Ik weet niet meer wat ik moet doen

Ik hou nog steeds zoveel van hem, dat is niks veranderd.
Ik wil hem zo graag vertellen wat ik voel.
Zelfs wetende dat hij een ander heeft zou ik hem zo terug nemen als hij mij weer zou willen.

Ik heb ook zoveel vragen, het kan toch niet zo zijn dat je na 5 maanden al niks meer voelt voor degene waar je 5 jaar van je leven mee hebt gedeeld?
Dan was het gevoel toch al langer weg lijkt mij??
Hij heeft altijd gezegd dat dat niet zo was maar ik kan dat nu niet geloven.

Ik weet niet wat ik moet doen, moet ik hem vertellen wat ik voel?
Ik kan dit niet meer, en ik wil dit niet meer!
Ik wil hem gewoon terug!

Ik heb ook sterk het gevoel dat hij maar denkt dat hij verliefd is op haar omdat zij er toevallig was op het moment dat hij het meest kwetsbaar was. Als je 5 jaar samen bent geweest en je bent ineens alleen voel je je wel heel eenzaam en dat heeft hij ook wel gezegd voor dat hij haar had. Dat hij ook behoefte had aan een knuffel en dat hij maar alleen thuis zat en dus eigenlijk iemand miste. Daardoor denk ik dat hij zn gevoelens voor haar gewoon verward met het gemis wat ie had en toen kwam zij en en heeft dat gat voor hem opgevuld.

Of ben ik nu heel erg naief??

Groetjes,
Quiche

Gast's blog
login of registreer om te reageren

Zat, 12/04/2008 - 14:23 — Cortez

hey

Nou ik heb zelf een lange relatie gehad (8 jaar) en ik was vrij snel daarna verliefd op een ander. Dat was echte verliefdheid, hotel de botel, the works. Het kan zijn dat op het eind van de relatie hij er niet meer zo lekker in zat en zijn gevoel iets minder is geworden en dus al met verwerken bezig was. Dus in reactie op jouw laatste alinea...die gevoelens van hem kunnen echt zijn. Dat zegt natuurlijk niet dat hij niet meer aan jou denkt of niet meer van je houdt. Dat doe ik ook nog steeds van die ex en ik mis haar natuurlijk ook nog. Die relatie is mij heel dierbaar geweest en zij ook, maar ik heb voor iemand anders gekozen (hoewel dat nu ook over is) en daarmee niet voor die relatie. Dat gebeurt natuurlijk niet zomaar. Je kunt natuurlijk altijd zeggen wat je voor hem voelt, maar het risico is dat je daarmee gaat hopen op een zelfde reactie terug terwijl hij nu met zijn gevoel ergens anders is...de kans dat je weer een klap krijgt is groot, maar...ik ga niet zeggen dat je het niet moet doen...dat weet je zelf het beste.

Ik weet dat je nu kapot bent van het verlies en ja, dat zal nog wel even zo zijn. Jouw gevoel zou hem nu ook zo terugnemen, maar dat stemmetje in je hoofd zal waarschijnlijk iets anders zeggen...met de tijd wordt dat stemmetje krachtiger en zul je er vrede mee kunnen krijgen dat jullie ieder een andere kant op zijn gegaan. Misschien was het wel beter voor beiden, probeer op de momenten dat jij je sterk voelt te kijken naar wat je zelf wilt met je leven en niet teveel denken aan wat hij nu doet met haar...daar kun je ook alleen maar gek van worden.

heel veel sterkte..

Zon, 13/04/2008 - 12:40 — Jelle (of verwijderd)

Jij bent jij & hij is hij

Hoi La Quiche 82,

Wat je hier vertelt, die situatie, die gevoelens en die fantasieën had ik afgelopen maanden ook. HEB ik ook, maar dan minder.

Ik zit ook met vragen, al sinds dat het uit was, vorig jaar februari. Hoe moeilijk het ook is, nu is niet de timing om hem die vragen te stellen. Hij zal vast nog steeds om je geven, maar niet meer zoals vroeger. En hij zal het vast te moeilijk vinden om op dit moment op wat voor manier dan ook met je om te gaan. Misschien is dit ook zijn manier om met zijn verdriet om te gaan, misschien ook niet. Hoe hard het ook klinkt: misschien is het niet (alleen maar) zo dat hij die nieuwe gebruikt om zijn verdriet te verwerken. En voor jou is er zeker weten iemand met wie het beter klikt dan met hem!

