ik heb nu 1,5 jaar een relatie. ik heb haar door onze ouders, (mijn vader deed zaken met haar vader) in het buitenland (Spanje) ontmoet. daar voelde ik gelijk al vlinders. ik dacht altijd over vlinders dat het maar een gezechte was. maar door haar voelde ik het echt. in de begin periode smste we elkaar nog om de 5 minuten. maar al snel werd het echt een serieuze relatie.

ik stopte met school en ging bij haar vader werken.
ik kan het heel goed vinden met haar famillie.
en al snel hadden wij veel toekomst plannen.
ongeveer begin april 2011 begon zij aan te geven dat ik te vaak aan mezelf denk en ik dat niet moet doen.
ik haar anders kwijt raak. en niet zo jaloers moet zijn.

ik herkende het in me zelf en gaf aan er iets mee te gaan doen.
maar dat heb ik nooit echt gedaan.
deze week heeft ze het weer gezecht en ik het weer beloofd.
maar weer niet veel mee gedaan.
nu is er van 1 dag later weer zoiets gebeurd en hebben wij hele erge ruzie gehad onder het bijzijn van heel haar famillie en al mijn collega's.
ik snap dat dit gewoon voor haar niet lekker uit kwam omdat ze 1 dag eerder geopereerd was en veel pijn had.

nu zijn mijn ogen geopend, en ben ik echt wakker geschud
nu zegt ze dat ze het aan de ene kant graag wilt en aan de andere kant niet.

ik heb zoveel dingen met haar meegemaakt en al 5 keer met haar naar het buitenland geweest omdat wij hier allebei zo van houden, we houden allebei van precies de zelfde dingen en vinden het zelfde leuk
ik hoef haar maar aan te kijken en ik weet al hoe ze zich voeld en wat ze wilt.

ik voel me klote over wat er is gebeurd.
heeft iemand tips hoe ik dit kan rechtleggen?