janken, janken, janken.........

Moet nu van me afschrijven. Het is even helemaal mis met mij! Vanochtend een gesprek gehad met hem. Hij weet nog niet of hiju co-ouderschap wil, mss een kind mee nemen. Ik ga daar niet mee akkoord, kinderen niet uit elkaar halen. En ik ga ook niet akkoord voor een regeling van 1x in de 2 weken, weekend vader spelen. IK heb gezegd dat ik anders niet ga instemmen met de scheiding. Het wordt tijd dat hij eens rekening met mij gaat houden.

Vanmiddag had ik de crematie van mijn oma. Hij ging ook mee (om te steunen....?) Toen zei mijn moeder: "ik ga bij jou zitten" en stak haar arm in mijn arm. En toen....... Janken, janken, janken. Ze deed zo lief en door de emoties zat ik helemaal stuk. Vervolgens werden er tijdens de plechtigheid allerlei dingen gezegd, die ik kon toepassen op mij zelf. Nou, ik kon niet meer stoppen met huilen. Na de plechtigheid kwam hij op me af, wilde me troosten. Ik heb hem gezegd dat hij dat niet kon. Want "ons" bestaat niet meer. Ik bleef brullen natuurlijk, kon niet meer ophouden. Alle verdriet kwam eruit. We stonden buiten en hij sloeg de armen om me heen, om te troosten. En op een gegeven moment begint hij ook te huilen... Staan we daar als 2 volwassenen gigantisch te huilen als kinderen. Dit is nu zoiets, wat ik gewoonweg niet snap. Hij wilde weg, hij wilde scheiden, er is geen genegenheid enz. En dan zo meehuilen. Hij zal waarschijnlijk ook zijn verdriet nu hebben, van die 25 jr. Waarom laat hij dat normaal dan niet blijken? Waarom die andere dingen doen, datingsites en zo. Waarom niet samen echt huilen en samen afscheid nemen van die 25 jr? Waarom, waarom...... shit, huil alweer
Tot overmaat van ramp doet de pc thuis het niet. Kan ook nog niet echt van me afschrijven. Zit bij m'n ouders op een trage pc. Shit, shit, shit......

Gast's blog
login of registreer om te reageren

Din, 17/10/2006 - 16:27 — Freespirit (of verwijderd)

Hoi Odie

Hoi Odie,

Kop op meissie.. Ik weet dat je het erg moeilijk hebt nu..maar je moet hier doorheen..het klinkt krikkemikkig maar het hoort er (jammer genoeg) allemaal bij. Het is goed dat je je ogen uit je kop heb gehuild..om alles..
Je zal je straks wel helemaal uitgeput voelen meid, neem daarom vanavond de nodige rust. Van je man..ja, ook voor hem was het een uiting van alles en wat er gebeurt. Hij heeft zo zijn eigen redenen en emoties om over te huilen.
En misschien drong het daarstraks pas ?É¬©cht tot hem door..wie zal het zeggen.
Neem jezelf in acht meiske..Sterkte

Een dikke knuffel van mij, FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Din, 17/10/2006 - 16:32 — odie (of verwijderd)

Dank je Free. Zit alweer te

Dank je Free. Zit alweer te huilen.....

Din, 17/10/2006 - 17:43 — lucha

Lieve Odie

Oh wat leef ik met je mee. Wat emotioneel allemaal he? Ik was gigantisch sterk gisteren. Een en al GirlPower, maar vandaag...ik voelde het al toen ik opstond. Tot overmaat van ramp begon mijn zoontje te huilen toen ik hem naar school bracht (doe hij nooit de lieve schat) dus ik zat ook jankend in de auto naar mijn werk. Begon hij ook nog via de messenger tegen met te praten....heb het maar een beetje links laten liggen. Net bracht ik voor het werken zoontje weer naar hem toe (zit bij zijn moeder) zoontje weer huilen...mammie niet weggaan...zoooo erg!!! Hij liep mee naar de auto....wil me weer een kus geven etc...dus ik weer het af, en hij zegt....niet eens meer een kus geven? Ik heb hem gezegd dat er eerst maar eens goed nagedacht moest worden. Ik merk dat ik toch nog hoop dat hij mij gaat opzoeken en op zijn knieen gaat en alles in zal zien, maar ik weet dat zo egoistisch als hij bezig is hij dat waarschijnlijk juist niet zal doen. Alles bloedt gewoon dood.....zoooooooooo zonde. Maar ik wil hem nu niet meer...ik wil niet nog meer pijn. Ik weet dat ik het alleen kan...ik doe alles nl al zo lang alleen.
Lieverd, ik huil me je mee.....wat kan het leven soms oneerlijk zijn.

Din, 17/10/2006 - 18:30 — panic (of verwijderd)

Lieve Odie

Al die emoties die dan bij elkaar komen. Inderdaad kan dan zo'n steunende moeder ineens tot een huilpartij leiden. Ik voel met je mee, en "spreek" je hopelijk snel. Knuffel!