Als je met hem een 'doorstart' wil maken, en je kunt hem ervan overtuigen, dan zullen jullie ALLEBEI echt met de billen bloot moeten gaan: open staan voor wat de verwachtingen van de ander zijn, bereid zijn om je slechte kanten onder ogen te zien, heel helder hebben hoe jullie zullen omgaan met elkaars verschillen en wrijvingen, en heel goed met elkaar praten over wat voor toekomst jullie samen zouden willen. Met andere woorden: jullie zullen ALLEBEI de held moeten zijn in zo'n doorstart, en niet alleen jij. Misschien heeft hij nog gevoelens voor je, maar (en nu ben ik weer hard) je lijkt me intelligent genoeg om te beseffen dat dat niet genoeg is om samen weer verder te gaan.

Als ik je blog goed begrijp, is het "houden van" helemaal het probleem niet bij jullie. Vertrouwen, elkaar kunnen begrijpen, en elkaar energie kunnen geven. Als één van die drie dingen er al niet is, kun je nog zoveel van elkaar houden, maar juist door die liefde doen jullie jezelf en elkaar des te meer pijn mee, en raken jullie allebei alleen maar nog meer in de war.

Sterkte, ik leef met je mee!
Jelle.

Zon, 13/04/2008 - 21:11 — La QUICHE 82 (of verwijderd)

bedankt!

Hoi Jelle,

Bedankt voor je bericht.
Ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kan doen en dat je steun en advies krijgt van lotgenoten.

Ik zou niets liever willen dan alsnog de rest van mijn leven met hem delen, en ik ben bereid ervoor te vechten.
Maar inderdaad, ik houd toch in mn achterhoofd wel de mogelijkheid dat als het msschien met die ander toch niks wordt dat niet direct wil zeggen dat hij mij dan weer zou willen.
Ik hoop het wel, maar als ik eerlijk ben ga ik er niet vanuit dat hij mij nog terug zou willen.
In ieder geval ga ik in eerst instantie aan mezelf werken en mede dankzij dat ga ik hem proberen terug te winnen.
Lukt het niet, heb ik er in ieder geval nog iets goeds aan over gehouden.

Maar hoe heb jij die gevoelens en fantasieen onder controle gekregen?

Nogmaals bedankt voor je bericht.
groetjes,
Quiche

Zon, 13/04/2008 - 21:27 — Jelle (of verwijderd)

Hoe heb jij die gevoelens en fantasieën onder controle gekregen?

Hoe ik ze onder controle heb gekregen? Heel simpel: niet.

Nou ja, indirect misschien, door daadwerkelijk iets te DOEN. Ik heb in 1 keer mezelf helemaal aan haar blootgesteld (figuurlijk), en haar gevraagd of ze verder met mij wil (die helemaal voor haar wil gaan) of met iemand met wie sinds kort lijkt te klikken. Al mijn kwetsbaarheden, al mijn verdriet, al mijn goeie kanten, heel mijn lichaam en geest heb ik toen bij elkaar geraapt om die stap te zetten. En ik was echt bereid om elk antwoord van haar te accepteren (behalve zwijgen). Het antwoord was "nee", en dat had ik ook wel verwacht.

Op een gegeven moment werd ik het helemaal zat om voor iemand die mij niet zag staan, zoveel pijn te moeten doorstaan en heb ik haar een email gestuurd met mijn wensen voor de komende jaren: komt erop neer dat ik haar aanwezigheid alleen wil voelen op bijvoorbeeld begrafenissen van vrienden of familie, en dat ik graag zou willen dat zij ergens anders naartoe gaat als ze me toevallig ziet. Toen ik op de SEND-knop van mijn mail klikte, wist ik dat ik hiermee voor mezelf een hoofdstuk ging afsluiten, en voor een leven met mezelf alleen koos. Ook heb ik tegen een aantal van onze gezamenlijke vrienden gezegd, dat ik geen behoefte had om iets van haar en haar relatie te horen. Volgens mij kon ik dit alleen maar omdat ik toen elk antwoord van haar zou accepteren, omdat ik mezelf helemaal accepteerde, en omdat ik helemaal open zou staan voor wat zij zou willen als zij positief zou reageren.

Elk heeft zo zijn eigen proces, die van jou zal anders zijn dan de mijne.

