgens haar was het niet levensvatbare gedeelte al afgedreven, en zo na?ɬØef en bezorgd als ik was geloofde ik het allemaal.
Mijn dochter werd met 6 maanden geboren, een prematuurkindje dus
Er volgde een periode van onzekerheid en onrust inzake de levensvatbaarheid van het kind
Slechts 800 gram woog ze met de geboorte!
En terwijl ik ondertussen dag en nacht in het ziekenhuis bivakkeerde, was mijn vriendin met andere zaken bezig

Toen het met een paar maanden er beter uitzag , besloten we toch maar om te gaan samenwonen en te trouwen zodat ik het kind kon erkennen en het in ieder geval mijn naam zou krijgen
Zelf nam ze haar zoontje van 6 mee
Daar had ik buiten de wet gerekend ! die heeft namelijk bepaald dat wanneer een kind binnen een jaar na de scheiding geboren wordt, het automatisch de naam van de ex-man krijgt.
Gekrenkt in mijn trots, heb ik zowat de ambtenaar over de balie getrokken van gif.
Later hebben we het ""dankzij"" de medewerking van haar ex voor elkaar gekregen.

Na de geboorte en ons huwelijk, ontwikkelde zich in een keer een andere persoonlijkheid bij mijn (inmiddels) vrouw
Er volgde een periode van geestelijke mishandeling (naar mij toe) en aandachttrekkerij van het ergste soort wat je maar bedenken kunt. Ook ons sexleven stond op nul
Ik raakte al mijn vrienden kwijt, verloor het contact met mijn familie en tot overmaat van ramp ook nog het contact met mijn 2 kinderen
Met de omgangsregeling die ik had ging het helemaal mis, omdat ik in het begin nog wel eens even weg moest in het weekend , had mijn vrouw het voor het zeggen op dat moment
Achteraf is gebleken dat ze mijn kinderen gekleineerd en vernedert heeft en dat dat ook uiteindelijk de reden was dat ze niet meer kwamen
Blind stom doof en noem het maar op , ik was het allemaal! Ik leefde in een soort van roes waaruit ik niet kon wakker worden.
Ondertussen waren we ook alweer gescheiden, maar met mijn schuldgevoel na mijn 1e scheiding heb ik toch besloten om weer met haar te gaan samenwonen om dan in ieder geval voor mijn 3e kind te kunnen zorgen.
En inderdaad ging het een tijdlang goed, tot er weer allerlei vreemde zaken gebeurden
Vermeende nachtmerries , praten in haar slaap over dat ze misbruikt was , en noem maar op
Op een gegeven moment besloot ik met haar ouders hierover te praten, hun reactie !?
O dat is aandachttrekkerij, ja dat is precies wat ze wil!
Zelf vond ik dit nogal schokkend om te horen , want we praten hier toch niet over een paar kinderachtige dingen
Maar ik ging verder zoeken en praten, er kwamen nu nog veel meer twijfels naar boven

Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat o.a. , de brief van het ziekenhuis door haar zelf gemaakt was, (ze was indertijd helemaal gek van medische boeken) dat verklaarde ook het medisch taalgebruik in die brief
Er was dus helemaal geen sprake van een tweeling geweest
Sterker nog : de echofoto bleek een foto te zijn van haar eerste kind ! Dit heb ik kunnen achterhalen door een groot aantal cijfers achterop de foto, naar wat later bleek , ook de datum tussen stond.
In mijn gesprekken met diverse artsen en specialisten in het ziekenhuis is vast komen te staan dat mijn vrouw lijdt aan (persoonlijkheidsstoornis) oftewel Schizofrenie genoemd.

Nu vallen er een heleboel stukjes op zijn plaats, al die leugens , die aandachttrekkerij en nog zoveel negatieve dingen om te noemen (kan ik apart wel een boek over schrijven)
Ik zat stuk, voor mijn gevoel alles kwijt en de harde confrontatie met, wat voor een dombo ik wel niet was geweest
De relatie komt natuurlijk niet meer goed, maar weer weggaan ? ik weet het even niet meer

Het gekke is dat het zakelijk gezien mij nog wel redelijk afging, heb dan ook diverse periodes achter de rug, ook negatieve wel , eigen zaak naar de knoppen, 1 x raden door wie!

