is de gedachte aan zelfdoding wel eens door je heengegaan, ten tijde van je ldvd.

afbeelding van hortensia
nee nooit
16% (7 stemmen)
soms
45% (20 stemmen)
nog steeds
39% (17 stemmen)
Totaal aantal stemmen: %votes
afbeelding van Lolasty

Ik ben ooit in een depressie

Ik ben ooit in een depressie gesukkeld. Er gingen al veel dingen in mijn leven slecht, maar toen het fout ging met de jongen waar ik gevoelens voor had, zakte ik er helemaal in.
Ik dacht vaak aan zelfmoord.
Het was natuurlijk een combinatie met andere factoren die me tot deze gedachten dreef.
MAAR ik begon aan mezelf te werken en op die manier raakte ik over hem en ik zag in hoe mooi het leven kon zijn.
Het probleem is dat nu ik opnieuw een gebroken hart heb, ik me terug in de depressie voel zakken.
Ik denk dagelijks aan zelfmoord, want waarom zou ik nog leven als ik niet goed genoeg ben om graag te zien...
Ik probeer de gedachte van de vorige keer in mijn achterhoofd te houden: 'uiteindelijk komt het wel goed', maar dat is moeilijk.
Ik begrijp iedereen die deze gedachten krijgt, maar geloof me: het komt wel goed. Probeer jezelf op andere dingen te richten, jezelf te verbeteren, en nieuwe mensen te leren kennen.
Ik ga niemand afkeuren indien ze deze gedachten hebben, je bent zeker niet alleen, maar praat erover! Huil eens goed en praat erover!
Ik sta zeker, zonder vooroordelen klaar!

afbeelding van vlindertje59

Ja bij mij wel hoor

Ja bij mij wel hoor

afbeelding van Jester

@ Hortensia en éénieder die het leest: "Zelfdoding"

Realistisch thema, in tijden van heftig verdriet, van overspoelende emoties door verlies, diefstal van alles wat 'heilig' en 'mooi' is, zakt de moed je wel in de schoenen..

Mensen die (over) gevoelig zijn voor schommelingen in emoties en op het gevoel leven, voorbij kijken aan de feiten en de realiteit niet goed kunnen handelen, kan ik mij heel goed voorstellen dat mensen het liefst uit het leven stappen zoals ze het ervaren.

Of het een oplossing is, kun je je serieus afvragen, als je in reïncarnatie gelooft, schiet je er niet veel mee op, want je 'evolved' afhankelijk van je geleefde vorig bestaan in een al dan niet andere, (hogere of lagere) vorm, jezelf het leven benemen is niet de (leer) weg die je zou wensen te lopen, als je wilt groeien in het zielen bestaan.

Een soort van stap terug in de (groei) evolutie zeg maar, als je hier al waarde aan zou hechten in de één of andere vorm.

Denk ik er persoonlijk over na, jazeker, in alle aspecten en invalshoeken heb ik het 'bekeken'
Schiet ik er iets mee op, ik ben geneigd te zeggen nee, tenzij je voor de korte termijn oplossing gaat, als je er het concept tijd bij zou willen betrekken tenminste.

Is het iets waar je naar uit zou kunnen kijken, bevrijding van de pijn, de leegte, het verdriet en gemis van je liefste?

Ja, zeg ik volmondig, maar, wat voor een boodschap laat je achter voor de mogelijk betrokkenen in je omgeving?
Als ziel is er geen probleem, het lichaam verdwijnt, de ziel leeft voort, tijdloos en onverminderd.

Als mens, (het concept) laat je mensen in verdriet achter, in vragen en misschien wel begrip, maar het is uiteindelijk een daad met egoïstische inslag, het gekwetste ego wat niet meer kan handelen met het trauma...

Waar leven is, is beweging, verandering, en alles is mogelijk in dit kromme en vaak warrige, moeilijke bestaan.. dus...

Dit alles gezegd hebbende, aantrekkelijk, ja, wenselijk, ja, uitvoerbaar, nee, niet als mens, niet als ziel, en niet, vanuit liefde voor jezelf (als je die nog bezit) en voor anderen, de medemens, nee dus...
Waarbij de nee het zwaarste weegt, al ware het maar omdat het drie letters zijn, ipv de twee voor ja...

Maar, er gaat geen dag, en geen uur voorbij dat ik wens dat de pijn ophoud, en de strijd die ik voer om 'terug' op te klimmen uit het dal...

Jester.