Ma, 14/04/2008 - 20:36 — La QUICHE 82 (of verwijderd)

dat is precies wat ik wil

Hoi Jelle,

Dat is precies wat ik bedoelde met aan mezelf werken.
De afgelopen jaren heb ik veel meegemaakt waaronder de dood van mijn vader (waar mijn ex ook bij was) en het vertrek van mijn moeder naar haar geboorteland voorgoed.
Dat heeft mij allemaal harder gemaakt, en aangezien ik sowieso al een temperamentvolle en redelijk harde tante was, heeft dat dus niet goed uitgepakt.
Ik wil eigenlijk mezlef weer worden zoals ik was toen ik mn ex leerde kennen. Toen stond ik zoveel lekkerder en vrolijker in het leven. Ik ga er dus aan werken om eigenlijk mezelf terug te vinden, en weer echt van het leven te genieten.
En hopelijk zal hij de verandering ook merken, en misschien win ik hem zo terug.
Als dat niet zo is sta ik in ieder geval weer een stuk lekkerder in het leven.

Maar ik vind het heel knap van je dat je al je moed bij elkaar geraapt hebt ongeacht het antwoord.
En er dan ook echt een punt achter gezet hebt.
Maar hoe lang heb je erover gedaan om op dat punt te komen?
En hoe gaat het nu met je?
Heb je echt je leven weer opgepakt met positieve zin?

Groetjes,
Quiche

Ma, 14/04/2008 - 22:50 — Jelle (of verwijderd)

Look before you leap!

Hey Quiche,

Je bent heel eerlijk tegenover jezelf, dat je zegt dat misschien/eventueel je ex zal zien dat je er mag zijn, zijn liefde waard bent. Gebruik die kennis om te voorkomen dat je iemand wordt die je niet wilt zijn! Het leven is al ingewikkeld genoeg! Steek al je energie om het gevoel te krijgen dat je jezelf bent, blijft en ernaar handelt, want dat stemmetje in je hoofd dat zegt dat je je moet bewijzen, doet zijn/haar werk echt wel zonder dat je er moeite voor hoeft te doen. Waar je ECHT moeite voor moet doen, is om moeiteloos jezelf te kunnen zijn (klinkt tegenstrijdig, maar het een vloeit voort naar de ander). Op een dag merk je dat je eigenlijk je hele leven al jezelf was, en vind je het okay hoe je bent en hoe je doet. Onthoud elke dag dat je deze ontwikkeling in de eerste plaats voor jezelf doet, en voor NIEMAND anders!

Zo'n breuk maakt wel heel wat in je los, je ziet (voelt) open en bloot welke pijnen je nog niet helemaal hebt verwerkt. Steek DAAR ook energie in, want geloof me: hoe meer rust je hebt over het verleden, hoe makkelijker je in het hier en nu jezelf kunt zijn. En dan voel je steeds minder de behoefte om een masker op te zetten, en hoef je ook steeds minder defensief te reageren op andere mensen. Ik zeg 'steeds minder', en niet 'nooit', want verwerken doe je je hele leven lang, en in dit levensproces word je steeds meer volwassen en zelfstandig. (Kind zijn doe je als je terugschiet in een oud patroon van vroeger, TOEN was het handig om fel te reageren, nu ben je volwassen en weet je beter!)

Ja dat met mijn ex, ik vond dat ik het moest doen - ik wilde duidelijkheid hebben, ik was zo boos op haar, maar ik hield nog steeds van haar. Dat heb ik nog nooit eerder gedaan, zelfs niet bij haar, me ertoe zetten om me zo compleet kwetsbaar op te stellen en er he-le-maal voor haar te zijn, ondanks hoe ik me voelde. Ik moest het doen. Het was bijna een jaar na de breuk, maar het had ook met de periode te maken: ik voelde me nog steeds slecht, sliep slecht, en ik wilde gelukkig zijn, ik wilde niet meer bang zijn om gekwetst te worden, ik wilde een goede, betrouwbare (in de zin van: doen wat ik heb toegezegd) partner en vader zijn.

Mijn leven heb ik weer opgepakt. Ik ben niet elke dag vrolijk, blij, en gelukkig, maar dat hoeft ook niet. Over het algemeen ben ik tevreden met mezelf, maar er zijn nog steeds dingen die ik wil doen, afmaken om aan mezelf te kunnen bewijzen dat ik datgene wat ik in huis heb naar buiten kan brengen. Dingen waarvoor je bang bent, dat zijn vaak de dingen die de moeite waard zijn om te doen.