Din, 17/10/2006 - 19:58 — Anzil

Lieve Odie,

Als eerste veel sterkte gewenst met het verlies van je oma...Wil je even een hart onder de riem steken..leef zo verschrikkelijk met je mee...en je weet het he? het waarom krijg je gewoon nooit een antwoord op...stop met het proberen te begrijpen, blijf realistisch (hoe moeilijk dat soms ook is)...had vandaag een vette dip weer...maar we laten ons niet klein krijgen meid!!! We hebben een superleven in het vooruitzicht en gaan goed bij onszelf blijven!

GIRLPOWER!!!!

dikke knuffel
Anzil

Din, 17/10/2006 - 22:14 — jojo66

lieve odie dit is wel wat te

lieve odie
dit is wel wat te veel van het goede probeer je er doorheen te slaan in deze zware tijd ,je moeder voelde het m.i. perfect aan en zoals free zei ook je man zal zich misschien nu wel beseft hebben wat hij aangericht heeft hij bedoelde het vast wel goed maar er is al veel te veel stuk gemaakt .
Doe alsjeblieft even kalm aan en probeer voor jezelf de boel eerst weer op een rijtje te zetten .
Hou je taai !
knuffel jojo

Din, 17/10/2006 - 22:42 — lostsoul

Lieve Odie,Vindt het zo

Lieve Odie,

Vindt het zo verdrietig voor je. Alles kwam er blijkbaar in ene uit en dat is niet zo gek natuurlijk. Je hebt geknokt, gestreden, gehoopt, gewanhoopt. Je bent gekwetst, vernederd en in de steek gelaten!
Je schreef: 'Waarom niet samen echt huilen en samen afscheid nemen van die 25 jr?' Het raakte me heel erg want het was (is) ook een hartekreet van mezelf. Soms is er alleen maar dat diepe verdriet en het zal waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat je dat ervaart. En soms rest je niets anders dan jezelf daar aan over te geven. En al weet ik dat je er nu niets aan hebt,maar het is 'goed' dat je dat toelaat en laat zien. Hang on Odie, rust uit en ga dan weer verder. Het zal allemaal een keer z'n plek krijgen...

Liefs en veel sterkte, Peter

Woe, 18/10/2006 - 11:58 — odie (of verwijderd)

dank jullie wel!

Ben zo blij met jullie! Lees ik de lieve reacties en dat doet me goed. Heb gisteravond nog maar weer eens samen met hem zitten huilen. Ik denk nu ook dat hij zich meer realiseert wat dit teweeg brengt. Hij zei me: "het doet me zo zeer je zo te zien lijden" Nu denk ik bij mezelf: lijden? Nee, ik lijd niet ik heb heel veel verdriet. Maar echt lijden? Nee, zo ervaar ik dat niet. Als ik zou lijden zou ik gebukt zijn onder deze situatie. Dat is het niet, ik heb gewoon hartpijn, liefdesverdriet. Ik moet rouwen, rouwen om die 25 jaar. Ik wil dat graag met hem doen maar dat lukt niet. Hij en ik zitten niet meer op de zelfde golflengte. Hij staat er anders in als ik. Moet nu weer aan mijzelf denken. En daarom doen deze berichtjes mij zo goed. Dank jullie wel lieve mensen!

Woe, 18/10/2006 - 17:04 — jojo66

het samen huilen is goed jij

het samen huilen is goed jij geeft zelf al aan dat het eigenlijk ieder voor zich huilen is je beseft ineens dat je verder uit elkaar staat als dat je ooit gedacht had er is geen band,geen respect en geen chemie meer alles wat je zegt of doet word anders uitgelegt en kan op die manier tegen je gebruikt worden Dat is tenminste hoe ik het aan den lijve ondervonden heb,van alle goede intenties die ik had naar mijn ex is niets meer over ik merk ook dat het verdriet plaats maakt voor woede en irritatie naar haar toe Je had wel gelijk zondag trouwens woede is net zo frusterend als verdriet en kan je net zo verteren.
ik heb haar maandag opgebelt en gezegd wat me dwars zat Ze vond dat ik overdreef en nergens rekening mee hield maar dat vond ik niet belangrijk had eindelijk mijn mond eens opengedaan dat ik het niet pikte het voelde als een mijlpaal eindelijk de moed hebben om niet meer aan te passen maar er een stok voor te steken .
veel sterkte ,je weet me te vinden meid jojo

Woe, 18/10/2006 - 12:03 — panic (of verwijderd)

Odie, jij komt er wel!

Moeilijk is dat dan he? Dat je samen zit te huilen, maar je kan elkaar niet troosten. En inderdaad, jij lijdt niet! Jullie zitten niet op dezelfde golflengte, dat is heel duidelijk. Al zal dat wel pijn doen, het is wel goed dat je je dat realiseert. Jij gaat verder, met pijn in je hart, maar je doet het wel. Hoe rot jij je ook voelt, ik weet zeker dat er mensen zijn die kracht putten uit jouw voorbeeld. Zo werkt dat, over en weer.
Je weet dat ik jou een sterke vrouw vindt, en dat laat je steeds duidelijker zien. Verdriet is goed, dat moet er uit, we moeten onszelf niet voor de gek houden. Maar voor jezelf keuzes maken, dat is zo belangrijk!
Liefs, Panic

Don, 19/10/2006 - 09:42 — Anzil

Lieve Odie

Kon helaas gisteren niet online..maar alles doet het hier weer!! Hoop je gauw te spreken!!

