Ik wil je nooit meer zien

afbeelding van lostsoul

Hoi G.

Hoe kan het toch dat de een al acht maanden treurt en de ander al die tijd gewoon rondfladdert in een verliefdheid, zich gewoon heeft overgegeven aan de eerste de beste charmeur door wie ze haar leven (en haar geluk!) nu laat invullen.
Ja natuurlijk kwam je iemand tegen die op een heel diep, onbewust niveau bij je leek te horen. Zo zal dat wel vaker aanvoelen bij mensen waar het hoofd op hol is vanwege een verliefdheidsdrift.
En daarbij, wat ben ik dan geweest voor je? Een soort surrogaat waar je het al die tijd maar mee hebt gedaan bij gebrek aan beter? Wat kun je dan allemaal wel niet ophangen aan vier jaar steeds blijven terugkomen bij dezelfde persoon zoals het ging voordat we zover waren om in onze relatie te stappen? Overigens is me dat tot op het laatst door je nagedragen, dat blijkt wel als je aangeeft het feit van een wederzijdse verliefdheid zo ongeveer als hoogste goed te zien, als dat waaruit je zou kunnen aflezen hoe goed je bij elkaar past.

Hoe dan ook G, hoe dan ook, het blijft een feit dat je niet wist hoe snel je voor je eigen geluk moest gaan toen je eenmaal het idee had dat er wel veilig overgestoken kon worden. Het zal wel dat je het moest wegen. Nogal kansrijk, een dolle verliefdheid afzetten tegen een relatie die het nodige zware weer had gehad (lees: het besef dat er nooit eigen kinderen zouden komen) en idd wel toe was aan een goede opknapbeurt. En ja, ik blijf vinden dat het alleszins de moeite waard zou zijn geweest. Onze beste jaren lagen zelfs nog voor ons en die overtuiging heeft mij nooit meer losgelaten. Zelfs een nieuwe verliefdheid was mogelijk geweest. We waren nog jong G en moesten beiden nog zoveel groeien. Dat deden we vervolgens in onze relatie en dat laat zijn sporen na. Maar we hadden toch iets goeds, wat heet, ik voelde me in elk geval steeds dieper met je verbonden en ik ben en blijf er van overtuigd dat we in die jaren de boom geplant hebben waaruit we nog zoveel rijpe vruchten te plukken hadden.
En hé, ik matig me zelfs aan om te vinden dat je dom bent geweest door niet voor mij te kiezen. Het kan niet dat hij beter bij je past dan ik, dat geloof ik gewoonweg niet. Zelfs al hou je het daar acht jaar uit of langer dan nog zal ik dat vinden maar zie dat eerst maar eens te halen dan. Het zal mijn trots wel zijn maar het is ook echt een diepe overtuiging. Jij domme gans?¢‚Ǩ¬¶.

Jij was (bent) de liefde van m'n leven. Ik overduidelijk niet die van jou.
Ik hield zielsveel van je, ik had je lief in alles wat je was. Jij niet van mij (onder allerlei voorwaarden en met voortdurende twijfel; wie heeft er dan het meest voluit voor de ander gekozen, iets dat jij toch zo belangrijk vond? En begrijp je dan verdomme niet dat als je me nu laat weten dat je al die tijd zo vaak getwijfeld hebt, dat je daarmee alles zo waardeloos maakt. Dat je in een leugen hebt geleefd en dat aangaande de liefde! Dat je daarom eerder al de boel zo kon verkrachten door in een periode van onvrede jezelf door de eerste de beste vago te laten doorsmeren).
Ik had me dood willen vechten voor je. Ik was voor jou plotseling geen drol meer waard (en dat alleen zegt genoeg).
Ik voelde, ondanks de troebelingen die er ook wel waren, een diepe, diepe verbondenheid met je. Ik was voor jou slechts surrogaat.
Jij gaf toch zoveel, van jouw was de verliefdheid in het begin, van jou vooral was de kinderwens, de adoptiewens, de wens voor een eigen huis, van jou was exclusief het verdriet omtrent de kinderloosheid. En ik, ach ik moest wel haast in grote schuld leven bij al dat geweld.
Jij wilde zo graag kinderen G, schrijft dat je nu moet leven zonder eigen kinderen. Ik wilde ook graag kinderen, ik wilde ze graag met jou.

