Tja, dat hangt denk ik ook van de breuk zelf af. Zoals het bij jou gaat en is gegaan, gaat het ongeveer bij mij nu ook en dat is dan nog maar in een tijdsbestek van twee weken..
Toch vandaag een persoonlijke overwinning. Kreeg eindelijk een reactie op mijn smsjes, redelijk normale reactie die ik ook wel zo fatsoenlijk had gevonden. Natuurlijk een smoes dat zijn telefoon het niet goed deed. Toen een vrij zakelijke sms met een kleine steek onder water teruggestuurd en gezegd dat ik nét een mail had gestuurd met mijn kant van het verhaal. saillant detail is dat ik nog in zijn mail kan (heeft ie niet veranderd) en zag dat hij al binnen twee minuten de mail heeft gelezen. Ook al zegt ie er nooit iets over, ook nooit over de gedichten die ik vond die me niet voor mij bestemd leken, het geeft me toch een sterk gevoel dat het hem wat lijkt te doen. Meer hoef ik ook niet meer van hem.
Dat de ander je dat niet zegt Jelle, het is zo lullig maar volgens mij zijn en blijven ze bang om toch een soort hoop op te wekken bij je. Natuurlijk heeft ook zij goede tijden met je gekend, geen mens blijft 5,5 jaar samen (dat was het ongeveer ook qua duur bij mij) zonder goede momenten. Maar ja, daar koop je uiteraard niets voor. Het is misschien alleen een besef dat je toch goed kan doen, om dat dan te bedenken. Ik heb toevallig een vriendin uitgehoord die zélf ooit een langere relatie met een hele lieve vriend verbrak door erg veel verschillen in opvattingen over de toekomst. En bij haar hoorde ik dat het ook anders kan. Deze dame bleef een jaar lang hem bezoeken om vragen te beantwoorden en te kijken of het weer ging (hij was echt kapot ervan) en deed dat dwars door de bezwaren van haar nieuwe vriend heen. Dát is wat we allemaal hier zouden willen, zo'n emotioneel volwassen ex maar ja, dan zouden onze verhalen hier waarschijnlijk ook niet opgetekend worden, als de breuk anders was verlopen, meer geleidelijk of van twee kanten.
En Jelle, jij bent echt een bijzonder mens, je geeft zeer goede adviezen aan "pasgedumpten" en bent al zo ver, ondanks terugslagen. Heel veel sterkte

Eefje

Misschien zit ik er helemaal naast maar als ik zo hoor wat ze allemaal in die brief heeft geschreven over wat ze mistte, denk ik toch bij mezelf, wat geeft haar het recht om dat wat zei mist bij jou neer te leggen. Vind dit een zeer onvolwassen manier om elkaar maar niet te nemen zoals je bent en je eigen onvrede bij de ander neer te leggen. Meestal neem je dan eerder de beslissing en praat je daarover en kom je er waarschijnlijk samen achter dat je gewoon niet goed bijelkaar past. Wat zei nu doet is jou afkraken op je persoonlijkheid en de schuld bij jou leggen en sorry dat is geen liefde.
En denk dat je haar eens van haar voetstuk moet halen want zei is niet degene met alle waarheid in pacht en stel jezelf niet meer zo onder haar, geloof dat jij zelf heel goed weet dat het niet klopt en dat je waarschijnlijk een heel andere manier van omgaan met mensen en hun gevoelens hebt. Sorry dat het niet echt een antwoord is op je vraag...