it is so hard !

afbeelding van Liezeke

Het is nu al drie maanden geleden dat mn relatie gedaan is na bijna twee jaar. Mn examens zijn nu ook gedaan, zijn slecht gegaan erdoor... Kvoel me zo rot !
Hij wilde terug vrij zijn... alé uiteindelijk kwam het daar op neer. Hij beloofde me er nog te zijn voor mij en dat ik hem steeds mocht bellen of smssen voor eendert wat... Al snel bleek dit niet zo te zijn... Hij laat niets meer van zich horen en dat doet enorm zeer. Ik vraag me steeds af denkt hij nog aan mij? Is hij mij vergeten? Heeft hij iemand anders? Ik zie of hoor hem niet meer. Het is allemaal zo ondraaglijk... Ik zie hem nog altijd graag en ik wil hem horen, zien...
Ik voel mij zo alleen zonder hem. Zo eenzaam en alleen. Hij was gewoon alles voor mij. We hadden zoveel plannen maar ja... Alles ineens weg. Ik weet niet meer wat doen. Iedere avond val ik al wenend in slaap. Iedereen zegt me wel : het went wel maar voor mij went een verlies nooit... en dit verlies zeker niet. Beseft hij dan niet dat hij mij zeer doet? op den duur begin je aan alles te twijfelen. Ik wil hem niet kwijt... Ik zou zo graag vriendschap hebben van hem maar blijkbaar wilt of kan hij dat niet...beteken ik dan echt niets voor hem?
It is so hard without him....
Wat moet ik toch doen?

afbeelding van filosoofje

tijd brengt raad

Je betekent heus wel wat voor hem hoor. Hij heeft het wel uitgemaakt, maar twee jaar zet je zo niet meteen van je af. Geef hem tijd om alles een plaats te geven. En gebruik die tijd om zelf alles te verwerken... Je hebt dat zeker nodig! Maak plannen voor de toekomst, op je eentje. Doe iets wat je al lang had willen doen, maar steeds hebt uitgesteld. Huil maar als de tranen komen. Het komt echt wel goed met je, tijd brengt raad... Maar probeer nix te overhaasten en hol jezelf niet voorbij...

Heel veel sterkte meid!!

afbeelding van Liezeke

bedankt

Bedankt voor je reactie. Hij laat in ieder geval niets merken dat ik nog iets voor hem beteken, maar dan ook niets. We wonen niet echt in elkaars buurt en dat speelt in mn nadeel... Ik ben hem helemaal kwijt... Ik wil hem niet kwijt...Echt niet. Hij heeft nooit echt zn gevoelens laten zien tov mij. Dat is zo spijtig. Misschien had ik het dan zien aankomen maar heb niets gemerkt. Ineens na twee jaar gedaan... Plannen maken is ook zo hard en moeilijk omdat we plannen gemaakt hadden voor de zomer... we zouden weekje na zee gaan na mn examens, onze reis voor september lag al vast... Ik durf gewoon niet meer vooruit kijken. Ik voel me echt zo alleen. Ik heb bijna geen vrienden en sommige ervan verstaan zelfs niet hoe ik mij voel. Ik wou dat ik eens goed kon uithuilen bij iemand...
Why, why, why... die vraag stel ik mij keer op keer...waarom?
Ik wil hem niet kwijt...

afbeelding van Kand

know how you feel

Hey Liezeke, ik kan me echt vinden in je uitleg...

Ik voel me ook echt alleen zonder m'n ex-vriendin... het enige wat mijn vrienden kunnen zeggen is dat ik iemand anders nodig heb en dat het wel zal overgaan, en dat is misschien wel waar maar ik kan het niet aannemen. Sommige dingen gaan te diep om zomaar over te gaan...

Tijdens je relatie voel je je opperbest, je hebt toekomstperspectieven, je gaat leuke dingen doen samen, je bent gelukkig. Ineens valt dat allemaal weg en het lijkt wel alsof je in een bodemloos gat valt.

Ik heb dit gevoel heel sterk en heb er ook geen remedie voor... Misschien brengt tijd wel raad, misschien ook niet... In elk geval, probeer je hoofd boven water te houden en probeer te leven, ik zal hetzelfde proberen...

David

afbeelding van I

ik ook...

Ook ik voel me zo alleen...genoeg mensen om me heen hoor die naar me luisteren en er voor me zijn, maar niets is meer zoals het was. Van het ene op het andere moment van geluk naar verdriet...en het gaat maar niet over. Ja ik weet het heeft tijd nodig, maar wanneer wordt het gevoel van hem missen minder dan...hoe lang moet ik me nog zo voelen.
Kon ik maar even in zijn hoofd kijken, wat daar in om gaat. We hebben nog wel een paar keer gebeld en dan was het net alsof er niks aan de hand was en alles weer zo teruggedraaid kon worden. Vraag me ook constant af of ik nog wel besta in zijn wereldje of ie nog wel aan me denkt...Alles kan toch niet zomaar weg zijn ineens. Ook ik had het helemala niet zien aankomen.
Nieuwe plannen maken, dingen voor jezelf gaan doen die altijd al had willen doen enzo...ik zou het graag willen, maar eigenlijk leef ik de afgelopen paar weken op de automatische piloot. Alles wat moet dat moet en voor de rest is er weinig lol te beleven. Ik hoop zo dat ik me snel beter ga voelen en dat hoop ik voor jullie ook. Heel veel sterkte.

Liefs