Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Is samen oud worden zo moeilijk?
Werd vandaag weer geconfronteerd, een wat ouder echtpaar, samen op de fiets, de man gaf de vrouw een flesje drinken, gewoon, normaal, elkaar liefhebben als echtpaar, ook op oudere leeftijd, 60+.
Waarom is het tegenwoordig zo moeilijk voor mensen om samen oud te worden? Dat respect, samen lief en leed, al zooooveeeel jaar samen, verliefdheid allang vervangen door ware liefde, respect, vriendschap, verbondenheid, zorg, samen de wereld aan kunnen. Samen voor de kinderen zijn, samen opa en oma worden, geen stiefopa of stiefoma. Ben ik zo ouderwets, conservatief?
Ben pas/al 39, heb samen met mijn vrouw echt alle liefde en ook veel leed gedeeld, 18 jaar lang, maar heeft zij opeens een ander, zoveel leegte in mijn hart achterlatend, een gapend gat, elke dag weer pijn voelen, verdriet, mezelf weer verdoven. En de dag weer goed doorkomen, althans proberen.
Zal ik ooit nog gelukkig worden? Zij is dat nu al, is niet echt eerlijk, ik heb hier niet voor gekozen, ik kan niet zomaar stoppen om van haar te houden. Heb hier en daar gelezen dat ik niet moet proberen ooit die opvulling te zoeken, maar een aanvulling, dus moet ik eerst het enorme gat in mijn hart dichten, met veel pijn en moeite. Ben toch bang, bang dat ik muren om me heen zal bouwen, bang om ooit mijn hart weer volledig te geven. Bang dat ik niet genoeg moed en kracht zal hebben om ooit weer voor geluk open te staan. En ooit dan intens gelukkig te worden, met een levenspartner, geliefde, soulmate, samen de wereld aankunnen.
Ondanks dat verlangen weet ik dat ik tijd nodig zal hebben, om eerst alles te verwerken, voordat ik weer verder kan.
Ik moet toch wat te dromen, verlangen overhouden, ooit gehoord dat verlangen de wereld in beweging houdt, alles wat leeft en beweegt. Dat verlangen heeft toch een bepaalde schoonheid, dat verlangen dat ik lang niet meer heb gekend, omdat ik met mijn vrouw samen was. Maar nu, door dat verlangen, die droom, om ooit weer intens gelukkig te worden, leef ik veel intenser, ben bang dat ik dit mooi genoeg vind en alleen blijf hangen in dat verlangen, om niet meer verder te durven in mijn leven.
Ik zie wel, voorlopig is het wel mooi zo...
Groetjes,
Mr Bean
- mrbean's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van mrbean
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
ik kan niet zomaar stoppen om van haar te houden.
ja ik kan ook de knop nog niet vinden , ben er ook elk moment van de dag nog mee bezig , en ook ,s nachts de dromen
en er is geen nieuwe hard disck te koop die ik kan verwisselen
sterkte
@xzx knopje bestaat helaas niet
Hoi xzx, helaas, geen knopje, ook geen hard disk verwisselen, wij mensen sjouwen altijd bagage mee, en een gapend gat in je hart, zal een litteken worden, en met dat litteken zul je ook je hele leven moeten leven. Maar juist de littekens maken je leven de moeite waard, heeft juist een schoonheid in zich. Een perfect verlopen leventje, dan heb je niets geleerd in dit leven, toch?
Ik leef met de krassen op mijn auto, de littekens in mijn lichaam en in mijn hart, die maken tot de persoon die ik nu ben geworden, die littekens zijn nu een deel van mij geworden, ik neem zoals ik nu ben, voel me nog steeds mooi, mijn auto ook trouwens.
Mezelf geaccepteerd, de krassen op mijn auto ook, dan kan ik verder met mijn leven, zonder bang te zijn om verder krassen op te lopen, maakt toch niet meer uit, een kras meer of minder, alleen de eerste kras was de meest pijnlijke, ook die op mijn auto..
Groetjes,
Mr Bean
de eerste kras doet pijn
maar denk nu maar even aan je zelf en je kinderen , dat heb je nu verdient
en de puinhoop die jouw vrouw ? nu even veroorzaakt dat is niet erg behalve dat ze de zieltjes van je kinderen ook beschadigd , en dat is heel erg
de andere puinhoop die ze nu maakt , is altijd op te lossen hoor , als ze van haar roze wolk donderd zolang je gezond bent en de dierbaren die van je houden bij elkaar zijn ( je kinderen )
nee alles is op te lossen het is gewoon een kwestie van afwachten hoe het zich ontwikkeld , en in die tussen tijd moeten we verder voor ons zelf en onze kinderen , gelukkig dan maar dat er nog een ouder verstandig is
want als de hersens van je ex het niet meer weten , en ze willen niet geholpen worden dan is er even niks meer aan te doen
luister nu gaat alles nog goed ?? in hun gedachten , ze zullen gerust wel eens woorden krijgen en bij elke keer dat dat gebeurt brokkelt de wolk af , en dan gaan ze beseffen en denken wat ben ik er eigenlijk mee opgeschoten ?? ik heb mijn kinderen ook veel pijn gedaan , en zo slecht had ik het nog niet , en dan donderen ze van hun roze wolk af en worden ze hopenlijk wakker
want een hoop jaren kan je niet zomaar aan de kant schuiven , altans een goed mens NIET denk ik ?
