Hallo G?¢‚Ǩ¬¶,

Na de zoveelste (niet verstuurde) brief aan je waarbij ik steeds opnieuw van alles probeer aan te geven over wat er gebeurd is, wat er niet goed aan was, waar je de mist in bent gegaan, en waarom ik ook wel weer begrip heb, en waar ik het bij mezelf zoek, word ik het beu. Mijn leven wordt totaal beheerst door wat er is gebeurd en voor mijn gevoel lijkt het alsof jij nog niet het flauwste idee hebt wat dat betekent. Het lijkt alsof jij alles lekker van je hebt afgeschud en je zult er wel een draai aan hebben gegeven zodat je er niet al te veel last van zult hebben (en anders zul je jezelf wel laten overtuigen door B. je beste vriendin, relatie-expert bij uitstek die zelf nog nooit in staat is geweest om zich aan iemand te hechten!). Per slot van rekening moet er genoten worden en dat gaat niet zo goed samen met gewroet en gegraaf in het verleden en het stilstaan bij een grootse schokkende gebeurtenis want dat is het toch echt! Je moet natuurlijk wel van je grote geluk kunnen genieten, die verliefdheid dus want voor je het weet is het over en sta je elkaar aan te kijken en zie je elkaar ?¢‚ǨÀúfor real', oftewel zoals jullie werkelijk zijn (het lot van allen die vanuit stormachtige verliefdheid iets beginnen). Ik hoop voor jou dat het meevalt en dat er iets moois uit voortkomt, maar ter informatie en ok, zeker ook uit wrok, ?¢‚ǨÀúthe odds are against you'.
Hoe dan ook, ik heb in dat wat ik je wel heb laten weten, mondeling nog en per brief/mail alles eigenlijk wel een keer gezegd. Over hoe ik ertegen aan keek, wat ik ervan vond, dat ik er gewoon heel erg in geloofde en jij merkwaardigerwijs ineens niet meer na 1 April, en over wat het met me heeft gedaan, hoe ik me voel en voelde en nog zo wat. En ik zou je nog wel wat meer willen vertellen want ik heb best wel wat inzichten opgedaan waarbij ik mezelf echt niet vergeten ben. Maar weet je, van alles dat ik tot dusver van je heb teruggekregen staat me niet veel méér bij dan dat je het toch allemaal wel erg vond (wat dan precies?) en dat dingen (wat precies?) je zo spijten. En tav onze relatie kom ik niet veel verder als dat er onvrede zat en dat je met moeilijkheden rondliep, dat je vond dat dingen (wat precies?) soms zo stroef konden lopen.
Je geeft wel steeds aan te willen praten, en later dan te willen schrijven, maar zoals ik inmiddels wel begrijp, daar kom je waarschijnlijk niet echt aan toe. Per slot van rekening doe je dat ook niet even zomaar in een verloren vijf minuten. Het valt me toch nog weer tegen. Je zegt dan wel dat je me nog graag had willen zien al was dat dan ook voor jou ingewikkeld geweest en je zegt dan wel dat je van me houdt maar ik geloof het niet meer. Het zijn loze woorden, uit plichtsbesef(?), uit schuldgevoel (toch), in elk geval loze woorden.
G?¢‚Ǩ¬¶, het heeft alles weinig waarde gehad, jij en ik, want als het zo gaat in de liefde, dat acht jaar lief en leed ineens geen enkele kans meer krijgen vanwege een beste partij vlinders in de buik, dan ga je in de liefde uiteindelijk voor ego?ɬØsme. Wat heb je dan met iemand gehad, is de vraag die ik me keer op keer verbijsterd kan blijven stellen. Je neemt gewoon een nieuwe jas en gooit vervolgens de oude weg. We waren GODVERDOMME vijf jaar bezig om samen een kindje te krijgen en nu zou je het best vinden als je alsnog zwanger wordt van iemand die je een paar maanden kent en dan enkel nog uit een verliefdheid??!!!
