Zaterdag komt mijn ex (als het goed is) terug van vakantie, want hij zou 2 weken weg zijn en is op vrijdagmiddag vertrokken.
Aan de ene kant verheug ik me daar gwn op, vreemd genoeg!
Ik wil zijn naam weer op msn zien, huh? Wrm in godsnaam?
Ik denk zoals altijd dat ik dan weer ontzettend hoop dat meneer tegen me zal gaan praten. Okay, de laatste x dat hij dat deed was al een wonder!
Toen stond ik er versteld van. Ik had hem die avond van te voren op een feestje compleet genegeerd en ik denk dat hij nu toch wel wat contact met me wou hebben. Wie weet? Gebeurd er weer zoiets ontzettends wonderbaarlijks.

Misschien verheug ik me er wel op omdat dan een vriendin van hem en mij weer een avondje wat leuks gaan organiseren en dan zie ik hem weer, op de hoop dat er meer gebeurd. Die hoop! Wrm nou toch? Waarom wilt mijn gevoel gwn niet accepteren dat het over is eigenlijk? Hoe groot is nou die kans? De kans dat we weer bij elkaar komen? Klein toch! Maar op de 1 of andere manier kan ik me er gwn niet overheen zetten. Het enigste wat me nog dwarszit is die hoop, als die nou eenmaal weg is? Dan huppel ik vrolijk verder, dat weet ik zeker!

Vreemd genoeg, als ik hem dan zie en ik hoop dat het goedkomt ga ik me gedragen alsof het leven niet beter kan. Ik wil dan laten zien dat ik een leuke meid ben en heb dan de grootste lol. Gewoon lekker gezellig doen.
Dat kan voor hem overkomen alsof het me nooit wat heeft uitgemaakt dat het over is. En dat kan voor hem ook weer negatief zijn. Want sommigen vertellen me dat hij nog wel wilt, want er zijn zat dingen die niet kloppen, ook in zijn gedrag maar er zijn meer dingen! Waarvan ik denk van: tis toch over? Wat moet je dan nog van me! Waarom blijf je nieuwsgierig, wrm doe je zo!
Maar hij is gwn onzeker en bang, bang dat ik niet wil. En als ik me zo ga gedragen word dat alleen maar meer bevestigd vrees ik. En ik denk dat hij dan al helemaal niet meer durft. Arrghh...wat is het toch moeilijk! Toch vraag ik me af wat ik dan moet doen. Ik wil me sterk houden, maar dat moet ik laten vallen als ik hem wil laten zien dat het voor mij nog lang niet voorbij is.
Zoals dat liedje van Do & Marco Borsato: Het is wel over maar nog niet voorbij. Zo voel ik me nu wel.
Als ik hem zie negeer ik hem iig niet, ik moet me wat zwakker voor hem gaan opstellen. Heel lastig vind ik dat eigenlijk, maargoed. Ik kan het iig proberen, want praten lukt me ook niet.

Liefs,
Dearest...