sterkte
@xzx Zal ik doen, don't worry
Hoi xzx,
Ik zal zeker mijzelf en mijn kinderen goed verzorgen, don't worry, ik heb de hoop voor haar al opgegeven, wat ik al eerder heb geschreven. Geen wrok meer, ik kan niet voor eeuwig haar redder in nood spelen meer, ik ben op, zij moet haar leegte, depressiviteit (komt trouwens in haar familie voor) eerst zelf oplossen, zonder steeds op anderen te leunen. Ik maak me wel zorgen, als die roze wolk afbrokkelt, ben ik bang dat zij echt moeilijk gaat krijgen, zo naïef ken ik haar wel, alles of niets, daarna in een diep gat, zoals in al haar vriendschappen. Zelfs zo bang dat ze misschien zelfmoord gaat plegen, dat gevoel heb ik, ik maak me zorgen dat mijn kids eronder zullen lijden, daar haar roekeloze handelen, omdat ze van het padje af is. Hiervoor zou ze niet eens durven de kinderen maar een beetje te kwetsen, waren alles voor haar, maar nu dringt ze op aan om te vertellen dat ze een ander heeft, ja nu in die roze wolk, lekker vertellen hoe gelukkig ze nu wel is. Zo naïef, dat ze niet eens stil wil staan of dit een roze wolk is, ze werd woedend toen ik daarover begon, roze wolk enzo. Ergens beseft ze het wel, alleen denkt ze alleen aan het hier en nu, zo gelukkig. Maar ik denk dat ik en de kinderen wel met de shit zullen zitten van haar roekeloze gedrag, tja, dat is de enige waar ik me zorgen over maak. Ik kan niet meer 100% verantwoordelijk zijn voor haar geluk, daar ben ik wel achter gekomen, maar de kids zijn nog jong, ze hebben nog de ondersteuning nodig van hun ouders.
Ok, wie heeft gezegd dat het leven gemakkelijk is? Enige wat ik nu kan doen is me sterk maken voor wat er nog komen gaat, haar kennende blijft het niet zo pais en vree, dit kan nog dramatisch worden.
Nee, ze schuiven die hoop jaren niet aan de kant, ze willen hun pijn enkel ontvluchten, het ligt niet aan jezelf, maar aan haarzelf, om die pijn, leegte in haar hart, depressiviteit, zichzelf, gaat zij toevlucht zoeken in korte termijn vertier. Dat is helaas ook menselijk, althans, niet iedereen is mentaal sterk. Ik begreep mijn vrouw niet omdat ik wel mentaal staande kon houden, zij niet, en daarom voelt ze vaak ook nog schuldiger, tegenover mij, waarom ze bepaalde dingen niet meer kon opbrengen.
Het gaat niet om goed of slecht mens, het gaat meer om sterk of zwak mens, door onze zwaktes maken we soms de verkeerde keuzes, en sommigen leren van hun fouten, anderen zijn niet sterk genoeg om uit dat spiraal te komen. Sommigen hebben hulp erbij nodig, en sommigen zakken zo diep in de ellende dat ze niet meer uit willen komen.
Ik denk dat we op een gegeven moment erbij moeten neerleggen dat onze vrouwen nu eenmaal problemen hebben, ze niet sterk genoeg zijn om eruit te komen, geen wrok, maar eerder medelijden, dat zij hun lessen op deze manier moeten leren. Misschien hebben wij zelf deze lessen in ons vorige leven al geleerd, zijn we een stuk verder, zij moeten deze weg nog bewandelen. Want hoe weet je anders of je goed of fout zit, juist, door eerst de verkeerde weg te bewandelen. En daarna beseffen dat het de verkeerde afslag is geweest. Ze kunnen nog altijd de goede weg opzoeken, als dit niet in dit leven zal gebeuren, dan wellicht in een volgend leven, totdat ze ervan hebben geleerd.
Thanks voor je reactie xzx, wat betekent xzx trouwens?
Groetjes,
Mr Bean
xzx
toetsen zitten lekker dicht bij elkaar , net als zxz hahaha
ja het kan raar lopen , maar ik denk dat het gevoel van oud worden ook naar boven komt en dat ze in hun gevoel niet echt geleefd hebben en het niet kunnen accepteren dat ze oud worden en dat ze ooooooo zo veel gemist hebben
en dan krijg je de ommekeer en de drang naar wat heel anders om hun bevrediging te vinden voor hun gevoel
maar als de mijne van der wolk afdonderd zal ik haar altijd opvangen , ook omdat ze nu ook van het padje af is ( jouw woorden ) en om de weg terug te vinden zou ze bij mij altijd weer aan kunnen kloppen hoor
maar dat van de depressie daar kan ik me heel goed in vinden , dat heb ik dus zelf ook , maar ik ben nog wel zo sterk dat ik dat mijn kinderen niet nu zou kunnen aandoen
de een kan het beter verdringen en gedeeltelijk naast hun of haar neerleggen , en de ander blijft er maar over malen , maar dat we door moeten dat is zeker , en dat doen we dus maar
sterkte
@xzx idd, bang om oud te worden
Hoi xzx, idd, bang om oud te worden, is ook een goed punt, ook een verschijnsel van midlife crisis. Heeft iedereen wel eens last van, maar je hebt een goed punt. Uiteindelijk moeten we ook mee leren leven, niet bang om oud te worden. Is eigenlijk ook bang om dood te gaan, zelfde angst denk ik..