Heel veel sterkte en wijsheid!
Jelle.

Zon, 13/04/2008 - 16:42 — life123

wat voel je precies

Hey

ik ben erg benieuwd na je verhaal wat je precies voelt, nadat je weet dat hij een ander heeft. is het onwerkelijkheid die toch werkelijkheid is. Ik heb nammelijk ook heel veel weken geleden gehoord dat ze een ander had. ik kan dat moeilijk verkropen en probeer er wel mee om te gaan, maar hoe.

wat voel jij nou precies?

Zon, 13/04/2008 - 20:45 — La QUICHE 82 (of verwijderd)

Pijn

Hallo Life 123,

Gevoelens zijn moeilijk te verwoorden, maar ik zal het proberen.
Zoals ik al zei voel ik vooral heel veel pijn.
Het doet pijn dat hij zo snel al verder kan, dat hij zo snel al gevoelens voor iemand anders kan hebben. Dat hij mij zo snel al achter zich heeft gelaten nadat we 5 jaar samen zijn geweest.
En ik voel gemis, ik mis hem ik mis wat we hadden.
En het doet pijn dat hij mij niet mist of in ieder geval niet meer.
Het doet pijn dat hij die leegte en het gemis wat hij voelde heeft opgevuld met een ander.
Want ik weet dat hij mij ook miste, niet lang voor hij haar had heeft hij gezegd dat hij baalt als ie alleen thuis zit, dat hij ook die knuffel mist dat hij zich ook alleen voelt.

Helaas kan ik je geen tips geven hoe je ermee om moet gaan.
Ik weet het zelf nl. ook niet.
Ik mis hem alleen maar meer en huil veel, gelukkig heb ik veel steun aan vrienden en deze site.
Ik heb al die tijd gehoopt dat het misschien toch nog goed zou komen maar nu heb ik ook het gevoel dat ik ervoor moet vechten.

Maar misschien kun jij me vertellen wat jij voelt?
En hoe ga jij er tot nu toe mee om?

In ieder geval sterkte!
knuffel,
Quiche

Zon, 13/04/2008 - 21:00 — Jelle (of verwijderd)

Je weet al hoe je ermee om moet gaan.

Ja gooi het eruit, Quiche. Je doet het helemaal niet slecht. Huilen en brullen is beter dan van je hart een moordkuil maken. Voor mij was het ook heel moeilijk te verwerken dat mijn ex een nieuwe relatie had... en de manier waarop ik het te horen kreeg!

Aan de ene kant, 5 maanden is een korte tijd na een relatie van 5 jaar. Aan de andere kant, zijn 'proces' begon wel eerder dan het uit elkaar gaan, toch?

Je bent gewond van binnen en dat doet pijn! Het is goed dat je huilt. Wat je nog meer kunt doen is dingen doen waar je troost van krijgt, waar je je goed door voelt! En het kost steeds tijd, net als een botbreuk kost het tijd om een hartbreuk te genezen! Als je ziek in het ziekenhuis ligt, helpt de genezing wanneer je steun krijgt van mensen die óók om je geven. Maar de meeste steun kun je van jezelf krijgen - het is aangetoond dat patienten die geloven in een goede genezing sneller en vaker genezen dan patienten die dat niet geloven. Hoe zou dat dan zijn met een gebroken hart?

Vrij, 06/06/2008 - 06:30 — Queeny

Herkenbaar

Hallo La Quiche,

Ik herken zoveel dingen uit jou verhalen dat ik ook maar een blog ben begonnen. Ik woonde dan niet met hem samen maar voel je pijn en frustraties. Ik herken die fantasie dat het uiteindelijk toch goed moet kunnen komen omdat wij zoveel voor elkaar hebben gevoeld en hoe kan het dat het zo maar over is. Ik heb het niet zien aankomen en dat maakt het alleen maar verwarrender. Daar waar ik zoveel vragen heb heeft hij doodleuk contact met een ander. Al is het volgens hem nog helemaal niks en hebben zij alleen maar telefonisch contact ik kan niet begrijpen dat hij daar open voor staat.