Het kon jou niet schelen hoe het mij verging. Je liet me in de steek, je was er niet meer voor me. Je ging feestvieren met een nieuwe lover, je bedje stond al gespreid, je was er toch zo welkom. Dat kan, dat kan allemaal. Zeker, mensen hebben het recht om bij elkaar weg te gaan. En verliefd worden dat overkomt je. Maar je hebt helemaal zelf in de hand hoe om te gaan met dat wat er uit voortvloeit. Jij koos ervoor om mij te laten stikken ?¢‚ǨÀúall the way'. Dat kan, dat kan ook. Maar werkelijk G, als ik in jouw schoenen had gestaan en het op dezelfde manier had gespeeld dan denk ik niet dat ik ook nog het godvergeten lef zou hebben gehad om nog contact te willen. Ik zou met iemand die ik zo had achtergelaten geen contact meer willen. Wat wil jij in vredesnaam met mij nog voor een contact?
Als je het dan nog niet begrepen hebt: Ik wilde alles of niets toen het op scherp kwam te staan en dat moet je toch kunnen waarderen dunkt me. Het werd dus overduidelijk niets. Alles weg, alles kapot. In ene alles waardeloos gebleken, alles voor niets geweest! Het zij zo G, jouw keus. Maar laat het dan ook niets zijn ajb!! Ik die loser, die sukkel waarvoor je zoveel beters vond, een geweldenaar van een man waarmee het zoveel leuker is om samen een eitje te koken, om mee te kletsen, mee te vrijen, mee op stap te gaan, de krant te delen, tv te kijken, emoties mee te delen, mee te zwijgen, en vul verder maar in; wat zou je nog met me willen????
Iets te delen heb je niet meer, althans als ik onze laatste brieven naast elkaar leg en jij noemt jouw brief een reactie op die van mij, dan vraag ik mij verwonderd af of je mijn brief wel goed gelezen hebt?!

Ja ik ben verbitterd, ik kan je oprecht haten om al je stomme keuzes en je nietsontziende gedrag, om je vlucht en het is de spreekwoordelijke haat die zo dicht bij de liefde ligt. Het moge duidelijk zijn G. Ik pik het niet, nu niet en nooit niet. Althans niet dat het ging zoals het ging, dat ik zo waardelooos bleek te zijn en dat je me vanuit het niets zo kansloos achterliet. Maar ook (en vooral) niet dat je ?ɬºberhaupt bij me bent weggegaan voor die koekebakker.
En daarom G daarom denk ik dat het beter is dat wij geen contact meer hebben. Je zoekt het maar lekker uit daar bij die kerel, daar waar je jezelf kapot moet wennen aan alles (of moet ik lezen; daar waar je jezelf voortdurend loopt aan te passen). Je hebt jezelf met huid en haar uitgeleverd aan zijn leven. Nou dan doe je het maar met hem.
Jij liet mij barsten, dan laat ik jou barsten.
Jij liet me in de steek, dan laat ik jou in de steek.
Jij had geen respect meer voor me, dan heb ik ook geen respect meer voor jou.
Jij verkoos een ander, dan hoop ik eens die iemand te vinden die beter is dan jou.
Jij liet mij achter op verwoeste kust, mocht jou kust er ooit zo bij liggen weet dan dat ik geen medelijden met je zal hebben.
Jij liet mij achter in het diepste verdriet, kom nooit meer bij me aan hoe diep je verdriet ook is, want ik zal er niet voor je zijn.
Jij houdt niet meer van me. En ik...ik hou nog steeds van jou. Had ik je maar nooit ontmoet.