Weet niet of het past, maar zijn toppertjes

afbeelding van hortensia

@jester

Of het een oplossing is vraag je, voor sommige mensen wel....vrees ik , het is hun persoonlijke keus om niet verder te willen. Wij mensen proberen te denken in oplossingen. maar vaak zijn die mensen zo " ver af " dat ze niet in oplossingen denken , kunnen of ook nog willen denken misschien? Het is een grote onomkeerbare stap en ja idd je laat veel geliefden achter met heel veel verdriet en vaak ook schuldgevoelens , waarom ze het niet zagen aankomen , iets hadden willen doen ....
Ik kan niet voor anderen zeggen of het een oplossing is of niet ....het is gewoon te erg voor woorden , als iemand zover is om tot zo'n daad te durven over te gaan.

Welcome back overigens .....al is de reden niet zo heel fijn . Maar ik hoop dat je weer een beetje steun kunt vinden hier, wat hopelijk kan meehelpen om beetje bij beetje uit je dal te doen klimmen .

afbeelding van Jester

@ Hortensia

Dank voor je woorden, ik wens dat je hoop voor mij enige inhoud in zich draagt... Glimlach

Inderdaad is het voor de velen die de hand aan zichzelf slaan een laatste uitweg, en, ik kan begrijpen dat het als enige uitweg misschien wel de enig overgebleven optie was voor die mensen..

Ik zie het (buiten het morele aspect om) als een daad die moed en vastberadenheid vereist, en in deze zit ook direct de contradictie.

Want, waarom wel de energie, de moed gebruiken voor een daad van onherroepelijke vernietiging van een leven, met een vloedgolf aan gevolgen in deze wereld?

Wat doet die persoon dan besluiten om die energie niet proberen te steken in heling, in verwerking?

Persoonlijk zet ik er geen oordeel bij, want ik begrijp heel goed hoe de diepte, de uitzichtloosheid voelt, echter ben ik blijkbaar niet in staat om mijn ziel los te laten en dit lichaam te doden...

Wat Emotional, en Just a Guy aangeven kan ik mij volledig in vinden, de worsteling met het leven als geheel, en daar bovenop het verlies van een liefde die zo ontzettend belangrijk is/was in je leven...
Hartverscheurend, niet dan?

Het actief beëindigen, nee, passief de bus niet horen aankomen die je over de straat heen plaveit, ja, aanlokkelijk idee...

Wat je aangeeft, probleemoplossend denken, is in mijn opinie juist het probleem, het denken, ipv denken, kunnen we (proberen te) accepteren dat het is wat het is, en dit 'is' een (al dan niet goede) reden heeft waarom het gebeurt...

Needless to say dat dit geen oplossingen bied, maar wel het geheel draagbaarder maakt.

Acceptatie is waar alles mee begint, en eindigt, en vanuit die invalshoek kunnen we er ons denken op loslaten, en mits constructief toegepast, is zelfdoding niet langer een optie...

Want het is een vlucht, een begrijpelijke, maar niettemin een zinloze manier van protest over de situatie, en het niet erkennen van het feit dat je bestaat.

Erg mooi onderwerp, een goede invalshoek, tenslotte is het een actueel thema, misschien niet direct over ldvd, maar zeker (voor sommigen, voor mij in het bijzonder) een hele duidelijke reden voor toenemende drijfveren om niet langer te willen bestaan in deze entiteit...

Jester.

afbeelding van Double-koi

Nee hoor?

Nee, maar wel het gevoel hebben om in slaap te vallen en niet meer wakker te worden.
Hoe zwaar ldvd ook is, het wordt echt minder..... Eigen ervaring Glimlach
Heerlijk, als je dan eindelijk in de fase van acceptatie komt..

Veel sterkte aan iedereen die het nodig heeft!

Koi.

afbeelding van torn

Shocking

Toch wel shocking om te zien wat stemresultaten aangeven.

afbeelding van brabbelbrabbel

Torn

Ja schrik ik ook van!!

afbeelding van torn

@Brabbel: Poll

Eerlijk gezegd/geschreven schrok ik van je reactie. Zelf vond ik de titel van de poll ook wel als een bom binnen vallen, neemt niet weg dat er toch aardig wat mensen zijn die na een scheiding/relatiebreuk met zichzelf en het leven worstelen.

Wiens leven letterlijk op zijn kont valt omdat zij, na b.v. een huwelijk van x-aantal jaar, ineens alles kwijt zijn (kinderen, huis, financiële problemen,life as they knew it) en zich niet begrepen, gehoord of erkent voelen in de worsteling die zij doormaken. (aah stel je niet aan joh !! Doorgaan met je leven !!)

Waardoor zij zich nog meer in zichzelf gaan opsluiten en dieper weg kunnen zinken in een negatieve spiraal.

