kerstavond

afbeelding van Alexandra

het was niet zo dat ik het niet zag aankomen
en dan nog had ik het zo niet verwacht
ik was namelijk degene die zei dat ze er mee wilde kappen
en het doet vooral mij het meeste pijn
ik krijg natuurlijk wel de dooddoeners dat ik een lieve meid ben en al die zooi meer
ik ben zelf een knuffel en dacht voor we iets kregen dat hij zo ook was, maar dat was al iets waar ik me op verkeken had
heb al vaak luduvudu gehad in de relatie en weet daarom dat dit wel het beste is
maar het helpt allemaal niet
ben al te vaak gekwetst
lijkt net of ik de enige ben die wil groeien op het persoonlijke vak en in een relatie
het valt me op dat zo weinig mensen nog weten wat knokken is
het moet allemaal maar aan komen waaien
ik had weer het "geluk" dat ik een relatie begin met iemand die het woord alleen al vies lijkt te vinden
hij denkt dat het betekend dat je al je vrijheden moet opgeven
alleen al als je dat gevoel hebt zit er al iets niet goed
en de paar keren dat hij besefte dat dat niet zo was ging het goed
maar dan was er weer iets van stress in zijn leven en werd ik weer op de 2e of 3e plaats gezet en mocht ik weer wachten tot ik iets van genegenheid kon krijgen
en geduld heb ik wel, maar in de zaak van het hart is het moeilijk vol houden als je zo terzijde word geschoven
maar het gevolg is nu dat ik een rot kerst heb gehad
heb steun gekregen van een kennis die erg gelovig is, en dat heeft me heel veel goeds gedaan
2e kerstdag bij mijn familie geweest, maar buiten medeleven kon ik niet praten op een manier di ik wilde
we zouden nog wat van contact houden, zodat ik me niet zo rot zou voelen, want ik krijg dan een verschrikkelijk gevoel van hij is er niet meer
ik wilde ook niet doorgaan op de manier zoals het nu ging, maar had het geloof dat hij kon leren wat liefde was
en niet alleen van mij, maar ik hoopte dat ik hem de liefde om hem heen kon laten zien
nu ga ik waarschijnlijk een eenzaame en verdrietige jaarwisseling tegenmoet, want weet niet waar ik heen zou kunnen gaan, waar ik terecht kan met mijn verdriet en pijn
het is een beetje een onsamenhangend verhaal, maar zal waarschijnlijk nog wel een paar maal schrijven
voel me zo alleen hierin, dus ben blij dat ik dit gevonden heb!
veel liefs voor iedereen

afbeelding van Jolanda

Verwarring...

Alexandra,
Ik lees net je verhaal... en ik snap zo ontzettend goed wat je nu doormaakt! Je zult je ongetwijfeld ontzettend machteloos voelen... over dat je het zo graag anders gezien had, dat je zo had gehoopt dat deze persoon anders zou zijn.
Ik spreek (helaas) ook uit ervaring als ik zeg dat het wel lijkt alsof ik alleen maar mannen tegenkom die precies zo als jou ex in het leven staan. Maar ik hou wel hoop, hoe stom dat ook klinkt! Want ik ken ook genoeg mensen die in soortgelijke situaties als ik/wij hebben gestaan.
Nadat ik mn vorige relatie had beindigd en er een nieuw persoon in mn leven kwam, was ik ontzettend bang om weer voor hetzelfde euvel te komen staan. En toch is het weer gebeurd. Het is nu een paar weken geleden, en ik voel me met vlagen nog steeds ellendig. Ik mis hem ontzettend. Diep van binnen weet ik wel dat het op dit moment beter is zo, maar makkelijk is anders! Ik geef het nog even de tijd.
En ja, oud&nieuw... ach ik denk maar zo: beter nu even rust in mijn leven, dan komen er nog genoeg jaren waarop oud&nieuw weer echt iets leuks wordt!
Kop op meis... volgens mij sta je stevig in je schoenen en kun je dit aan!
Liefs *jo