Het is zo tragisch, zo verkeerd, het is zo ontstellend waardeloos!

Het spijt me?¢‚Ǩ¬¶

Vaarwel G

P.

afbeelding van mike_r

goeie brief peter1963....heb

goeie brief peter1963....heb je die ook naar haar verstuurd?

greetz mike

afbeelding van lostsoul

Ha die Mike,Ik ken jou

Ha die Mike,

Ik ken jou verhaal en weet dus hoe het je is gelukt om voor jezelf die streep eindelijk eens te trekken. Ik weet nog wel dat ik je zelfs een lichtjes jaloers op je was omdat je in elk geval nog het genoegen had gesmaakt dat je ex weer achter je aan zat te vissen en dat jij daardoor in de gelegenheid was om haar eens lekker af te poeieren Knipoog

Maar ach, de waarheid is dat we beiden zijn belazerd en bedrogen en dat is tragisch genoeg. Tragisch is het ook dat mijn leven nu al acht maanden wordt beheerst door haar, dat er nog steds zoveel verdriet is en pijn. Ik besef maar al te goed dat ik hier niet in moet blijven hangen en dat ik verder moet. De deur openhouden op een kier, vriendschappelijk contact, het is zinloos, het trekt mij terug en zij zal er schaamteloos haar schuldgevoel mee wegmasseren. Dus vandaar deze brief. Ennuh die heb ik nog niet verstuurd nee. En ik weet geloof ik al wel wat je tegen me gaat zeggen Mike...

Wat ik me zo nog es afvraag? Hoe vergaat het jou nu ten aanzien van je ex. Ik las ook over je nieuwste ervaring maar ben dus ook benieuwd naar hoe je nu staat tegenover je ex. Heb je haar echt kunnen loslaten of is dat nog steeds een proces dat nog door gaat? Moet je er nog vaak aan denken en hoe is dat dan? Alleen maar boos, of weemoedig of neutraal of mss wel helemaal niet of heel weinig? Je ligt in tijd wat op me voor geloof ik dus vandaar. Je kunt me ook een pb-tje sturen als je dat liever niet hier vertelt.

Hartelijke groet,

Peter

afbeelding van mike_r

Beste Peter1963, iedereen

Beste Peter1963, iedereen mag het wel weten hoor Knipoog Zoals je weet had ik de afgelopen maand gevoelens voor een ander gekregen, helaas mislukt. Voordat ik haar leerde kennen was ik inderdaad al 99.99% over mijn ex heen. Mijn nieuwe ex heeft ervoor gezorgd dat er nog een laagje zand over mijn ex van 6 jaar heen is gekomen.

Je vroeg of ik haar heb kunnen loslaten, mijn antwoord is jazeker. Want wat ik me heel goed tot me heb laten doordingen is het volgende. Achteraf nadat het over is lijkt de relatie ineens veel mooier dan het was. Mijn advies trap niet in die val. Zoals je je nu in een dip voelt af en toe zou je je ook in een dip hebben gevoeld met haar erbij. Maak desnoods een lijst met slechte dingen die jullie hebben meegemaakt en ik kan raden dat die er best wel waren Peter. Telkens als je je leuke dingen van die relatie herrinnert, kijk naar die lijst en denk van; "oh ja...." zodat je weer even op de feiten wordt gedrukt.

In het begin had ik die lijst best vaak gebruikt, nu kan ik zelfs aan goede en slechte momenten tussen haar en mij denken zonder dat het me veel meer doet. Het heeft tijd nodig en tijd heelt de wonden. Dus loslaten, ja allang heb ik haar kunnen loslaten.
Indirect heb ik hier ook je andere vraag mee beantwoord, namelijk of ik er veel aan denk en of dat boos of neutraal is en veel of weinig....Ten eerste weinig, nadat ik wat met die nieuwe ex wat kreeg was het bijna nihil. En mijn gevoelens als ik eraan terugdenk....Neutraal te noemen, ongeacht ik aan leuke of slechte tijden denk.

