Het stomme is dat alles tegendraads lijkt te werken in situaties als deze. Om te verkrijgen wat je wilt moet je soms het compleet tegenovergestelde doen van wat je normaal vindt. Als je vol op iemand springt die aangeeft dat het te pijnlijk is en hij/zij degene is die verlaten is, dan is de kans erg groot dat de kloof alleen maar groter wordt. Terwijl als je de ander ruimte geeft om ook andere dingen weer te gaan voelen, dan heb je kans dat hij/zij eerder geneigd is om contact aan te gaan.
Tuurlijk hoef je niet op je handen te gaan zitten. Een old school kaartje is altijd wel een goede optie (of een ander middel als je geen adres hebt). Misschien na zo'n 2 á 3 maanden? Jammer dat je dat dan ook vaak luchtig lijkt te moeten houden. Eerlijk, maar niet te zwaar. Gewoon iets van ' je bent in mijn gedachten'. Dat is fijn om te lezen en daar hoeft de ontvanger zich niet schuldig over te voelen, wat vaak wel gebeurt als je zegt hoe moeilijk je het hebt.