Kinderachtig

afbeelding van Nientjuh1

Ben ik weer.
Ik heb nog steeds niks gehoord, ergens doet dat wel pijn. Aan de andere kant zie ik nu dat hij het echt niet waard is.
Ik heb nu wel de vraag waarom hij in godsnaam niet wil antwoorden? Wat kan de rede zijn?
Heeft hij de mail überhaupt wel gelezen? Wil hij mij niet kwetsen? Vindt hij het niet interessant?
Ik vind het zo kinderachtig dat hij zo doet. Zo iemand is mijn verdriet toch ook niet waard?

Maar als ik dan denk aan hoe hij eigenlijk is:
Lief, spontaan, leuk, aardig, houdt van knuffelen, altijd het beste met iedereen voor, niemand willen kwetsen, bang wat andere van hem vinden, iedereen altijd te vriend houden, een echte heer.

Dan snap ik nog minder waarom hij niet met mij wil praten. We hebben geen ruzie gehad, hij heeft zelfs sorry gezegd voor het uitmaken (tijdens het uitmaken via whatsapp). Ik vind het maar raar.
Aan de ene kant denk ik dat hij gewoon niks met mij te maken wil hebben en het zo wel makkelijk vind, aan de andere kant denk ik dat er meer aan de hand is. Dit herken ik namelijk echt niet in hem.
Zal hij ooit nog iets uit zichzelf laten horen?

Geloof me, het gevoel van hem terug willen wordt steeds minder, ik wil echt gewoon weten hoe hij zich voelt. Opgelucht, boos, verdrietig, misschien voelt hij helemaal niks. Ik moet het gewoon weten. Maar ik wil hem niet nog een keer een bericht sturen, hij antwoord toch niet. Dan ben ik degene die hem stalkt, dat is wel het laatste wat ik wil. Nee, ik laat het bij die mail. Maar die vragen komen continu in mijn gedachten.

Ik heb een break-up op deze manier nooit eerder meegemaakt. Ik heb het ook wel eens uitgemaakt met iemand waar ik niet van hield, we hadden echt pas net 2 maanden, maar ik heb met hem gezeten en met hem gepraat, over waarom. En al zijn vragen beantwoord. Ook de vragen die hij later nog had.
Bij mijn andere ex liep het nog anders. Hij ging vreemd, dus ben weggestormd. Dat zijn allemaal duidelijke redenen, waar niemand nog vragen over kan hebben, maar dit.... dit is raar. Ik kan het gewoon echt niet op waarom hij mij, iemand waar hij 1,5 jaar mee heeft gehad, seks mee heeft gehad, op vakantie geweest, de hele familie ontmoet, op een begrafenis geweest, gelachen, alles mee heeft gedeeld, zo kan laten zitten. Ben ik zo verschrikkelijk? Haat hij mij?

Goed, ik weet dat dit geen zin heeft, maar ik kan er niks aan doen. Nu het houden van en gemis een klein beetje minder wordt (kleine stapjes), komt die woede en ongeloof steeds meer naar boven.

afbeelding van rozenblaadje

@Nientjuh1

Woede helpt soms om het verdriet wat beter aan te kunnen en jezelf weer op de eerste plaats te krijgen. Negeer het niet... Op het moment dat je er klaar mee bent, krijg je vast wel antwoorden. Maar dan zijn ze misschien niet meer relevant?Steek de energie, die je in al die gedachtes steekt, maar eens in jezelf, want jij verdient het en jij kent je eigen drijfveren... liefs

afbeelding van Nientjuh1

@Rozenblaadje

Hey Rozenblaadje,

Ik ben van mezelf niet heel erg emotioneel, of in ieder geval uit ik dat niet vaak bij mensen. Daarom is deze site zo fijn voor mij. Ik heb sinds het uit is pas 3x gehuild. En geloof me, ik voel me echt wel klote.
Dat dat klote gevoel nu wordt omgezet in woede is op zich wel een goed iets inderdaad, maar ik wil hem niet gaan haten. Want in de hele relatie is dit de eerste klote streek die hij heeft gedaan. Wel meteen heel heftig natuurlijk, maar hij heeft me verder nooit zo bewust pijn gedaan. En ik ben echt wel boos om wat hij heeft gedaan, woedend zelfs, maar als ik dan denk aan het einde van de relatie (dat we allebei geen moeite meer deden) denk ik steeds dat ik dit heb verdiend.
Maar ik merk echt wel dat het steeds een beetje beter gaat en ik blijf doorgaan met werken aan mezelf.

Dankjewel dat je de tijd neemt om een berichtje te sturen.