Wat heeft het met me gedaan....in het begin had ik hier zeer veel verdriet van en dacht dat het nooit maar dan ook nooit over zou gaan. Zij was mijn eerste serieuze liefde. Ik hield met hart en ziel van haar en zag geen toekomst met een ander alleen met haar. Ook dacht ik aan kinderen. De slechte dingen, de irritaties de ruzietjes daar dacht ik toen niet aan. Het was wel een voorbode dat we niet echt bijelkaar pastten. Nu die roze bril af is weet ik wel beter. Zij was het niet voor me en als ik met haar door was geweest was het echt niet beter geweest voor mijn toekomst. Ik moet gewoon iemand hebben die veel beter bij me past. Iemand die ik akn voelen en die mij kan voelen en dat geldt ook voor jou peter.

Mijn advies aan jou zou kunnen zijn, maak desnoods een lijst en elke keer als je aan haar moet denken kijk ernaar en denk daaraan. Na een tijd kan je zonder deze lijst....Schrijf desnoods ook een brief die je al hebt geschreven en schrijf alles op wat je op je hart hebt liggen en stuur dat haar maar en neem daarna gewoon geen contact meer op.

Als ik eerlijk mag zijn je verdient beter. (veel beter zelfs)

greetz + sterkte Mike

afbeelding van odie

Lieve Peter

Wat een pijn spreekt er uit jouw brief. Ga je hem wel versturen? Voor haar wordt het dan super duidelijk lijkt me; GEEN contact meer met jou! Jij verdient wel degelijk beter Peter en die kans krijg je ook wel. Ik denk dat je beetje bij beetje nu begint los te laten dmv deze brief. Het is een afscheidsbrief. Jij hebt m vanuit je hart geschreven en je kunt nu beginnen los te laten. Hoe pijnlijk ook, hoe treurig ook. Je schreef me al eens dat je bang was dat je bleef 'hangen'. Ik denk het niet Peter, maar alles heeft tijd nodig, voordat je echt verder kunt. Pff ik voel met je mee. Ik wens je zo veel kracht toe en gun je een nieuwe fijne liefde, voor jou alleen; die je kan en wil begrijpen en voor je wil gaan! Liefs Odie

afbeelding van onzeker meissie

Hallo Peter

Ook ik heb een brief geschreven aan mijn ex,en deze brief heb ik wel gepost!
Alles maar dan ook alles heb ik erin gezet!Het zo blij zijn met elkaar zo verliefd zijn en in 24 uur tijd was alles wat zo ontzettend mooi leek niets meer dan een uiteengespatte zeepbel!Alles heb ik beschreven wat het mij gedaan heeft en nog doet,het niet kunnen bevatten van bepaalde dingen echt alles staat erin!
Ik weet nu wel heel goed waardoor het komt,alleen heb ik van hem zelf nooit de antwoorden gehad!
Hij heeft mij ook gewoon laten stikken,hij was er gewoon niet voor mij terwijl ik er zo slecht aan toe was,en het enige wat ik vroeg was een gesprek!
Maar nee hoor,er was 1 hobbel die niet genomen kon worden,al het goede en leuke wat we samen hadden was vergeten!
Nog kan ik dat niet begrijpen!Het had zo niet hoeven gaan,en tot op de dag van vandaag weet ik dat we hier uit hadden kunnen komen als we gewoon een eerlijk gesprek waren aangegaan samen!
Wat hadden we te verliezen?Helemaal niets!Maar mijn ex vluchtte weer in een andere relatie{wat nu alweer voorbij is}
Ik denk idd dat jij met die brief afscheid genomen hebt van je ex!
Ook al hou je nog van haar,en doet het misschien nog steeds verdomd veel pijn,het krijgt een plekje!
Dat vind ik knap van je Peter!Ik wens je heel veel sterkte toe en ik hoop voor jou dat 2007 een stralend jaar mag worden!
Liefs van een onzeker meissie

