Wat doet het zeer!!!! even terug na een scheiding heb ik 5 jr later opnieuw de liefde leren kennen hij was de man die mij het gevoel gaf dat hij de ware was ben altijd heel eerlijk en oprecht geweest met hem vond het belangrijk dat hij ook eerlijk tegen me moest zijn.

We hadden mooie toekomst plannen al heel vroeg in ons relatie wisten we dat we wilden trouwen na 4 mnd kwam er heel even een dipje in ons relatie maar die overwonnen wij en we gingen verder.

Ik had intussen zijn moeder en oudste zus ontmoet en dat gaf mij het gevoel dat dit serieus was. hij had mijn kids ontmoet en had hun verhoringen doorstaan en hij was goedgekeurd
hij had me verteld dat hij 3 kinderen heeft met zn 1 ste ex en met zn laatste 1. steeds vroeg ik wanneer ontmoet ik je kinderen en kreeg weer steeds een excuus te horen.

Begin dit jaar raakte ik ongewenst zwanger en toen draaide hij helemaal door ik moest een abortus plegen ondanks mijn geloofsovertuigingen wist hij wel mn standpunt. ik werd heel erg onder druk gezet door hem en ik kreeg na 7 weken een miskraam.

Vier weken later zagen we elkaar weer en het was weer als vanouds, maar mijn gevoel gaf steeds aan dat er iets aan de hand was maar kreeg het niet uit zijn mond. ik dacht misschien is hij moe hij werkt ook wel 11 uur op een dag.

Mijn onzekerheid nam toe en werd bang. Op een dag was ik bij hem en ging toen in zijn papieren snuffelen ik vond een verwijsbrief van vorig jaar 1 mnd voor onze ontmoeting daar werd in beschreven dat hij erectie problemen heeft en die toenamen hij bleek ook een hartstoornis te hebben en mijn vermoedens en angsten werden bevestigt op het sexueel vlak maar ik had daar geen probleem mee

Tussen de papieren ook ontdekte een brief van een advocaat en zo kwam ik erachter dat zijn 2de dochter een ander moeder heeft en ondekte dat hij nog een vijfde kind had maar confronteerde hem niet rechtstreek bang omdat ik zijn privacy had geschonden ik gaf steeds te kennen dat ik wist dat hij geheimen voor me had maar hij ging er niet op in hij werd steeds afstandelijk naar me.

Iin juni gingen we een weekend naar noord brabant ik was blij dacht daar beleef ik een mooi romantische weekend goed voor ons relatie, maar mijn hoop bleek een kapotte luchtbel te zijn hij was afstandelijk raakte me nauwelijks aan ik voelde me zo verdrietig van binnen en het deed me zo een pijn als ik zag hoe andere stelletjes om me heen elkaar liefkoosden. met heel veel pijn ging ik naar huis en kon het niet met hem bespreken hield steeds rekening met hem en bang.

Twee weken geleden confronteerde ik hem met wat ik wist en hij wou het gelijk uitmaken ik werd kwaad en zei dat, dat niet de oplossing is en hem laf vond hij moest naar zn werk dus ons gesprek had later die middag een vervolg.

Ik belde hem op en toen bood hij zn verontschuldiging en vertelde me dat al zijn 5 kinderen een ander moeder hadden het was erger dan ik dacht hij was op zijn 6 de sexueel misbruikt en hij gaf aan dat hij geen vader gevoelens heeft voor zn kinderen maar doet wel zn plicht en zich daarover schuldig voelt en geeft ze bijna alles wat ze vragen hij was op 6 jarige leeftijd door zn moeder in de steek gelaten. dit laatste was mij bekend ik zei vaak tegen hem hij in therapie moest en vindt dat hij teveel werkt om zijn pijn te vergeten, hij heeft geen sociaal leven werken en snachts laat thuis een paar uur slapen en weer weg om de ene weekend is hij vrij.

Ik was altijd bang dat hij een dag zou doodvallen door al dat stress en weinig vermaakt Het spijt hem dat hij dit allemaal had verzwegen voor me het lag niet aan mij waren zn woorden.

Als ik aan hem vroeg of hij nog van me hield zei hij dat is het niet, het ligt niet aan jouw( uhhhh dat weet ik wel} hij geeft aan dat hij niet weet om te gaan met de oprechte liefde die ik aan hem gaf en waarom hij me dit allemaal niet gezegd had omdat hij bang was voor mn reactie ik zou hem verlaten of geen relatie met hem willen hebben en hij geeft te kennen dat hij zicht schaamt. Ik zei die keus heb je me ontnomen.

Ik bemerkte weer dat ik hem steeds moest bellen hij vermeed me en als ik hem belde zei hij ik bel je later maar hij deed het niet dus confronteerde ik hem weer en na aandringen van WAAROM??? zei hij dat hij rust nodig heeft hij weet niet om tegaan met mijn oprechte liefde en dat hij hulp gaat zoeken maar dat hij nu wil stoppen met ons relatie.

Ik verweet hem van alles en hing op ik voelde me verscheurd en boos en belde hem weer op en zei dat ik zijn wens ging inwilligen en had hem 2 dagen lang niet gebeld ik werd gek van verdriet en vroeg me af waarom, waarom wilt hij dit traject niet samen met mij doorlopen ik werd gek van mn liefdesverdriet.

Afgelopen zaterdag belde ik hem huilend op dat hij me moest helpen met mn verdriet ik kan dit pijn niet hebben en hij zei ik kan me zelf niet eens helpen hoe wil je dat ik jouw help, achteraf gezien wel de waarheid. ben steeds op internet aan het zoeken hoe lang duurd dit verdriet wat moet ik doen kom allerlei tips tegen niet bellen, niet smeken, het wordt wel op den duur minder, sommige site die boeken aanbieden hoe krijg ik mn ex terug. ik wil de pijn uit mn lijf en ben bijna alles in staat te doen, denk soms aan zelfmoord en dan zie ik die arme kids van me voorbij flitsen en dat houd me dan weer tegen. wat een hel is dit. helpppppp????? graag reacties