Ik hoop in ieder geval dat de resultaten van de poll en de reacties die er zijn geschreven mensen met deze gedachtes op zijn minst de erkenning zal geven dat zij niet de enige zijn die worstelen met zichzelf. En dat ze zal aanzetten om het te gaan durven delen/bespreekbaar maken, in de echte wereld of virtuele, dan heeft de poll in ieder geval toch een zeer nuttige functie gehad.

afbeelding van Just a guy

Actief mn leven be-eindigen

Actief mn leven be-eindigen zou ik nooit doen, dat zit niet in mij, in de zwaarste momenten heb ik wel dat ik denk, als er straks een vrachtwagen over me heen dendert dan is het mij wel goed, ik ben er verder toch wel klaar mee, maar dat is mijn gevoel he... verstand heeft inmiddels weer de overhand.
Daarbij komt dat ik het mijn ex, mn ouders, mn zus, mn nichtjes en mn huisdieren nooit aan zou doen om uit het leven te stappen.
Maar de gedachte waar doe ik het allemaal nog voor, die hebben we op deze website allemaal weleens gehad denk ik.

afbeelding van brabbelbrabbel

Enquete

Ik vind het eigenlijk nogal een rare pol..
Een vraag buiten elke proportie..
En mijn inziens niks te maken met liefdesverdriet!

Daarbij komt dat als je zo gaat redeneren.. je dan bij elk euvel in het leven zo'n poll kan aanmaken..

Mijn stem is trouwens "nog nooit". Nog geen enkele mili seconden ooit in mij opgekomen om zoiets te denken.

Ik zou zeggen, gooi hem eraf of verander de vraagstelling.

afbeelding van mrpither

Re:

Wat is de achtergrond van deze vraag?

afbeelding van hortensia

Mrpither- achtergrond

Ik wilde het graag eens in de groep gooien , om met de woorden van torn te spreken gooit Hortje ff een steen door de ruit en misschien hadden hij en rozenblaadje gelijk dat de titel iets anders had gekunt.
Enfin...de reden dat ik dit heb gedaan is : omdat ik het idee heb dat het leeft onder de hele verdrietigen onder ons ,maar nooit bespreekbaar wordt gemaakt. Het leek mij goed om het juist wel bespreekbaar te maken , ook zo mensen kunt helpen als je er open over kunt praten. Iemand zei hier (sorry ff naam vergeten) dat het niks met ldvd heeft te maken. Maar dat denk ik juist wel , ook ldvd kan de druppel zijn ....

afbeelding van mrpither

Re:

Gevaarlijk gebied.....
Degenen die er over praten zijn vaak niet diegenen die tot uitvoering overgaan.... 't zijn de stillen

Over het algemeen is het een schreeuw om aandacht, niet negatief bedoeld natuurlijk

afbeelding van Danisha

Gevaarlijk

Gevaarlijk gebied.....
Degenen die er over praten zijn vaak niet diegenen die tot uitvoering overgaan.... 't zijn de stillen

Over het algemeen is het een schreeuw om aandacht, niet negatief bedoeld natuurlijk
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dat dacht ik eerst ook altijd. Totdat ik een forum voor nabestaanden van mensen die aan 'zelfbevrijding' hebben gedaan, helemaal heb doorgespit. Er waren er natuurlijk ook die niks hebben aangegeven en zonder bericht 'gewoon' zijn verdwenen maar de meeste mensen hebben het toch wel eerst aangekondigd.
Sommigen een lange tijd van tevoren en sommigen behoorlijk kort van tevoren.
Maar het grootste gedeelte had het wel degelijk aangekondigd.
Daar zitten ook geregeld mensen tussen die liefdesverdriet hadden maar dan inderdaad vaak met de combinatie 'depressief aangelegd'. Regelmatig kwam er ook een bericht dat iemand er uit was gestapt nadat kind of partner zichzelf van het leven had beroofd. Die konden het absoluut niet aan en gingen hun geliefde achterna.
In Nederland steeg het aantal zelfdodingen weer met 6% overigens.