afbeelding van Olivier83

Voor de Peter

Hallo Peter,

Ik kwam hier ff kijken op de site, eigenlijk om eens terug te blikken op wat ik in 2006 heb meegemaakt. In januari 2006 maakte mn vriendin het na 4jaar ook uit omdat ze verliefd was op iemand anders. Net zoals jou zag ik haar nog steeds zielsgraag, maarja... het was alsof ik ineens niet meer bestond. Dat is zo met verliefdheid he, alles errond is peanuts. Dit jaar was ?ɬ©cht het aller allerzwaarste jaar dat ik meegemaakt heb. Ik ben er nog maar 23, toch heb ik al wat waters doorzwommen. Maar het allermooiste gevoel dat ik ooit heb gehad heeft dus ook voor het allergrootste verdriet gezorgd.. wat een beetje logisch. Nu ik je verhaal las, wou ik ff reageren omdat er zoveel gelijkenissen zijn. Het is alsof ik die brief ook al heb geschreven. Das al ?ɬ©?ɬ©n iets wat ik wilde zeggen, elke dag je gevoelens opschrijven, dat helpt echt wel, de ergste dingen heb ik neergeschreven, en mn ex heeft die na enkele maanden ook gelezen. Dat was denk ik de eerste keer dat ze snapte dat geen liefde niet mag betekenen dat er geen respect meer is. Je hebt gelijk dat je haar niet respecteert als zij ook geen respect toont, punt uit. Hielenlikken leidt toch tot niets.

Ik lees dat je al 8maand ldvd hebt, voor mij is dat ook nog niet zolang geleden, en toen had ik ook nog heel veel momenten dat voor mij de wereld verging. Maar er waren ook goeie momenten hoor, je moet jezelf oppeppen, je eigen leven in handen nemen en alles geven voor hetgeen je de moeite waard acht. Het ligt immers niet aan jou! Dat is idd niet altijd makkelijk, als je verdriet hebt is het gemakkelijk om domme dingen te doen. Ikzelf was op een haar na morsdood in een verkeersongeval, waar al dat verdriet aan de basis lag.. Nu nog heb ik momenten van paniek als je beseft dat je er evengoed niet meer kon zijn.

Ik weet dat ik hier op ldvd.nl tegen de stroom in niet wou inzien dat het nooit meer zou goedkomen en dat ik verder moest. Verder, dat heb ik gedaan maar ik heb mn liefde voor haar nooit laten varen, het dreef me verder, ik had net zoals jou de overtuiging dat we een supperstelletje waren. Ik heb alles maar dan ook alles honderden keren op een rijtje gezijt en ik kwam altijd tot de conclusie dat er redenen waren voor de breuk en dat alles wel weer zou goed komen. We zijn nu bijna een jaar later, guess what, mn ex en ik zijn terug verliefd op elkaar zoals in onze eerste weken. We hebben onze vrijheid, maar toch is onze relatie nu zoals vroeger, maar dan met de negatieve kantjes eraf. Er moet altijd aan een relatie gewerkt worden, maar liefde vindt altijd zn weg. Ik heb hetzelf wel knap lastig gehad dat ze me ook ineens laten vallen had en dat ze iemand anders had enz... das normaal, maar die periode gaat nu ook voorbij hoor, ik ben consequent en eerlijk voor mezelf. Vergeten doe ik niet, want ik wil nooit meer zo'n verdriet hebben, maar vergeven.. dat moet altijd kunnen (als je er 100% wil voor gaan). Ik zeg niet dat het tussen jou en je vriendin zeker zal goedkomen, maar denk niet dat die beslissing alleen bij haar ligt. Geloof in je eigen. Leef niet voor de liefde, de liefde moet je doen leven, je voortdrijven. Uiteindelijk komt alles in zn plooi en hoe erg je het gehad hebt, hoe beter het in de toekomst zal worden!