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi Nientjuh1,

Je zit jezelf zo in de weg. Bijna voelbaar.
Is er geen mogelijkheid om hem gewoon te bellen?
Als ik terugdenk aan het begin, ja zolang geleden alweer heb ik mijn ex toen aan de telefoon gehad en ook zijn we nog een paar keer weggeweest om iets zakelijke af te handelen. Ondertussen negeerde hij me ook wel. Ook nu ik terugdenk zouden we de relatie op een laag pitje zetten. Wat niks voorstelde. Jij hebt ook gemailt in het begin maar nooit gesproken? Bel hem gewoon, het gaat ook om jou. Één keer moet toch kunnen?

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi Nientjuh1,

Was je zo geschrokken van mijn antwoord? Glimlach

afbeelding van Nientjuh1

@HetLevenIsMooi

Haha nee, ik heb er echt ontzettend over heen gelezen.
Maar bellen vind ik wel eng hoor. Dan kan ik mijn gevoelens niet verbergen (ik weet dat dat niet erg is, maar vind dat wel heel erg eng). En wat als hij niet opneemt of mij geblokkeerd heeft?
Ik denk dat als hij mij niet terug mailt, hij ook niet mijn telefoontje gaat beantwoorden. Hij wil gewoon niks met mij te maken hebben. Of hij wil even rust zodat hij zelf kan nadenken ofzo? Donderdag is hij jarig, dus dan stuur ik hem nog wel een berichtje, nog geen idee wat.

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi Nientjuh,

Ik zou nu ook even aan jezelf denken, je hebt verdriet, jij zoekt OOK op de 1 of andere manier een stukje rust. Dat kan misschien door 1 keer te bellen, weet je gelijk genoeg. Als het weer een deksel is.
Het gaat nu toch om jou? Om jouw radeloosheid. Denk niet steeds hoe hij zich voelt. Zet je zelf eens bovenaan. Het is uit. Jij jouw weg, hij zijn weg. Gescheiden van elkaar. Je hebt hem er niet voor nodig hoor maar in elk blog van jou komt dit naar boven, over de vragen waar je mee zit.
Zo pijnlijk om te zien. En zo voelbaar.

Denk aan jouw slapeloze nachten, je komt nu geen steek verder.
Je bent gedumpt via whatsapp dan stuur je hem een berichtje op zijn verjaardag? Echt? Wat jij wil natuurlijk.
Doe je het weer voor hem. Denk nu aan jezelf, hij heeft het uitgemaakt. Jij wil dingen weten zo vlak na een relatie die uit is gegaan. Zal wel tegen vallen maar ben je toch meer gesterkt om het daarna alleen te doen.
Als hij niet opneemt dan stuur je smsje. Kan ik je even bellen? Alleen dat.
Ik bedoel dit niet als stalken, 1 keer bellen als je 1.5 jaar een relatie hebt gehad moet toch kunnen? Als je niks hoort, misschien is er wat gebeurd, even afkloppen. Dat zal heus niet maar echt voor jezelf ook.
Je moet allemaal zelf weten wat je doet. Het was maar een idee. Glimlach

Terugslagen kunnen er zowieso inzitten, door de wetenschap van wat je te weten komt kun je ook weer stappen vooruit zetten. Omdat je dan afknapt, of niet. Nu zit je in een wazig gebied te cirkelen waar je niet goed uitkomt, lijkt wel. Het gaat om jou! Lukt het allemaal niet dan zelf je afsluiting doen met vragen die je wil weten, zelf doen zonder ex. Een wat hardere variant, waar je doorheen gaat en sterk uitkomt. Waar een wil is, is een weg. Onschuldig

afbeelding van Nientjuh1

@HetLevenIsMooi

Lieve Hetlevenismooi,

heel lief dat je mij zo'n lang berichtje stuurt. Ik weet dat ik recht heb op antwoorden en ze eigenlijk gewoon moet opeisen door hem heel brutaal op te bellen. Maar er zit heel diep van binnen (hoe ongelooflijk stom dat ook is) nog steeds een beetje hoop dat we weer bij elkaar komen uiteindelijk. Ik weet dat het nergens op slaat, maar ik denk dat dat de reden is waarom ik hem niet wil bellen. Ik durf het niet zo goed, omdat ik het dan zowiezo helemaal verpest. Ik wacht het in eerste instantie gewoon even af.

Hem een paar weken met rust laten, dan is mijn pijn wat minder en dan kan ik hem weer benaderen. Misschien dat hij mij dan wel kan uitleggen wat er precies is misgegaan. Ik denk niet dat ik nu mijn antwoorden krijg, niet via de telefoon en niet via de mail. Het is gewoon afwachten even.

Donderdag stuur ik hem dan wel een verjaardags berichtje. @Rozenblaadje had een hele mooie zin die ik hem misschien ga sturen, maar ik denk er nog even over na. Misschien ga ik niks sturen. Ik weet het gewoon even niet haha.