Maar op een gegeven moment had ik nog het beheer over een horecagelegenheid, tot ik een andere baan kreeg aangeboden
Ik zou hiermee stoppen en de zaak overdragen aan een andere kandidaat, deze kandidaat bracht een vrouw mee die de zaak zou gaan draaien
Deze vrouw bleek vanaf het eerste moment dat ze me zag ?¢‚Ǩ¬¶..Verliefd op me te zijn !
Zelf had ik het niet eens door
Totdat na een paar weken, we bleven wel eens smiddags in deze zaak doorzakken, ik haar met andere ogen ging bekijken, en zag wat voor een fantastische vrouw ze was
Behoorlijk van me stuk gebracht door deze ontdekking en niet wetende van , wat moet ik hiermee , voltrok het lot zichzelf
Op een zelfde zaterdagmiddag zaten we weer een beetje door te zakken en moest zij achter een schot wat emballage wegstapelen, of ik bood het aan of ze vroeg het mij, dat weet ik niet meer precies, maar in ieder geval ging ik haar even helpen achter dat schot.

Als een magneet pakte ik haar om haar middel en kuste haar vol op de mond , hoewel ik zeker weet dat het geen oudjaarsnacht was, klonk het vuurwerk vanuit mijn tenen tot aan mijn oren
En !!!! het was wederzijds !
2 nachten heb ik slecht geslapen, volkomen in de war ! wat was er toch gebeurd ?
Er kwam een gevoel los dat ik in mijn leven nog nooit had ervaren, geen lust, geen opgewondenheid , maar een diep gevoel van liefde en genegenheid ECHTE LIEFDE!

Daags erna hebben we elkaar voor het eerst stiekum ontmoet, het was een ontmoeting om nooit te vergeten
Al gauw bleek dat we dezelfde interesses hadden en het verliep ook allemaal als vanzelf
Mijn geluksgevoel begon weer te groeien en groeide zelfs uit tot ongekende hoogte
Ook van haar kant kreeg ik de bevestiging dat ze het ook op die manier beleefde

Nu moest ik een besluit nemen!
Weggaan uit mijn ongelukkige situatie en voorlopig even op mezelf gaan wonen, zodat we niet weer (allebei) dezelfde fout zouden maken
Want ook zij heeft een verleden waarin verdriet de boventoon heeft gevoerd

Uiteindelijk heb ik die stap gemaakt
Ons samenzijn bracht ons veel geluk, maar had ook (toch) weer zijn schaduwkanten
Door haar verleden lukte het haar niet in eerste instantie te zeggen (ik hou van jou), nu achteraf denk ik , ja daar is ze al eerder door beschadigt door iemand die dat beweerde en haar vervolgens voor een ander verliet
Misschien komt hier het woord Bindingsangst vandaan, bang om weer beschadigt te worden
En ik ? ik zei het wel 100 x per dag, zo blij was ik iemand gevonden te hebben waar ik dat juist tegen kon zeggen, en ik had niet in de gaten dat ik haar hiermee beangstigde

En dan is er haar dochter van 10 jaar, een prachtmeid !
Gezamenlijk hebben ze een poos geleefd, maar in de verhouding moeder en dochter is er iets scheefgegroeid, de dochter heeft het namelijk grotendeels voor het zeggen. En weet ook bepaalde situaties aardig naar haar hand te zetten.

En dan wordt je daar mee geconfronteerd en denk je ach dat komt wel goed dat draait wel bij !

We waren immers zo gelukkig met elkaar, ze heeft er zelfs voor gezorgd dat het contact met mijn kinderen weer is hersteld, evenals met mijn familie, werkelijk een gouden meid

Ondertussen krijg ik van mijn vorige ex een telefoontje dat ze , er alles aan zal doen om mij kapot te maken!
Nadat ze een aangespannen rechtzaak tegen mij verliest, begint ze praatjes rond te strooien over mijn vermeend gedrag met onze dochter
De wereld zakt onder mijn voeten vandaan, hier ben je dus machteloos tegen, en in de gemeenschap waar ik woon gaat zoiets als een lopend vuurtje, het gevolg laat zich raden, je durft nergens meer te komen en ziet en denkt dat mensen je met andere ogen gaan bekijken
Absolute nonsens en onzin zijn die praatjes, maar hoe moet je je hier tegen verdedigen?
Het kwaad is al geschiedt.

