Vandaag is het zover.
Mn ouders gaan naar haar ouders en praten. Nou ja, praten, er valt weinig te praten want Ze wil niet verder met me.
Ik vertrouwde haar zo in alles. Ik heb altijd vanaf het begin gezegd, Je bent me alles waard, je bent mn leven, mn andere helft, en om ons uit elkaar te halen is er maar 1 iets nodig, en dat is dat 1 van ons vreemd zou gaan. Over alles kunnen we praten, althans zo dacht ik erover, maar zij blijkbaar niet.
Ze wil niet praten.
Ze vindt ons niet bij mekaar passen. ik ben Pietje precies en zij is juist het tegenovergestelde... na anderhalf jaar komt ze hiermee. Nadat we zijn verloofd en dat we al een zaal hebben afgehuurd voor in September dit jaar, en de rest van de zaken waren op volle toeren.

Ik was denk ff niet al te diep in de details getreden van het ziekmelden gebeuren... dat doe ik hierbij; ik heb me dus afgelopen maandag ziekgemeld en ben meteen naar de huisarts gegaan, die dag nog. De huisarts heeft me citolipram (anti-depri) voorgeschreven, en direct een afspraak gemaakt voor me bij een GGZ-medewerker op 14 februari (gelukkig heb ik die dag toch geen liefdes-afspraakjes, ahum...) en vervolgens werd ik opgeroepen om op afgelopen woensdag te verschijnen bij de bedrijfsarts. Heb dat gedaan. Hij vroeg mijn medisch dossier op (met mijn toestemming) bij mn eigen huisarts, en zei dat hij nadat hij met mijn huisarts had overlegt én met de bedrijfspsycholoog (met de bedrijfspsych had ik afgelopen donderdag een afspraak...) tot een besluit zal komen. Dus de bedrijfsarts heeft met mijn eigen huisarts telefonisch contact gehad en met de bedrijfspsycholoog, en heeft letterlijk het volgende geconcludeerd:

Afgelopen Woensdag heeft ze de knoop weer doorgehakt...
We waren net 2 maanden geleden verloofd. Omdat we allebei uit een Turks Cultuur komen is dit echt een schande voor ons allebei. Qua families is het gwn niet relax. De hele omgeving kijkt je scheef aan. Ik voel me zo klote. Ik had nooit verwacht dat we op een dag uit elkaar zouden gaan. Ik kon me dit niet eens voorstellen. Een leven zonder haar. Alles bleek zo mooi. Ik weet ook niet wat ik tegen collega's moet zeggen? Wat zeg ik tegen vrienden? Wat zeg ik tegen familie uit TR? Pfff... Ik ga door een hel. We hadden zelfs al een zaal geregeld in Zaandam/Sade1 voor in September.