Hoi desphex,

Ik las zonet je bericht en ik wil je even een hart onder de riem steken. Ik zal je niet gaan vertellen dat 'alles uiteindelijk beter gaat', dat 'de pijn slijt' en dat, over een tijd, 'de situatie beter op z'n plaats zal gaan vallen'--ik weet, uit eigen ervaring met vorige stukgelopen relaties, dat dit allemaal zal gebeuren, maar momenteel maak ik hetzelfde als jou mee, en in deze fase kun je gewoon gevoelsmatig nog niet berusten in gedachten 'dat alles uiteindelijk beter zal gaan'.

Ik herken: de zinsgeving is compleet weg. Om niets meer (willen)geven. Je waardeloos voelen. Hulpeloos voelen (want niemand kan tenslotte dit gevoel weghalen, of die ene bij je terug brengen). Gedachten dat onder een bus terechtkomen of ineens een dodelijke ziekte krijgen wel erg welkom zou zijn nu. Jezelf aan alle ongezonde gewoontes blootstellen (niet/slecht eten, veel roken, veel drinken, slecht slapen, niks meer ondernemen, jezelf isoleren etc). Het is een vlucht uit het dal waar iemand anders je door wat voor redenen of oorzaken dan ook in heeft geduwt.

Je wilt zo graag vergeten. Zo graag wakker worden uit deze steeds maar weer opnieuw beginnende nachtmerrie.

Ik herken alles. Ik zit er middenin (dag 19). Ik heb dus geen advies, maar meer een kreet van mij naar jou dat dit gewoon een onderdeel van het proces is. Misschien helpt het een heel klein beetje dat je niet de enige bent die zich momenteel precies zo voelt...

Blijf je hart luchten & heel veel sterkte

Bellis

Hee Desphex, ik begin me toch wel een beetje zorgen te maken om je. Is er echt niemand die je in vertrouwen kan nemen, misschien wel iemand uit je omgeving waar je nog niet aan hebt gedacht? Het is zo belangrijk op zo'n moment om je hart te kunnen luchten, om je er minder alleen voor te voelen staan. Laat je alsjeblieft niet helemaal onderuit halen door de situatie, vraag om hulp!

Heeey Desphex..
Ik kan alleen maar zeggen, dat je gedachten helemaal niet raar zijn, maar dat je ze toch moet proberen van je af te zetten....
Ga uit, zorg dat elke minuut van je dag vol geplant zit, zoek een leuke hobby, zoek dinge die je blij maken.
Ik weet echt hoe moeilijk het is, Geloof me maar... ik heb ook diepe dalen gekent, maar als ik b.v kijk naar me kleine zusje dan denk ik, nee zij kan niet zonder mij, en om jou heen zijn ook zoveel mensen die jou geweldig vinden, hoe zeer jij alleen maar wil dat die ene persoon je geweldig vind... Gelooof me ze is je pijn niet waard, er komt een dag dan je erom kunt lache.. of in iedergeval niet meer huilen. Neem een tijdje rust, ik bedoel laat alles even rusten...
over een tijdje mag je er weer over na denken, dan zal je het ook zonniger inzien..
Ik weet niet of je er wat aan hebt.. maar zij voelt zich vast ook kut en als dat geen troost is wij voelen ons allemaal kut... en we helpen elkaar ff door deze klote periode heen..
zoals ik altijd maar zeg 'Keep Ya Head op'... want na regen komt altijd weer zonneschijn!!!

xxxx morgann