Online gebruikers
- BernardSog
Klap
Hallo allemaal,
Ben weer een paar dagen verder, lees elke dag wel even de nieuwe berichten, en reacties.....
Hier weer even een update van mijn strijd in de verwerking.
Heb vandaag viavia te horen gekregen dat hij heeft gezegd......."ik heb er misschien geen goed aan gedaan( de beslissing een punt achter de relatie te zetten) maar ik vind haar zwaar op de hand, en ik voel me opgelucht, ik kan mezelf weer zijn".
Beetje tegenstrijdig, maar ok. Ik kan hem niet geheel ongelijk geven, maar t doet wel heel veel pijn. Dus ik ben lastig, vervelend en vermoeiend......gek dat je met zo'n iemand wilde gaan samenwonen.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hiermee moet, het raakt me, baal ervan dat ie zn eigen straatje schoon veegt, heb heel erg de behoefte om de mensen om ons heen te laten weten hoe ie werkelijk is, ipv hoe hij zich profileert. Maar ik heb dit gevoel eerder mee gemaakt, na mijn huwelijk, en ik besef me dat het verspilde energie is.
Ik vraag me af hoe t toch mogelijk is dat iemand je zo makkelijk opzij zet...en dan komt deze vraag er direct achteraan......ben ik t dan echt niet waard? Het doet zo'n pijn.
Maar ik weet dat ik die kant niet op moet, heeft totaal geen zin, maar soms ontkom ik er niet aan, en rationeel gezien heb ik alles echt wel op een rijtje.....maar ohohoh.......wat is mijn gevoel nog ver verwijderd van mn verstand.
Ik wil zo graag die deur dicht doen, zo vreslijk graag, maar ik kan t nog niet. Een relatie met deze man kan echt niet meer, dat realiseer ik me echt wel, maar ik zou zo graag willen dat ie terug kwam.
Wat een intense liefde......en wat een intense pijn.
Groetjes en sterkte allemaal
- vlinder65's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Jij bent het zeer zeker
Jij bent het zeer zeker waard, meid, daar moet je niet aan twijfelen. Er zijn hier heel veel mensen die zich hetzelfde afvragen, hoe dat dan kan dat ze zomaar ineens van gedachten veranderen en de deur achter zich dichttrekken. Daar zit veel meer achter dan je denkt, voor de partners die weggingen was het vaak een proces dat zich al langere tijd in hun heeft gemanifesteerd, maar waar de ander gewoon niets van heeft geweten. Waarom hij van gedachten is veranderd, kan van alles zijn, met zichzelf in de knoop zitten, niet weten wat hij op dit moment nodig heeft in zijn leven, er toch achter komen dat jullie niet zo goed matchen of soms zelfs gek zijn geworden op iemand anders. Het is vreselijk om niet te weten wat dat nou precies was, maar de schuld ligt nooit maar bij 1 persoon. Het allemaal op jezelf betrekken heeft dan ook geen zin.
Wie weet vertelt hij het je nog eens en dan zouden jullie daar samen in kunnen beslissen te werken, maar de meesten van ons zullen dat niet eens gaan horen. Het moet geaccepteerd worden en als ze niet snel bijdraaien, moeten we verder met ons leven. Voor alles is een tijd en plaats, en voor nu is een rouwproces op z'n plaats, maar het zal over een poosje vanzelf omgaan in acceptatie. Het komt allemaal weer goed met je, dat weet ik zeker. Sterkte!
Ik sluit me helemaal aan bij
Ik sluit me helemaal aan bij M. Doubt, het kan niet alleen aan jou liggen en ga daar in hemelsnaam niet aan twijfelen.
Achterblijven is het ergste dat er is, je voelt je alsof je in de vuilnisbak gegooid bent, alles staat nog op zijn plek, het doet me sterk aan het liedje van Rita Hoovink denken: "laat me alleen', over dat laatste boeket, zijn sigarettenpeuken nog in de asbak..... Het ligt té gevoelig!
We gaan het dramatiseren! Hou dat voor ogen!
Niet te verteren wat je dan voelt. Maar het gezegde: tijd heelt alle wonden is ook weer niet op niets gebasseerd en ook het gezegde; zachte heelmeesters maken stinkende wonden is een waarheid als een koe. Neem de tijd, stort je niet hals over kop in een andere relatie, en weet dat je het waard bent om van gehouden te worden, al voelt dat nu niet zo, maar weet dat je niet de enige bent......helaas.
Ik zit er ook midden in op dit moment, en het voelt als ik mijn verhaal doe alsof de lamme de blinde leidt, maar dat is niet zo, misschien wel, om het bij de wijze gezegde's te houden, dat gedeelde smart, halve smart is..
Ach, misschien hoort het wel bij het leven.
liefs laura
Herkenbaar
Hoi Vlinder,
Erg herkenbaar wat je schrijft!
-------
Ik wil zo graag die deur dicht doen, zo vreslijk graag, maar ik kan t nog niet. Een relatie met deze man kan echt niet meer, dat realiseer ik me echt wel, maar ik zou zo graag willen dat ie terug kwam.
Wat een intense liefde......en wat een intense pijn.
-------
Ik heb precies hetzelfde met mijn ex vriendin! Een relatie gaat echt niet meer, ze heeft me enorm gekwetst, maar toch zou ik haar weer terug willen! Ook heeft ze haar eigen straatje schoon lopen vegen door aan Jan en Alleman te vertellen wat er allemaal mankeert aan mij. Dit doet pijn, maar het zegt aan de andere kant ook wel weer een hoop over haar.
Maar goed..., wat ik zeggen wilde is dat je de schuld echt niet alleen maar bij jezelf moet gaan lopen zoeken! Dit is heel verleidelijk, maar vragen als 'ben ik het dan echt niet waard' moet je jezelf echt niet gaan stellen! Waar 2 vechten hebben 2 schuld en als hij niet meer voor jou wil vechten (en jij wel voor hem) dan is hij jou niet meer waard en niet andersom!!!
Hoi
He vlinder, je bent het echt wel waard! Aleen denk dat hij niet in staat is er voor jou te zijn. Hoezo ben je zwaar op de hand? Hij niet zichzelf zijn?? Vind dit inderdaad wel een makkelijke uitspraak en vind mooi hoe je het zegt:zijn eigen straatje schoonvegen. Ja jammer dat je zoveel gevoelens nog hebt..Sterkte meid!!