Ik vind het overigens goed dat dit soort dingen bespreekbaar worden gemaakt.

afbeelding van rozenblaadje

@hortensia

"Zelfdoding" is een nogal zwaar beladen woord... Verdwijnen voor een tijd of wakker worden als het allemaal voorbij is, zou een betere beschrijving zijn. Het gevoel hebben dat je het niet meer trekt...
"Sometimes you think you want to disappear, but all you really want is to be found"

afbeelding van nieuwedag

rozenblaadje

Mooie zin Glimlach

afbeelding van rozenblaadje

@nieuwedag

Hoe moeilijk ook en hoe troosteloos het uitzicht soms ook mag zijn... laten we erop blijven hopen dat we op n dag onszelf kunnen terugvinden Knipoog hang in there! liefs

afbeelding van hortensia

@rozenblaadje

Sommige mensen kunnen misschien er echt helemaal doorheen zitten en ik denk dat het niet raar is dat dergelijke gedachten dan omhoog kunnen komen. Ik denk dat mensen die niet goed in staat zijn, om nog enige positieve gedachte omhoog te kunnen krijgen maar in een negatieve spiraal verdwijnen zeker zoiets als zelfdoding kunnen overwegen. Dat de pijn en het leed te zwaar voelt voor hun om te dragen.

Misschien was het beter geweest om de titel van de poll te noemen :

is of wordt het je allemaal wel eens teveel tijdens LDVD.

afbeelding van rozenblaadje

@hortensia

Inderdaad, volledig mee eens Knipoog en begrijp ook het gevoel heel goed...

afbeelding van torn

@Hortensia: gedachtes

Citaat:

Dat de pijn en het leed te zwaar voelt voor hun om te dragen.

Zou het dan echt alleen de LDVD zijn wat die gedachtes dan creëert . Of de confrontatie met jezelf, je leven, eerder gemaakte keuzes en allemaal andere randzaken die ineens opduiken, niet te overbruggen of op te lossen lijkt en het tot een grote draaikolk van negatieve gedachtes maakt waar iemand dan in vast blijft zitten

afbeelding van hortensia

@torn- combi

zou het bijna niet een combie van vele zaken zijn? er zijn zoveel redenen te bedenken wat een mens van zijn padje kan brengen . Misschien ook een in vicuele cirkel belanden van in het negatieve denken en laag zelfbeeld , ( niemand mist mij en niemand heeft iets aan mij ) , het is moeilijk te zeggen, voor een ieder een persoonlijk levensverloop/verhaal. Maar ik denk net als jij dat het voor diegene gevoelsmatig niet meer te overbruggen lijkt . Het teveel is ....

afbeelding van emotional

combinatie

Ik had er tijdens mijn ldvd periode inderdaad ervaring mee (ook al eens eerder). Het was in dat geval niet enkel ldvd, maar inderdaad een combinatie van een hele hoop dingen. Mijn eigen ervaring was dat zodra er zowel gevoelsmatig als ook rationeel geen hoop of kans op verbetering meer lijkt, plus de lichamelijke en geestelijke uitputting door alle negatieve gedachtes en gevoelens, het inderdaad teveel kan worden.
Als ik aan die tijden terugdenk leek ik ook letterlijk in een andere wereld te leven, een heel andere waarneming van de wereld en gebeurtenissen.
Ik was in die tijd ook op een forum voor lotgenoten en iedereen had zijn eigen redenen om met zelfdoding bezig te zijn. Bij de meesten was het ook een complex geheel, een combinatie van factoren. Ieder mens is anders, waar de een aan onderdoor gaat, denkt de ander "had ik jouw problemen maar".
Hoewel het uiteraard een erg nare periode was, ben ik achteraf gezien wel dankbaar voor alle ervaringen die ik in die tijd heb opgedaan. De ervaring met lotgenoten, maar vooral ook de confrontatie met mijn eigen donkerste kant die ik uiteindelijk moest aangaan. Vooral dankbaar dat ik mensen had die mij erdoor heen hielpen, ook mensen op deze site hebben mij door deze nare periode geholpen!

afbeelding van hortensia

@emotional

Dank je wel voor je openhartige reactie, als ik het zo lees dan denk ik, het is toch eigenlijk ook wel goed dat we het hier openbaar bespreken, jij durft eerlijk te schrijven hoe diep je gezeten hebt en ook die donkerste kant hebt leren kennen . Daarom vind ik het dapper van je, dat je dit hebt geschreven en wilt delen met ons. Ik hoop dat het andere mensen kan helpen , ook diegene(n) die eraan denken en meelezen ...

Datzelfde geldt ook voor mij, zonder de mensen hier had ik het toen ook niet gered . Niet dat ik aan zelfmoord dacht, maar ik weet niet als ik hun niet had gehad, of ik daar misschien wel aan was gaan denken omdat ik totaal geen uitweg meer zag en ook niemand meer had.

afbeelding van mrpither

Re:

In bijna alle gevallen is er sprake van een psychische stoornis/ziekte bij zelfdoding
Van ldvd alleen is nog nooit iemand doodgegaan denk ik...