Gr.
Mr Bean
Moeilijk
Inderdaad een ontzettend moeilijke situatie. Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, bij mij was het "slechts" 3 jaar, maar ik heb af en toe al het gevoel dat ik in een gat val waar ik niet meer uit kom, ook mijn vriendin was verliefd op iemand anders, en een week nadat ze weg bij was, lag ze al met een ander in bed. Ik kan me niet voorstellen hoe het is na zo'n lange relatie. Probeer bij jezelf te blijven, hoe moeilijk dat soms ook is.
Accepteer de dingen die je niet kunt veranderen, je hiertegen verzetten heeft totaal geen zin, je doet jezelf alleen maar meer pijn. Dit is heel makkelijk gezegd, en kan in de praktijk vaak verdomde moeilijk zijn. Het lijkt alsof je (ex)vrouw haar leven nu prima voor elkaar heeft, en jij voelt je een idioot dat je er niet overheen kunt komen, zo werkt het echter niet. De band die jij in die 18 jaar met je vrouw hebt opgebouwd, is een band die ontzettend krachtig is, dat is een groot gemis, en die pijn voel jij nu. Een nieuwe liefde kan haar dat niet geven. Ze realiseert zich dat nu (nog) niet, maar dat gaat komen, en geloof het of niet, ook zei zal deze ontzettend pijnlijke periode nog een keer gaan meemaken, laat dat een schrale troost zijn. Jij komt er dadelijk sterker uit, of dat voor haar ook zo is, betwijfel ik.
Geef het wat tijd, en probeer dingen te gaan doen met vrienden, of zoek afleiding. Het komt goed!
Heel veel sterkte ermee!
ik begin nu juist zorgen om haar te maken
Hoi Visje198, met mij gaat het nu beter, ik begin me nu juist zorgen te maken om mijn vrouw, als die roze wolk knapt, ben ik bang dat ze in en diep gat zal vallen, kan ik haar weer oprapen, de rommel die ze achtergelaten heeft, ik ben bang dat ik dat ga doen vanwege de kinderen.
Thanks voor je reactie.
Mr Bean
Lastig.
HI man,
lees al een tijdje je blogs zonder al te veel te posten. .
maar ik voel je verdriet en je pijn elke x weer door het scherm heen..
Zelf had ik een niet heel lange relatie met haar.. maar wij hebben zoveel meegemaakt dat het gewoon voelt als 18 jaar.
Weet ook, dat ik zoveel van haar houd, dat ik dat altijd zal blijven doen.. dat gaat niet weg, dat slijt niet, dat word misschien iets minder maar zal altijd blijven..
Het is echt niet fijn dat ze zomaar een ander heeft.. en is ontzettend moeilijk te bevatten voor je, kan het me voorstellen.
Zat er ook over na te denken dat tegenwoordig alles zo makkelijk gaat.. als de ander 1 ding niet zint gaan ze gewoon verder..
hop naar de volgende , ik doel niet op mijn relatie hoor. maar om me heen en wat ik hoor en lees..
lijkt inderdaad wel alsof het vroeger anders was.. dat is ook zo natuurlijk
mijn ouders bijvoorbeeld hebben ook soms problemen.. maar die denken gewoon ''sja, en? we houden van elkaar wat moet je nog meer weten..'' ..
sterkte man!
@langenbp, it's that simple
Ja inderdaad, gewoon simpel, we houden van elkaar, alle problemen zijn op te lossen. Maar niet iedereen is op deze wereld is gemaakt voor het huwelijk tot de dood ons scheidt? Mijn vrouw heeft eerlijk toegegeven dat ze te wild is op dit moment, voelt zich gevangen in een kooi, ik denk dat ze te vroeg is getrouwd, misschien toch mijn schuld? Hadden we niet te vroeg moeten beginnen met kinderen? En te vroeg moeten trouwen? Ik heb het gevoel dat ze nu even ooit die kooi wil, totdat ze moe is en weer ooit terug in die kooi wil? Het huwelijk, gezinsleven heeft teveel van haar geeist vrees ik, ze is nu echt op, ze is van nature een avonturier. Maar ondanks alles is ze toch een tijd lang een voorbeeldige moeder en echtgenote geweest, ondanks de depressies, voor haar doen heeft ze ons echt heel veel gegeven.
Daarom kan ik ook nu niet meer boos op haar zijn, maak me eerder zorgen om haar, als straks haar roze wolk is geknapt, ik ben bang dat ze zelfs zelfmoord kan plegen, maar dat is slechts een vermoeden.
Thanks voor je reactie.
Mr Bean