Hoi Jen,

Als ik je verhaaltje zo lees, dan snap ik dat je heel erg bent gaan twijfelen of dit nu wel is wat je wilt. Dit is ongetwijfeld niet hoe je het je had voorgesteld. Natuurlijk heeft elke relatie z'n ups en z'n downs en heeft ieder mens zijn/haar eigen grenzen, en ik heb de indruk dat hier toch wel grenzen overschreden zijn voor je.

Puur afgaande op jouw verhaal hier is het heel moeilijk om je nu te gaan vertellen of je wel of niet door zou moeten gaan hiermee. Wij lezen hier jouw kant van het verhaal, maar hij zal ongetwijfeld ook een verhaal te vertellen hebben dat we niet kennen, en daarmee wordt het dus eigenlijk onmogelijk om een "oordeel" te hebben, voor zover je natuurlijk over een oordeel kan spreken. Immers "wij" als lezer zijn geen partij, en wie zijn wij dan om überhaupt een oordeel te hebben.

Wel kunnen we je wat adviezen geven over wat je zou kunnen doen, waar je in een dergelijke situatie vaak zelf even geen overzicht op hebt. Wat je uiteindelijk daarmee doet en hoe je vervolgens verder gaat is natuurlijk 100% aan jou.

Als eerste zou ik je willen adviseren of je wel gelukkig bent. En dan bedoel ik niet of je je wel eens blij voelt, maar écht oprecht gelukkig bent. Vanuit die situatie kan je je gaan bedenken of hij een aanvulling op je geluk is, of juist afbreuk aan je geluk doet. Als hij een aanvulling is, dan is het prima. Doet hij afbreuk eraan, dan heb je een paar opties, namelijk de problemen verhelpen, het accepteren, of de relatie beëindigen. Over het algemeen wordt de optie van de problemen verhelpen als meest logisch gezien. Lukt dat niet, dan kan je het dus eigenlijk alleen nog maar accepteren, of de relatie beëindigen, waarbij acceptatie vaak niet de handige keuze blijkt.

Als je daarop een antwoord hebt, en dan ga ik voor het gemak en op basis van je verhaal uit dat hij afbreuk aan je geluk doet, en dat je het wilt verhelpen, wordt het tijd om de problemen die er zijn eens goed in kaart te brengen. Pas als je weet wat de problemen zijn kan je er wat aan doen. Vergelijk het met een auto; je kan die pas repareren als je weet wat er stuk is. Het heeft geen zin om de olie te vervangen als je een lekke band hebt. Naar aanleiding van wat je daar dan weer uit naar voren krijgt kan je vervolgens kijken of je die punten dan kan "herstellen".

Een van de punten die je nu al benoemt is vertrouwen. Hij heeft moeite met jou te vertrouwen, maar jij hebt inmiddels ook moeite om hem te vertrouwen. Dat is natuurlijk een slechte basis, maar het is niet onmogelijk om vertrouwen te herstellen. Daarin spreek ik uit ervaring helaas. Het is wel erg moeilijk kost veel tijd en veel inzet. Het spreekwoord "vertrouwen komt te voet en gaat te paard" komt niet uit de lucht vallen dus. Er zijn hele boekwerken over vol geschreven van hoe vertrouwen functioneert, hoe je het kan herstellen etc, maar heel in het kort komt het neer op verwachtingen en lef. Vertrouwen is namelijk het durven ervan uitgaan dat verwachtingen worden waar gemaakt. De een zal het dus moeten durven om de ander te vertrouwen, en de ander zal die verwachtingen moeten kennen en ze ook kunnen en willen waar maken.

Bedenk wel dat in een relatie het in tegenstelling tot een auto de inzet van alle 2 de personen vereist. Jij kan nog zo hard eraan willen werken, als hij niet wil, dan is het aan een dood paard trekken. Hetzelfde is als hij dat wel wil maar jij niet.
Mocht je nou echt niet weten waar je moet beginnen, overweeg dan eens een relatietherapeut. Die kan jullie helpen om dergelijke situaties te verbeteren, of als het onherstelbaar blijkt, het op een goede manier af te handelen.

Nu weet ik dat mannen over het algemeen nu niet direct staan te springen om therapeuten. Mannen hebben nu eenmaal de onhebbelijke eigenschap om alles eerst zelf op te willen lossen. Of het nu de auto is die stuk is, klussen in huis, medische situaties of wat dan ook; de man gaat eerst zelf aan de slag, en pas als hij er echt niet meer uitkomt en het ook kan toegeven mag er eens iemand bij komen om het dan te verhelpen. Het programma "help, mijn man is klusser" is dan ook niet bij toeval ontstaan om maar eens wat te noemen. Schrik dus niet direct af als hij afwijzend tegenover dat idee staat, maar geef het even wat tijd. Hij zal namelijk eerst zelf moeten inzien dat dit niet goed gaat zo én dat hij het niet zelf op kan lossen voordat er wat gaat gebeuren. Helaas, ook hier spreek ik weer uit ervaring hierin... Ook ik weigerde het in te zien dat ik het niet zelf kon oplossen, en het resultaat is dat ik hier op deze fraaie site terecht ben gekomen...

Oftewel, niets is onmogelijk als je het écht graag wil, maar niets gaat vanzelf en als je iets wilt zal je er altijd voor moeten werken om het te bereiken. In een relatie is dat niet anders.