Dag beste mensen. Ik ben nieuw op deze website en heb hier al enige tijd meegelezen voordat ik zelf iets postte.

Graag had ik jullie advies gehad.

3 Jaar geleden begon ik een relatie met een fantastisch lief meisje. In mijn ogen was/is ze de liefde van mijn leven. Volgens haar was ze toen al enige tijd stiekem verliefd op me maar het is pas toen ik verliefd werdt op haar en ik toenadering zocht tot haar, dat we elkaar echt hebben leren kennen en een relatie zijn begonnen.

Deze relatie was de eerste 2 jaar fantastisch,we beleefden prachtige momenten samen en we zagen onze toekomst samen helemaal voor ons.
Tot ik er dit laatste jaar moeilijk over begon te doen dat zij zo veel op stap ging.
Zelf ging ik hoogstens één keer per week uit en dan nooit zo laat als haar. De redenen hiervoor waren een aantal ruzies met vrienden waardoor ik me ben gaan opsluiten en deze vriendschappen eigenlijk compenseerde met haar liefde. Hierdoor werdt onze relatie alleen maar veel intenser. Ze zei me dikwijls dat ik meer onder de mensen moest komen en uit moest gaan met vrienden. Dit scheepte ik echter steeds af met het argument dat ik haar toch had en hier geen behoefte aan had, want als we samen waren was het echt fantastisch. Zij echter, is véél socialer dan ik ingesteld en had wel de die behoefte. Zij ging dus een héél stuk meer dan ik uit. Hier ben ik ,doordat ik eigenlijk altijd alleen achterbleef uit koppigheid om mee te gaan, moeilijk over beginnen doen. En telkens als zij uitging gaf dit dan ook ruzie doordat ik dan weer eens een vervelend smsje stuurde ofzo. Daags nadien als we elkaar weer zagen waren deze ruzie's altijd uitgepraat na een half uurtje. Maar mijn ogen gingen niet open voor de kern van de zaak en het probleem bleef zich maar herhalen. (Ik leg dit hier uitermate kort uit want anders ben ik véél te lang aan het typen)
Buiten die discussie's die zich het laatste jaar, vnl de laatste zes maanden bleven herhalen was onze relatie echt fantastisch. Nooit hadden we enige andere problemen. Maar blijkbaar werdt dit, zonder dat ik het zag aankomen ,teveel voor mijn ex en maakte ze het in mei uit. Dit was vlak voor mijn eindexamens aan de unief en dacht dus echt dat al mijn examens mislukt waren. Tot mijn grote verbazing zijn deze wel positief afgelopen.
Gedurende het laatste jaar van onze relatie had zij ook een vriend leren kennen bij haar op kot waar ze goed mee overweg kon. Deze persoon echter maakte haar voortdurend uitspraken zoals "zodra je je vriend dumpt, begin ik een relatie met je' of 'man ik zou graag eens wil neuken'. Deze uitspraken kon mijn vriendin niet zo erg appreciëren maar los daarvan kon ze wel goed met hem overweg. Telkens als die persoon zo iets gezegd had zei mijn vriendin me dat ook en hier was ik dan ook boos om. Ze zei dat ze mijn reactie snapte maar dat ik me nergens druk om moest maken. Nu tijdens onze examens aan de unief ging ze de avond na dat ze een examen had gehad telkens met vrienden op stap en daar was deze persoon ook telkens bij. Deze persoon, ik zal hem X noemen voor het gemak, kon goed met haar babbelen en was dus een goed luisterend oor voor haar. Echter van het ene kwam het andere en twee weken na de examens (begin juli) zijn zij een relatie begonnen.
Gedurende de examenperiode en de twee weken nadien hebben we elkaar niet gesproken. Vorige week maandag belde ik haar en vroeg ik of we eens konden afspreken om elkaars spullen terug te geven en samen iets te gaan drinken. Ze deed tijdens dit gesprek heel vriendelijk en stemde zonder problemen toe. Diezelfde avond ben ik haar gaan uitpikken bij haar thuis (ik wist nog steeds niet dat ze ondertussen een nieuwe relatie had) en zijn we samen een ijsje gaan eten en nadien een paar pintjes gaan drinken. We hebben toen samen een leuke avond gehad en zeer goed gebabbeld. Het leek in mijn ogen haast alsof we nog samen waren. Nadien heb ik haar bij haar thuis afgezet en gaf haar een kus op de wang en nam afscheid. Echter daags nadien zet ik mijn pc aan en ga op facebook en zie daar dat ze ongeveer een kwartiertje nadat ze thuis was haar relatiestatus had aangepast. Dit vond ik toch maar een al te rare situatie en heb haar toen gebeld. Aan de telefoon zei ze me dat ze initieel van plan was om het te zeggen maar vermits ze het ook zo gezellig vond wou ze de sfeer niet verpesten en vermits ze geen idee had hoe ik ze zou reageren had ze het niet gedurfd om het te zeggen. Ik zei haar aan de telefoon dat ik zeker niet kwaad was maar het gewoon een rare situatie vond hoe ze me dit nu had meegedeeld. Ze zei nog dat haar speitte en heel blij was dat ik hier niet boos op was. Nu ja ik wil haar terug maar als ik hier nu een ruzie over zou maken zou dit haar alleen maar verder van me afstoten denk ik.
Daags nadien had ik haar nog een smsje gestuurd met de boodschap ' Sorry van mijn overrompelende telefoon gisteren maar ik wou gewoon even duidelijkheid over de situatie maar ik gun het je zeker dat je gelukkig bent, bij eender wie'. Hierop stuurde ze me terug ' ik ben blij dat je gebeld had maar ik ben nog meer blij dat je het me gunt'