Heb al twee mensen op die manier verloren.. geen aankondigingen, gewoon gedaan... nog steeds boos

afbeelding van chelle

Poll@De randzaken

MrPither schreef:

“In bijna alle gevallen is er sprake van een psychische stoornis/ziekte bij zelfdoding
Van ldvd alleen is nog nooit iemand doodgegaan denk ik...”

Waar, dit.

Zelfs in gevallen, waarbij iemand na de dood van een partner ‘wegkwijnt’ en het uiteindelijk ‘opgeeft’, is het nog steeds nooit alleen gerelateerd aan het ‘liefdesverdriet’. Veelal zijn het de randgebieden, die dan ineens alle ruimt beginnen in te nemen. Depressie onder senioren is helaas een ondergeschoven kindje. Wordt weinig over gesproken.

De overweldigende leegte waar je in valt op een leeftijd, waarbij ‘een nieuw leven beginnen’ niet meer iets is waar je nog in durft te geloven of jezelf (evt. met iemand anders nog) ziet opbouwen. Je gewenning valt weg, de structuur en patronen vallen weg, die voorheen heel veel veiligheid boden. Er wordt heel veel geworsteld met depressie onder senioren. Het gezelschap valt weg, op een leeftijd waar ‘nieuwe vriendschappen sluiten’ niet meer zo makkelijk gaat. Je wereld verkleind. Je identiteit, of in ieder geval een groot deel van je (relatie-)identiteit, wordt weggevaagd. Het is de kille eenzaamheid die je ten deel valt, terwijl om je heen andere leeftijdsgenoten wegvallen, waarmee je je identificeerde. Vul dat nog maar eens aan op een leeftijd, waarbij je eigenlijk naar de herfst of zelfs winter van je leven op weg bent.

Ik denk dat veel mensen gewoon graag wensen te geloven in het concept ‘dat je dood kan gaan aan liefdesverdriet’, omdat het appelleert aan de magie van ‘een Sterke, Ware Liefde’. Maar, realistisch bekeken, in alle gevallen, is het voornamelijk de ondraaglijke leegte van het bestaan waar zij ineens in terecht komen. En deze ‘ondraaglijkheid’ vormt de motor, niet 'het liefdesverdriet'.

Geeft je geest het op, dan volgt het lichaam ook. Stellen dat iemand is ‘doodgegaan aan liefdesverdriet’, klinkt mooi als concept voor cinema of een debuutroman. Indrukwekkend, hartverscheurend dramatisch gegeven dat je, wanneer de liefde van Die Ene je ineens onthouden wordt, of je ervan afgesneden wordt, je er uiteindelijk ‘aan of door sterft’.

Helaas is de praktijk minder Hollywood. Nog altijd, als je in gesprek gaat met senioren, kom je er toch altijd achter dat er verscheidene randzaken aan de oorsprong liggen, waarom iemand het uiteindelijk ‘gewoon opgeeft’.

afbeelding van Beer57

Re

Voor mijn gevoel heel mooi omschreven.

En dan beseffen dat je met die gedachte rondloopt word je ook niet echt vrolijker van.

afbeelding van Jester

@ Mrpither

Toch wel...

Mijn opa van mijn vaders kant is letterlijk aan LDVD overleden.

Ze waren 52 jaar getrouwd (niet helemaal zeker over de exacte aantal jaren)
Nadat oma overleed, is mijn opa letterlijk verpieterd, binnen anderhalf jaar van een gezonde sterke man naar een dood vogeltje...zonder medisch aanwijsbare redenen....

Het kan dus wel...misschien is het de uitzondering op de regel...

Jester.

afbeelding van mrpither

Re:

In mijn beleving is "opgeven" wezenlijk iets anders dan het actief beëindigen (topic) van je leven

afbeelding van Jester

@ Mrpither

Citaat *** Van ldvd alleen is nog nooit iemand doodgegaan denk ik... ***

Slechts een 'antwoord' op jouw gedachte, waarover ik mijn 'gedachtes/mening' uitspreek...

En: komt in dit geval de leegte niet voort uit het gemis van de geliefde die overleden is?

Jester.

afbeelding van mrpither

Re:

Het onderwerp is "zelfdoding"

afbeelding van hortensia

@mrpither

Ik denk ook niet dat ldvd de enige reden zal zijn , maar er een totale uitzichtloosheid is ontstaan waar men geen uitweg meer inziet , door mede andere gebeurtenissen/oorzaken.
Maar soms weet je dat toch niet helemaal, wat er in een mens schuilt ook (voor de buitenwereld) schijnbare "gelukkige " mensen stappen soms zo uit het leven. Ik kan begrijpen dat je er boos om bent voor de achterblijvers is het niet te bevatten ...