het zou natuurlijk alleen maar eerlijk zijn als ik hem hetzelfde zou behandelen als dat ie mij doet...maar ja ik zit zo niet in elkaar..zou bijna helaas zeggen..heb gezegd dat ik ff rust wil...vond ik op dat moment uitleg genoeg.

nee, gisteravond moest ik hem even bellen om e.e.a door te spreken over de vereniging en het aanstaande feest.. ik belde em op en hij weigerde in eerste instantie de oproep met een sms bericht, ben bezet bel later terug. waarop nog een bericht volgde, als je wil praten over mijn mood, misschien sta ik er anders in dan een paar weken geleden,weet ik ook niet,maar dat is mijn ding, heb je me nodig voor de vereniging bel me even terug.

dit, om je een beeld te geven hoe ik ge jojo-d wordt...
steeds bedenk ik me, houd de eer aan jezelf en ga die discussie niet aan, maar hij maakt het me verdomde lastig want eerlijk is eerlijk, hij haalt toch het bloed onder je nagels vandaan.

uiteraard heb ik hem later teruggebeld want moest dat overleg plegen voor dat feest en ik had een erg teneergeslagen mr cool ad lijn.
op de vraag (vanwege het appje smiddags gaat het wel, hij zei mwah) heb je een fijn weekend met je zoon gehad? ja prima... heb je nog wat gedaan? hmm ja fotos gekeken van vroeger...
nu moet je weten dat de geboorte enz niet echt goed is gegaan en sinds mr cool dat weekendje weg is geweest met zn zoon met ziel onder zn arm loopt met spijt van dingen die die anders had kunnen doen, dus volop aan het verwerken ja..en daar komt het dan weer: het begrip.. ik bedek het weer met de mantel der liefde en denk laat hem idd maar ff... ik vergeet dan heel makkelijk dat ie af en toe echt niet normaal tegen me doet..ook in een gewone vriendschap zou ik dit niet normaal vinden... wanneer denk ik dan aan mezelf?
vrijdagavond hebben we een leuk ding gepland staan, dat wil ie door laten gaan.. heb gezegd dat ik ff moet nadenken of het lukt..
uiteindelijk maar opgehangen door te zeggen de koffie staat klaar als je praten wil..zegt ie, is niet nodig met mij gaat het altijd goed.. pffffff.... en zo gaat dit al maanden.. en ja sta altijd voor em klaar.. andersom is dat ook weleens zo.. maar ik kan mezelf niet weg blijven cijferen..daar ben ik te waardevol voor.

ondanks dat ie echt even niet goed in zn vel zit en blijkbaar even in zichzelf zit... het kost me erg veel energie steeds..
ik weet ook, als ik vrijdag ga..wordt dat een emotionele avond want hij praat er alleen maar met mij over...
moet ik em laten vallen? ja want zn karakter is niet goed.. maar niet vanwege zijn gepieker nu... maar waar past mijn gevoel in dit plaatje.. zou mijn wegcijferen ooit "beloond " worden..