Nu zaterdag had ik haar opnieuw gebeld om te vragen of we nog eens konden afspreken. Tijdens dit korte gesprek klonk ze ze positief en enthousiast en ze stemde onmiddelijk toe om aanstaande donderdag af te spreken. Ondertussen zal ze hierover waarschijnlijk een woordenwisseling gehad hebben met haar huidige partner want vandaag kreeg ik de sms 'sorry het kan donderdag niet doorgaan'. Hierop heb ik haar gebeld en vroeg dan voor een andere dag maar ze zei me dat ze het niet zo zag zitten want dat ze het toch eigenlijk een rare situatie vond. Ze zei me ook dat haar huidige vriend dit niet graag heeft. Ik zei haar dat ik gewoon bij haar iets wou gaan drinken en eens babbelen over koetjes en kalfjes vermits we het beide vorige keer zo leuk vonden. Ze zei dat ze idd zeer goed met me kan babbelen maar dat het nu nog te vroeg is om terug af te spreken, misschien binnen een paar maanden. We hebben hier nog even op een zeer vriendschappelijk manier over gesproken zonder elkaar dingen te verwijten of zo. Uit haar woorden en stem op te maken had ik de indruk dat ze eigenlijk wel graag had afgesproken maar dat ze dit niet kan maken tov haar huidige partner en er ook mee inzat. Een gegeven ogenblik meende ik zelfs te horen dat ze hierom lichtjes zat te wenen alsof ze in een tweestrijd van gevoelens zat, nl voldoen aan haar nieuwe partner of toestemmen aan de onderdrukte gevoelens voor mij.

Ik weet niet wat ik moet doen. Ondertussen is er genoeg tijd verstreken om te aanvaarde dat we uit elkaar zijn en iets te doen aan de problemen die de oorzaak waren van onze breuk.
Echter ik zou graag terug samen met haar zijn en ik weet dat dit tijd zal roven en dat je dit niet kan foreceren. Ik kan ook aanvaarden moest dit nooit gebeuren maar nu wil ik denk ik nog voor haar strijden.Dit zal ik echter op een hele subtiele en tactvolle wijze moeten aanpakken want anders lukt het nooit om de kloof tussen ons te dichten. Na onze vorige afspraak had ik echt een positief gevoel en dacht ik dat het mogelijk was om rustig terug tot elkaar te naderen. Ik had gehoopt door zo om de week/ twee weken een afspraakje/date met haar te maken dat haar gevoelens wel terug boven zouden komen en dat we zo onze relatie konden opbouwen. Uit de gesprekken die ik nu heb gevoerd met haar maak ik precies op dat er langs haar kant wel degelijk nog gevoelens zijn maar dat ze deze tracht te onderdrukken en kiest voor nieuwe partner.
Nu ze het afwijst, precies ook tegen haar zin, om voorlopig nog af te spreken weet ik niet hoe ik toenadering kan zoeken tot haar zonder te pushen om haar terug te winnen. Ik denk als zij binnen een aantal maanden klaar is om teru af te spreken dat er dan enkel nog een goede vriendschap uit kan ontstaan maar een relatie niet meer. Want dan is ze al te lang samen met haar nieuwe vriend, als die relatie er dan nog is, of dan zijn haar gevoelens misschien te sterk onderdrukt. Het gemakkelijkste zou zijn moest ik gewoon kunnen wachten tot de relatie die ze nu heeft afloopt en dan terug toenadering tot haar zoeken.
Kan er iemand me advies geven????

Groetjes