in 1 woord kut

afbeelding van snaperniksvan

Wat is het toch klote zeg, heb weer een dag beleefd zoals ik deze weken geleden voor het laatst beleefde. Alleen maar huilen en zoeken naar mogelijke oplossingen om haar terug te krijgen, de beste manier voor mezelf bedenken en bedenken wat zij allemaal heeft gezegd wat dan "stille hints" zouden moeten zijn. Ik weet dat welke actie van mijn kant dan ook het voor mij (en misschien voor haar) moeilijker maken en ik haar niet terug ga krijgen daarmee, dus de enige actie die ik onderneem is zwijgen.

Hopen dat ik hieruit kom, want uiteindelijk klim je eruit, maar dan wat? Voor mijzelf had ik het plan om met een week of 3 contact op te nemen. Aangezien ik nu mezelf vaak al onder controle heb en vaak wat meer van mijn dagen kan genieten, denk ik dat ik er over 3 weken klaar voor ben. Maar stiekem blijf ik hopen dat we het misschien toch op kunnen pakken, is dit verkeerd? Is dit hopen tegen beter weten in? Als je de persoon bent waar ze verliefd op werd, als je niet meer zo schreeuwt om aandacht en beide je eigen dingen hebt, je trok elkaar toch al eerder aan hoezo niet een 2e keer? Genoeg mensen in mijn omgeving zijn terug bij hun exen gekomen na een stilte..tot ze weer normaal konden nadenken en niet zo afhankelijk waren. Is het verkeerd om deze insteek te (willen) kiezen? Want ik probeer het los te laten en van me af te zetten..maar ik wil haar niet uit mijn leven zetten. Als ze mij wilde was ze hier? okee die stap is te groot, maar zoveel woede vorige week van haar kant..hoezo zou je dat doen als je het hebt losgelaten..zou het na 3 weken misschien kunnen? Een nieuwe start? Ik heb terug bij mijn ex (het boekje), en volg eigenlijk die stappen..probeer het te verwerken maar tevens uit te kijken naar misschien een 2e kans. Maar wat een rotdag! Lang geleden dat ik me zo ellendig heb gevoeld, ben gaan hardlopen maar dat mocht niet baten tegen de pijn.

afbeelding van Koi

@ snaperniksvan

Goed dan maar even een antwoord via deze site;) GEHEUGENSTEUN voor jou
Hoop houden kan en het sluit niet uit dat je door gaat. Het is maar net hoe jij om gaat met die hoop en dat verdriet erbij. Als jij in staat bent je dingen op te pakken jouw leven te leiden, dingen te doen die jij leuk vind, proberen nieuwe herinneringen te maken etc dan is het goed. Zo lang je hoop hebt dat het goed komt en zij de ware voor je is mag je daar naar mijn mening voor vechten. Dat betekent wel dat je in de tussentijd bepaalde dingen zal meoten aanvaren. Dat het op het moment over is, dat het best een tijd kan duren, dat je er totaal niets over te zeggen hebt wat zij doet en op het moment veel geduld moet hebben.
To be honest zijn die boeken en artikelen niet nodig om je relatie te redden en kun je beter bij je zelf te rade gaan of het nog zin heeft. DIt weet jij zelf het beste, ik vraag het mijzelf ook vaak zat af en soms is het fijn om het van een ander te horen dat het wel kan..maar jij weet het dnek ik beter.. Als ik hoor dat mijn ex er niets meer om geeft en t hem niets meer doet, nee dat geloof ik niet. Ik ben door alles heen gegaan met hem ik ken die jongen beter als hemzelf de helft van de tijd, kon vorig jaar iedere actie voorspellen ook al snapte ik er geen zak van, dus ik houdt nu maar vast aan mezelf en mijn beeld wat ik er van heb. Maar wel voorgenomen dat ik het wil verwerken omdat ik niet mezelf wil wegcijferen. Ik wil de realiteit terug in beeld krijgen met de voors en tegens van een gezonde relatie.
Wat jij namelijk zelf al aan gaf is niet dat je over een jaar terug in n relatie wil stappen die doomed to end is. Je zal dus right now inderdaad haar kunnen laten zien dat dingen veranderd zijn en ik persoonlijk vind dat je echt vet goed op weg bent! Terugval mag ofcourse, ik denk zelfs dat dat bij de acceptatie hoort als je je soms echt ellendig voelt..
SO no matter what, stick ya chest out, keep ya head up & handle it