Hi,

Weer zo een dag, totaal geen concentratie, flitsen in mijn gedachten, wat zou ze doen, denk ze nog aan mij. Ongeveer vier maand later en 't is net of het gevoel van net na de breuk aan het terugkeren is. De ene dag begint het te lukken om te werken, andere dagen zoals nu kan ik me totaal niet focussen. Het begint 's morgens, in de auto, constant aan haar denken. Nu horen we mekaar niet meer dat is zo afgesproken. Binnen een tweetal weken zien we mekaar terug. Weet niet wat ik moet van verwachten, weet zelfs niet of ik dit moeten laten doorgaan. Ik vraag me af hoe sommige mensen, een relatie van een drietal jaar zomaar achter zich kunnen laten. Was het dan zo slecht? Waarom werden dan die toekomstplannen gemaakt. Waarom nog altijd die gevoelens, dat flirten, die gezelligheid bij elke ontmoeting. Waarom die nuchtere gedachten en dan weer twijfels. Waarom zegt ze niet wat ze wil, als ik vraag komt het nog goed? Ze weet het niet. Waarom blijft ze slapen, waarom gaat ze op iedere uitnodiging in? Ze zei dat ze bindingsangst had, dat ze me nog graag ziet. Ze was blij dat ik besloten had om alles weg te halen en te zeggen beter geen contact voorlopig, zij ging die beslissing nooit nemen. Ziet ze dan zelf niet dat ze me pijn doet met haar gedrag. Ze vertelt over haar reisjes met een vriend, ze lach naar me en zegt ik heb er niks mee. Precies of ze tracht me jaloers te maken. Ik wou dat ik er kon mee kappen, maar vrees echt dat ik te zwak ben. En wellicht ook bang dat ze mij zoals nu gewoon met rust laat.
Help me out!