Ik was denk ff niet al te diep in de details getreden van het ziekmelden gebeuren... dat doe ik hierbij; ik heb me dus afgelopen maandag ziekgemeld en ben meteen naar de huisarts gegaan, die dag nog. De huisarts heeft me citolipram (anti-depri) voorgeschreven, en direct een afspraak gemaakt voor me bij een GGZ-medewerker op 14 februari (gelukkig heb ik die dag toch geen liefdes-afspraakjes, ahum...) en vervolgens werd ik opgeroepen om op afgelopen woensdag te verschijnen bij de bedrijfsarts. Heb dat gedaan. Hij vroeg mijn medisch dossier op (met mijn toestemming) bij mn eigen huisarts, en zei dat hij nadat hij met mijn huisarts had overlegt én met de bedrijfspsycholoog (met de bedrijfspsych had ik afgelopen donderdag een afspraak...) tot een besluit zal komen. Dus de bedrijfsarts heeft met mijn eigen huisarts telefonisch contact gehad en met de bedrijfspsycholoog, en heeft letterlijk het volgende geconcludeerd:

"betrokkene heeft zich ziek gemeld in verband met psychische klachten, welke berusten op psychosociale problematiek. Hij is daarvoor op 26jan doorverwezen naar de bedrijfspsycholoog. Betrokkene heeft eerder deze wk zijn huisarts geconsulteerd in verband met de aanwezige depressieve klachten. Zijn huisarts schreef hem citalopram voor en heeft hem voor een gesprek doorverwezen naar een sociaal-psychiatrisch verpleegkundige van de GGZ. Dit gesprek zal op 14 februari 2006 plaatsvinden. Hij is verder op 2feb bij de bedrijfspsycholoog geweest voor een consult. Op 2feb heeft nader overleg plaatsgevonden met zowel zijn huisarts als psycholoog. Hieruit is naar voren gekomen dat er sprake is van depressieve klachten op basis van psychosociale problematiek maar dat deze klachten GEEN beletsel hoeven te vormen om arbeid te verrichten. Er is bij betrokkene geen sprake van ziekte en/of gebreken waardoor hij arbeidsongeschikt zou moeten worden geacht. Indien hiervan sprake moet zijn is hieraan geen medische grondslag verbonden."

Dus al met al... het word niet gezien als ziek zijn. Ik weet het dus allemaal niet meer.

Maar even over mn verloofde want daar gaat het allemaal om; Je zou aan de ene kant zeggen, misschien idd beter dat ik niet al getrouwd ben, want misschien...? maar ik denk juist aan de andere kant!...Wat als we nu een dikke punt hierachter zetten? en Wat als zij over een half jaartje zich beter voelt? en Stel dat ik dan al een ander heb? of zij? en We hadden het toch allemaal wel nog 1x willen proberen... Wat dan? ik wil gewoon geen spijt krijgen later.. niet om het feit dat ik door ben gegaan, en ook niet omdat ik me erbij heb neergelegd... Ik ben bang voor die schuldgevoelens...pff.. Weet je.. Iedereen heeft hier een verhaal... maar als je het zelf meemaakt he, dat is zoooo verschrikkelijk hard. zo hard. je ziet het gewoon allemaal niet zitten... Weetje, ik hield van haar.. zoveel, zoveel dat ik me gewoon geen ander kon voorstellen. Ik heb mn hele leven omgegooid en heb me totaal gericht op haar. Bij iedere zet, bij iedere stap dacht ik aan haar. Ik wist niet zeker wat ik morgen zou eten, maar wel dat ik met haar zou trouwen, dat wist ik zeker!

Soms, het gebeurt niet vaak, maar soms dan flirten meisjes weleens met me.. maar ik zag dat allemaal als lucht... Ik denk alleen maar nu.. Wat het maar een andere reden, dan kon ik me erbij neerleggen, dan kon ik zeggen, STOM dat ik met een ander ging... Stom dat ik loog... of etc.

Maja..

weet je hoe het nu voelt? je bijt heel hard in je pink... pijn he? jah natuurlijk! want hij is klein en gevoelig, net als mn hartje... nog een x... bijten! hard! harder! pijn he? want hij is zo breekbaar...net als mn hartje.. nog eens...! harder bijten!... en nu, nu op een gegeven moment, ik voel die pijn niet meer, want mn hartje is verdoofd aan al die pijn.

mn hart begint eraan te wennen..denk ik.. en soms denk ik, het kan erger... soms is het alsof er iemand de zwaard die erin zit, heen en weer beweegt, zodat alles weer opnieuw gevoelt word..

had ik maar geen hartje denk ik dan soms...

Hou jullie op de hoogte mensen..!

?Ǭª antwoorden