Is er wel een einde?

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Triest dat je op je dertigste er pas achter komt wat echte verliefdheid is. Had ik je maar eerder ontmoet. Elke dag is er wel een moment dat ik aan je denk. Zelfs na al die weken. Soms rijd ik in de omgeving van je bedrijf, maar ik durf er nooit dichtbij te komen. Ik had verwacht dat de verliefdheid snel over zou gaan, maar ik kan de ontmoetingen maar niet vergeten. Er is nooit iets gebeurd, maar in mijn hoofd des te meer. Ik ga naar bed denkend aan je en sta op met jou. Weet me geen raad meer. Waar is het einde..............is er wel een einde?
Zoals Meis al zei: je weet wel dat het niet kan en mag, maar die gevoelens zijn zo sterk, wat is dan wat telt in deze wereld, de regels of..............nee, ik durf nu al lang niet meer. Het enige wat me nu nog rest is stiekem dromen.

anna's blog
login of registreer om te reageren

Zat, 21/08/2004 - 15:50 — meis

Hey Anna Daar ben ik weer.

Hey Anna

Daar ben ik weer. Het is zo herkenbaar jouw verhaal. Je weet het allemaal verstandelijk wel maar o dat gevoel wat je voor die ene
hebt.Dan spookt er weer van alles door je hoofd, maar je hart zegt iets heeeeeel anders.
Hoe zit het met je huidige relatie dan?
In ieder geval veel sterkte en groeten van me.

Woe, 25/08/2004 - 00:50 — anna

Houden van is iets anders..........dan.............

Hoi Meis,

Dank je dat je gereageerd hebt. Fijn om een soort metgezel te hebben. Jouw reactie heeft me al zoveel goed gedaan, eindelijk iemand die het begrijpt.
Als er iets is dat ik de laatste maanden geleerd heb is het dat houden van iets heel anders is dan verliefdheid. Houden doe je van je familie, je kind(eren), je hond, het leven etc. Verliefdheid, nee, dat is iets totaal anders. Het speelt met je emoties en je lichaam (vlinders, hartkloppingen, verlangen, dagdromen) een soort stille sluipmoordenaar die passie heet. Het speelt met je relativeringsvermogen en je hart. Natuurlijk hou ik van mijn partner etc.etc. Het gewone leven lijkt door te gaan, maar van binnen................. Ik weet het ook niet meer. Het gevoel is zo sterk. Elke dag komt er wel een moment in me op dat ik denk wat als........ Snap je me een beetje?

Anna

Zon, 22/08/2004 - 20:04 — steenbok

stiekem dromen

hoy Anna,

Zoals Meis ook al zei, "het is allemaal zo herkenbaar!"
Ik ben nieuw op de site en schrok wel even van al die verhalen, veel ervan hadden ook de mijne kunnen zijn, zeker het jouwe.
Ben ik toch blij dat ik blijkbaar niet alleen ben!
groetjes

Woe, 25/08/2004 - 00:54 — anna

Gelukkig weer een lotgenoot

Hoi Steenbok,

Mijn verhaal aan Meis is dus ook aan jou gericht. Sterkte en een reactie is zeer welkom, want verliefdheid in zo'n situatie betekent ook veel eenzaamheid.

Anna

Don, 26/08/2004 - 21:59 — meis

Hoi Anna

Je hebt helemaal gelijk, houden van doe je van je kinderen, hond. enz. Maar het gevoel wat je daarnaast voor deze ene hebt is eigenlijk
nog veel groter, maar ook veel ingrijpender. Er zitten zo veel konsekwentie's aan vast en ja, heb je dat er voor over? Maar aan de andere hij(in mijn geval) is zoooooo leuk, lief,mooi, aardig en ga zo maar door.En, wat ik heel moeilijk vind, wie neem je in vertrouwen hierover?Goed dat LDVD.nl er is!!!!!!

Vrij, 27/08/2004 - 22:05 — meis

Hoi Anna, Het is nu een da

Hoi Anna,

Het is nu een dag later en ik heb er vandaag ook weer zo'n last van.......Je weet wel dat gevoel van wat als...................
Hoe kan dit allemaal?? Kom ik er nu pas achter wat echte verliefdheid is?? Dat gevoel dat je soms uit elkaar spat, terwijl iedereen om je heen "gewoon" door gaat met leven.....En kon ik maar eens even rust in mijn hoofd hebben, het lijkt eerder erger te worden dan minder.
Hoe verder???

Ma, 30/08/2004 - 00:41 — anna

Chaos in het normale leven

Hoi Meis,

Ben even druk geweest, dus vandaar de late reactie. Weet precies wat je doormaakt. Jij wordt gek van verlangen en twijfels van binnen, de buitenwereld ziet indirect je totale verliefdheid en daarmee ook een vreemd soort van aantrekkelijkheid die je ineens uitstraalt. Van binnen huil je en schreeuw je het uit van radeloosheid en onmacht, maar je kunt het aan niemand kwijt. Ik begrijp dat je nog veel geconfronteerd wordt met degene die je hart heeft gestolen. Bij mij is dit niet meer het geval (uit verlegenheid en niet genoeg durf), maar zou het zo zijn dan zou ook ik me totaal verloren voelen en in tweestrijd. Mijn man vermoedt inmiddels wel iets, maar kan zijn vinger er niet op leggen, gelukkig (waar zal het eindigen).Heb de laaste maanden al veel mannen ontmoet, maar niemand kan tippen aan die ene. Dacht dat het aan mijn huidige relatie lag, maar heb complimenten etc. genoeg gekregen sindsdien, echter niemand kon HEM doen verdwijnen uit mijn gedachten.
Ik zou willen dat HIJ dit alles wist. God, wat voel ik me eenzaam in dit. Fijn dat jij er bent. Tot gauw en kop op. Ik ben er als je wilt praten.

Groeten,
Annna

Woe, 01/09/2004 - 22:19 — meis

Voor Anna

Ja Anna, je hebt het goed begrepen dat ik nog regelmatig met HEM wordt geconfronteerd.Ik ken HEM van vroeger en kwam hem heel onverwachts weer tegen en wat vroeger niet gebeurde, ook al vonden we elkaar toen leuk, gebeurde nu dus wel......we werden verliefd op elkaar, maar....... zijn inmiddels allebei getrouwd.Omdat we beiden vonden dat het ivm onze partners niet kon, zijn we nooit verder gegaan, maar toch........ we spookten bij elkaar door het hoofd zo erg dat we ondanks ons schuldgevoel elkaar niet los konden laten, kregen weer last van het schuldgevoel dus weer stoppen enz.enz. Inmiddels mailen we nog steeds en hij blijft maar kontakt zoeken en eigenlijk, als ik eerlijk ben wil ik dat ook wel graag, maar aan de andere kant......kan het toch niet.........

Wie is online

Enquête

anna's Buddies