Dankjewel

afbeelding van Hetlevenismooi

Lieve Nietjuh1,

Doe wat goed voor je voelt. Als ik nu nuchter terugblik had ik het anders moeten doen maar toen had ik het zo nodig in mijn liefdesverdriet. Ik snap het wel hoor. Toch kreeg ik na deksels op mijn neus de kracht om Cold Turkey toe te passen. Voor mezelf.
Glimlach met opbellen bedoel ik niet dat je recht hebt om het op te eisen.
Je geeft hem dan de verantwoordelijk en macht vind ik. Ik vind het juist erg dat je in die wachtkamer zit omdat hij je die antwoorden (nog) niet geeft. Ik ben afhankelijk, ik ben afhankelijk...echt niet.
Die verantwoordelijkheid ligt bij jou. Om te verwerken. Het is uit. Geen samenzijn meer.
Het lijkt mij beter om helemaal geen contact te zoeken als een liefde het uitmaakt (op whatsapp) maar dat kan jij nog niet.
Jullie staan er ieder zo anders in. Andere gevoelens. Als hij jouw vragen had willen beantwoorden, had hij dat wel gedaan.
Omdat jij het zo nodig lijkt te hebben dacht ik, bel hem gewoon op en vraag om een gesprek. Dan hoor jezelf ook uit zijn mond hoe of wat.
Jij doet het op jouw manier en hoop dat het werkt voor je!

Ik hoop echt dat je snel van jouw pijn af bent.

Deze heeft hij wel beantwoord, staat in jouw eerste blog, hij heeft jou gezegd dat hij niet de juiste gevoelens meer heeft, dat hij nog wel van je houdt maar niet genoeg. Dit! antwoord is ook zo bekend en herkenbaar voor velen van ons. En doorslaggevend.

Liefde is blind en als je toch met zijn verjaardag iets wil sturen kun je er ook een vraag inzetten voor antwoord, anders krijg je weer niks terug. Dat heb ik ergens eens gelezen om antwoord terug te krijgen zet er een vraagzin bij. Hoop niet dat hij jou heeft geblokkeerd.

Zijn antwoorden heb je nodig omdat je het denkt om het beter af te sluiten en zo blijf je cirkelen. Hij geeft geen antwoord nu. Tuurlijk gaat het ook jou lukken. Heb je hem niet bij nodig. Dat is een negatieve gedachte. Dacht ik ook in het begin. Ik heb geen recht op wat dan ook van mijn ex. Hij koos ervoor om het te beëindigen. Jij zit nog aan hem vast.

Ik heb recht op jou ex omdat we van elkaar houden, doe nou weer normaal.....ik heb pijn...dacht ik, maar het is niet HEUS. Ik had nergens recht op (ja het aanrecht Lachen ), de relatie was niet meer.

Heel veel sterkte in deze fase.

P.s Ik heb deze reactie wat ingekort, excuses,... als je het nog hebt gered tot hier. Lachen

afbeelding van Nientjuh1

@HetLevenIsMooi

Dankjewel voor je berichtje, ik heb hem helemaal gelezen haha.
Wat je al wel hebt gemerkt zit ik er het meest mee waarom hij mij mijn antwoorden niet geeft Knipoog
Ik denk namelijk echt dat dat beter is. Wat hij ook gaat zeggen.
"Ik geef niks om je, laat me met rust"
"Ik wil tijd en rust om na te denken over wat ik wil zeggen"
"Je hebt mij verwaarloosd, waardoor de liefde minder werd"
"Ik ben verliefd geworden op iemand anders"
"Ik houd wel van je, maar het ging gewoon niet meer"
"Ik heb nooit van je gehouden"
Wat hij ook zegt, het zou mij wel helpen verder te gaan. Nu is het gissen en maak ik het allemaal erger.

En we zijn allebei niet echt praters, denk dat het deels daardoor zo is gelopen. Hij heeft de instelling 'zolang het leuk is is het leuk, zodra de leukheid eraf is, ga ik weg' denk ik. Zo iemand wil je toch ook niet?

Maar goed, ik moet er eigenlijk gewoon mee ophouden en het maar zo laten. Hij heeft nu 2 weken niks gezegd, ik 1 week nu.
Ik ben nu wel een beetje afhankelijk van hem over hoe ik me voel. Ook al zou dat niet moeten, ik zit toch af te wachten. Elke dag hopen dat hij ineens toch wel de behoefte heeft iets te zeggen. Het gaat helaas vanzelf.

Nogmaals bedankt voor je berichtje.

afbeelding van jessica47

Wat je hier allemaal aangeeft

Wat je hier allemaal aangeeft hoe je erover dacht en voelt zo voel ik mij nu ook op dit moment en ik begrijp je situatie volkomen.

Waarom is het zo dat wanneer je erover heen bent dat je dan pas antwoorden krijgt of dat ze contact opnemen? Heb je hier ervaring mee of iemand misschien