Ondertussen begint de dochter van mijn vriendin in de gaten te krijgen dat ze de boel aardig kan manipuleren, zielig tegen haar moeder doen als ik er niet bij ben, om daarmee haar zin te krijgen. En ik ben de klos ! elke keer weer, achter de rug om van haar moeder laat ze me dan een triomfantelijke grijns zien en ook daar sta je machteloos tegen.

De hardheid van mijn vriendin die ze over gehouden heeft van haar vorige relatie begint ons nu op te breken.
Ze hanteert het motto, ik maak zelf wel uit wat ik doe ! Dus geen plaats voor overleg , geen wij gevoel, nee ze bepaalt het zelf wel
Tja en dan beginnen de irritaties, het is zielig om te zien hoe een kind van 12 (inmiddels) het hele leven van de moeder bepaalt en eigenlijk ontwricht.
Zelf is ze misschien niet helemaal de schuld , uiteindelijk gaat ze net zover als dat je het zelf toelaat, toch?

Dan kom ik er ook achter dat mijn vriendin overal problemen heeft, zoals schulden e.d.
Ik help haar dan ook overal mee , zoveel als ik dat kan
Als ik dan een tegenprestatie verwacht, in de vorm van een juiste keuze of oordeel met haar dochter, krijg ik nul op het request.

Nu begint het toch echt op te breken, en gaat het zo niet langer
Hoe ik ook mijn best doe om er met haar over te praten, waarin ze me dan notabene gelijk geeft en zegt van, ja ik moet het anders gaan doen, beslist ze toch iedere keer weer anders

De pech die ze heeft, (ik noem het pech, maar eigenlijk is het geluk) is dat al haar vrienden familie en kennissen haar al jarenlang de hand boven de kop houden, allemaal lopen ze hoofdschuddend rond en helpen haar.
Mijns inziens volkomen fout !! Ik snap het wel, daar niet van, maar het is niet de goeie weg! Want iedereen maakt zich druk en of heeft er verdriet van, want ze schopt een hoop mensen tegen de benen, en madam gaat maar gewoon door!
Leert er dus niks van , en wordt toch wel weer geholpen.

Het moeilijkste hiermee is ook, ze heeft een hart van goud, wil ook altijd iedereen helpen en daarnaast is ze gewoon een lieve meid !

Een apart hoofdstuk wat ik ontdekte is dat ze gewoon kan liegen ! en niet zomaar gewoon maar ook makkelijk, en als je haar er dan mee confronteert , doet t haar niks !

De confrontatie van deze ""echte liefde"" is pijnlijk en heeft me een flinke klap bezorgd, teleurstelling verdriet wanhoop en ongeloof zijn woorden die mij tekort schieten

Hoe kon dit nou zo gebeuren? Zoveel liefde zoveel goedheid, ben ik dan zelf zo blind?
Te goeder trouw? Dom?
Deze meid heeft me echt aan mezelf doen twijfelen, en terwijl ik er kapot van ben, staat zij alweer op een datingsite ?

Zou me toch ook al genoeg moeten zeggen! Maar ja , echte liefde hoe kom je daar overheen !

En nu sta ik weer met lege handen!
Ik zal er best wel weer bovenop komen, maar mijn vertrouwen is weg !
Hoe graag zou ik willen dat ze nu voor de deur stond, maar ik hou alleen mezelf voor de gek, immers dit kan toch ook nooit goed gaan ?
Maar waarom dan dat bijzondere gevoel, en zij had dat ook ?

Uiteindelijk denk ik dat ik haar teveel verstikte met mijn liefde, dat was ze niet gewend en daar kon ze niet mee omgaan !
Ze vertoont naar mijn mening dan ook Vluchtgedrag
Ik droeg haar op handen, welke vrouw wil dat niet ?.................Zij niet dus !!!!!!!!

Wat blijft is een enorme kater!
Kan op dit moment ook niets meer leuk vinden
Kan me slecht concentreren
Nee dit gaat een tijd duren voordat ik over deze Echte liefde heen ben