Liefs Anzil

Don, 19/10/2006 - 10:04 — odie (of verwijderd)

Anzil

Was gisteravond ook heel laat thuis. Niet meer online geweest!

Don, 19/10/2006 - 12:12 — Leven

Huil maar

Lieve Odie,

Lees nu je blog dat je het zo moeilijk hebt. Als eerste gecondoleerd met je oma. Afscheid nemen van iemand die je dierbaar is, is moeilijk. En ook een scheiding is afscheid nemen, Dus dat al je verdriet er nu in een keer uit komt is niet zo gek. Dat je ex mee staat te huilen zegt ook dat hij ondanks zijn bedrog en eigen leven leiden je niet los kan laten. Hij wil van beide walletjes eten.Daarnaast hebben jullie erg lang een relatie gehad, dus hij houdt ook wel van je op een bepaalde manier. Maar dat mag jou niet kwetsen. En jij mag er niet meer achter zoeken dan steun van een vriend die meeleeft met zijn vriendin en wellicht maatje. Zoek steun bij anderen in je verdriet en niet bij hem. Het klinkt makkelijk is het niet want zoals je weet zit ik er nog midden in. Vandaar ook deze herkenning. Heel veel sterkte. Liefs Leven

Don, 19/10/2006 - 15:03 — odie (of verwijderd)

hoi Leven

Ja, dat klopt wel wat je schrijft. Hij wil me steunen als vriend, denk ik. Zo voel ik dat tenminste wel. Neemt niet weg dat ik dat heel moeilijk vind. Want zoals hij troost geeft, is zo bekend, voelt zo bekend, warm, aangenaam etc. Ik weet het, ik weet dat ik hem moet laten gaan, dat ik mijn eigen pad ga. Ik doe het ook, maar wel met een somber gevoel. Liefs, Odie

Don, 19/10/2006 - 21:45 — Leven

hoi odie

Ik herken dat zo en dat maakt het zo moeilijk. Dat wanneer je verdriet zo groot is je terug wil naar die troostende schouder die arm om je heen. Zijn eruststellende woorden. Maar helaas het helpt maar voor korte duur. Het blijft dat je zonder je ex verder moet en je doet het zo goed!!!! Heb vanavond geloof ik voor het eerst kordaat nee gezegd toen hij vroeg of ik nog wat kwam drinken in de kroeg. Ben trots op mezelf en dat voelt goed. Blijf steun zoeken bij anderen en geloven in jezelf. Sterkte.Liefs Leven

Don, 19/10/2006 - 13:11 — Akemi

mooi inzicht

Lieve Odie, allereerst heel veel sterkte gewenst. Ik volg jouw verhaal al een tijdje en ik bewonder je kracht. Mijn situatie valt in het niet vergeleken bij de jouwe en ik vind dat je het ongelooflijk knap doet. Jouw opmerking "ik lijd niet, ik heb heel veel verdriet" slaat precies de spijker op zijn kop, evenals de opmerkingen van panic en jojo66 over samen huilen en samen rouwen. Dat zijn inzichten die ik nu heel goed kan gebruiken. Van de week hebben mijn ex en ik samen huilend aan de telefoon gezeten om precies dezelfde redenen. En inderdaad, hij bleef maar zeggen 'ik wil je zo graag helpen, maar ik kan niks doen', waarop ik weer riep 'hee, ik ben niet zielig!'. Maar ja, wel janken, nog steeds na zeven maanden. Volgens mij komt het omdat twee van onze beste vrienden binnenkort met elkaar gaan trouwen. Ik vind het geweldig voor ze, maar maakt het me ook weer verdrietig, denk ik. Had zo graag met mijn ex oud willen worden...

Don, 19/10/2006 - 15:07 — odie (of verwijderd)

samen oud worden

Ja, ik dacht ook dat ik samen met hem oud zou worden. Heb dat zelf ook tegen hem gezegd, nadat hij de 1e keer vertrok. Dat is ook een extra emotie; de gedachte dat je had verwacht samen oud te worden en dat beeld is er niet meer. En ik heb ook tegen hem destijds gezegd: ik wil geen medelijden (en dacht, en zeker niet van jou!) En weet je Akemi, iedere situatie is verschillend, maar komt toch op hetzelfde neer. We hebben allen verdriet, liefdesverdriet om die ander en dat doet hartstikke pijn. En of je nu kort of lang samen bent geweest, we delen allen hetzelfde. Ik wens jou ook heel veel sterkte, ook jij kop op! Liefs, Odie

Wie is online

Enquête