Ik hou je blogs in de gaten in de hoop dat ik daar veel uit kan halen. Ik vindt het knap dat jij zo vrijuit kan vertellen ik moet daar nog een beetje aan wennen. Ik dit nog nooit gedaan maar het gaat mij verrassend goed af.

Nou meid heel veel sterkte en als ik je kan helpen zal ik het zeker proberen.

Heel veel sterkte,

Groetjes Queeny

Zat, 07/06/2008 - 09:30 — La QUICHE 82 (of verwijderd)

Het gaat over

Hoi Queeny,

Ik moet zeggen dat het inmiddels wel beter met me gaat en ik de laatste 2 maanden weinig op de site ben geweest. heeft er ook mee te maken dat ik nu mn eigen huurhuisje heb gekregen. maar deze was volledig uitgewoond en er moet dus ontzettend veel aan gebeuren. ben er dus erg druk mee, en heb niet veel tijd voor inetten.

Ik heb het nog steeds moeilijk hoor,een tijdje geleden kwam ik ze samen tegen bij de supermarkt, en 2 weken geleden hebben we samen mn laatste spullen bij hem verhuisd. Zo raar om te zien dat in het huis waar ik samen met hem woonde nu al allemaal spullen van haar liggen.
Dat hij alles helemaal anders doet dan toen wij samen waren.
Hij gaat zelfs het hele huis veranderen, iets wat hij niet wilde toen wij samen waren. Maar nu moet hij natuurlijk de herinneringen aan mij uitwissen en dat komt natuurlijk ook mede zijn nieuwe vriendin, die wil vast zoveel mogelijk wat aan mij en ons herinnert weg hebben.
Dat doet echt veel pijn!
Maar ik moet zeggen dat ik wel enigzins geaccepteerd heb dat hij mij niet meer wil, dat wil niet zeggen dat ik af en toe nog steeds hoop dat het misschien goed komt. Maar ik begin ook steeds meer in te zien dat het ook wel beter is zo. ik weet het klinkt heel tegenstrijdig maar zo is het ook, mijn gevoel voor hem is nog steeds niet over, ik heb het gevoel dat ik altijd van hem zal houden, maar de relatie was niet zoasl ik wilde en zoals ie had moeten zijn. En daarom is het beter zo.

voor jou komt er ook echt een dag dat het allemaal minder wordt, je moet gewoon echt genoeg afleiding hebben. Maar pak wel die momenten om af en toe nog verdrietig te zijn, anders heb je later weer een terugval. Dit is nl. mijn vooruitziende blik voor mezelf, ik ben nu zo druk met mn huis dat ik niet echt verdrietig kan zijn, het gaat dan nu ook beter met mij. Maar ik weet nu al dat als mijn huis klaar is ik het er strax weer erg moeilijk mee zal hebben. Maar dan wel anders denk ik.

Nou veel sterkte!
Knuffel,

La Quiche

Zat, 07/06/2008 - 20:33 — eleanor

herkenbaar!

Goh, wat is dit een herkenbaar verhaal zeg! Ik ben nu 4 maanden verder. 4 maanden from hell, kan ik wel zeggen. Maar ook ik ben verhuisd, nu bij m'n ouders en krijg over 3 weekjes m'n sleutel. Ben druk bezig alles te regelen, dingen uit te zoeken, kleuren etc. Ik merk ook dat ik alleen maar dingen wil die me een goed gevoel geven.
Mijn ex woont ook al samen, gelukkig niet in ons oude huis maar in haar huis. Van de week stuurde hij me heel attent een smsje dat hij 2 weken op vakantie was met haar in Tenerife. Echt leuk om te weten.

En ik hou nog van hem, dat is niet zomaar weg. Maar ik denk niet meer als levenspartner, maar als persoon. Ik hoop dat dat wederzijds is, maar dat denk ik wel. Hij krijgt steeds meer moeite me helemaal los te laten, terwijl mij dat steeds minder moeite gaat kosten. Die tijd is voorbij en ik wil verder zonder hem. Ik heb m'n herinneringen en daar heb ik er genoeg van.

Ik wens je heel veel sterkte. Ik ben ook erg bang voor de tijd dat ik alleen daar woon. Niemand die thuis gaat komen, niemand aan wie ik m'n verhaal kwijt kan. Als ik eraan denk lopen de rillingen over m'n rug. Ik hoop écht dat het minder erg wordt als dat ik me nu voorstel...

Veel liefs!

Wie is online

Enquête