Soms hoop ik wel eens dat jij jezelf ooit zo terugvindt, dat je helemaal kapot gaat als je zo ineens alleen staat, of nog erger gewoon wordt ingerolen, en dat je dan nog eens aan me denkt! Het is echt erg maar ik ben verbitterd en ik haat je net zo veel als dat ik van je hou. Ik haat je omdat je dat wat waardevol was (liefde, houden van, geborgenheid, genegenheid enz) omdat je dat zomaar kon wegsmijten en daarbij mij op een traumatische manier achterlatend stomweg kon kiezen voor een verliefdheid.
Weet je G?¢‚Ǩ¬¶, dat iets persoonlijker berichtje dat je nog eens zou sturen, laat dat maar zitten. Zo'n emailcontact is ook killing voor me. Niet dat je tot dusver iets van waarde hebt geproduceerd behalve dan zo'n kort in-hupverleners-taal geformuleerd mailtje; ?¢‚ǨÀú?¢‚Ǩ¬¶en vind dat je je gevoelens heel helder op papier hebt gezet. Je geeft duidelijk aan dat je het zwaar hebt. Dat vind ik erg maar ook heel begrijpelijk?¢‚Ǩ¬¶' . Getver, braaaaak. Duidelijk is dat je het wel best vind zo ondanks dat je dus zegt dat jij het wel graag zou willen om me nog te zien (waarom dan eigenlijk precies, waar verlang je dan naar?). Ik denk dat je het maar vermoeiend vindt om je nog met deze rimram bezig te moeten houden. Om nog terug te graven en naar duiding te zoeken voor waarom je me verlaten hebt en voor waarom dat zo moest. Je hebt gewoon afgerekend met van alles tegelijk inclusief mij en hebt daar vooral niet teveel over na willen denken. Je liet het lekker gaan, daar had je wel recht op na alle sores. Nog even 5 weken mij aan het lijntje houden totdat de definitieve stap gezet kon worden en vervolgens vooral lekker leven. De lente brak aan, het bedje stond gespreid bij degene waarop je jezelf verliefd hebt laten worden en lekker geen verantwoording voor een huis of een inrichting ervan. Een soort van ?¢‚ǨÀúpermanent vacation'.
Hoe anders is mijn realiteit! Nu alweer weken dat elke dag de email gecheckt wordt, meerdere keren op een dag soms en dus elke keer weer die teleurstelling. Zelf eindeloos veel mailtjes tikken en die toch maar niet versturen. En waarvoor, waarvoor G?¢‚Ǩ¬¶. Voor weinig tot niets uiteindelijk als er dan eens iets komt. Ik verwacht er ook niet echt veel meer van. Wat zul je anders doen als terugredenerend wat oorzaken bij elkaar zoeken. Ik ben verbitterd en wrokkig geraakt omdat ik nooit de kans meer heb gehad om te praten met je. Verbitterd om het feit dat je alles wegsmeet inclusief mij en zelf lekker romantisch aan het zwiemelen en zwijmelen sloeg. Nog steeds verbijsterd na de bijna 4 maanden dat het voor mij nu heeft geduurd. Je hebt me heel, heel hard geraakt en het doet echt ongenadig veel pijn.

G?¢‚Ǩ¬¶, ik wil dat je weggaat uit mijn leven. Ga weg, ajb ga weg! GA UIT MIJN HOOFD, GA UIT MIJN HART. ROT OP!! Ik wil je niet meer zien of spreken. Nooit meer iets met je te maken hebben wat er ook gebeurd. Die 8 jaar samen zijn me waardeloos geworden omdat ik ze heb gedeeld met iemand die dit uiteindelijk in zich had. Wil je me ook niet meer bellen, sms'en en niet meer mailen!!

G?¢‚Ǩ¬¶, ik had samen met jou oud willen worden. Ik heb er vertrouwen in gehad dat het goed was gegaan en dat de beste jaren, ondanks het verlies van een leven met (eigen) kinderen, nog voor ons lagen. Jij had er geen vertrouwen meer in zei je, terwijl je als een kip zonder kop in een verliefde waas rondholde.

Vaarwel G?¢‚Ǩ¬¶

P.