k*t

afbeelding van mani

Ik heb hem toch gebelt (een half uur naar een cell phone in de VS, KPN houdt in elk geval wel van me) en nu voel ik me weer bagger. WAAROM BEL IK DAN.
Nix "dieps" besproken, gewoon hoe het met de hond gaat de tandarts gister enz enz, net of hij nog om de hoek woont en vanavond langs kan komen.
Het lijkt dan net of hij er nog is, de telefoon verbinding is ook zo helder, je zou zweren dat hij nog gewoon in nederland is......maar dat is dus niet zo.

Wanneer wordt ik wakker en besef dat ik mezelf op deze manier alleen maar meer pijn doe. Hoe laat je los als elke vezel in je lichaam vast wil blijven houden, waarom leert iemand je dat niet.

Nu heeft een vriend van mij een nieuwe vriendin en hij is er helemaal vol van, ik probeer blij voor hem te zijn, maar om eerlijk te zijn heb ik ongelovelijk de neiging om gelukkige mensen voor hun bek te slaan. Niet aardig maar zo voel ik me wel, hoe kan de wereld gewoon doordraaien terwijl ik kapot ben. De zon komt gewoon op het leven gaat gewoon door, en ik sta stil. In een coconnetje verdriet los van de wereld, niets raakt me behalve mijn geamputeerde deel (en dat zit op de highway in New York) steeds verder weg van mij. Een nieuw leven waar ik niet meer inzit, gebruikt en weggegooit. Ik moet mijn woede weer vinden, weer boos zijn en sterk worden.

-MANI-

afbeelding van Zebra

Reaction

Hey Mani,
Ik ben Lucas. Ben 57. Gescheiden 4 jaar geleden. Mijn schuld. I screwed it up maar er zijn altijd excuses. We hadden op tijd moeten praten. Ik bedoel doorpraten. Communicatie is alles. Okay. Werd, verliefd op een jonge vrouw in Kenya. Overleden 8 februari 2002. Ben door een rot-periode gegan. Opnieuw relatie aangegaan. Een vriendin van haar. Was fantastisch. Voor 2 jaar. Ik zag het helemaal zitten. Verleden jaar koelde het af van haar kant. Weinig of geen kontakt meer. Ze woont in Montreal, is ook van Kenya en ik kende haar al geruime tijd. Waarom koelde het af? Ik wist het niet. Ik was niet meer welkom in Montreal.Van kwaad tot erger. Mocht niet komen met Kerstmis. Ben dan van ellende naar Zanzibar gegaan want ik wilde hier weg en liever met mijn blote voeten in de warme oceaan zitten en een mango eten dan een stomme Kerstkalkoen van het werk.2 weken geleden vertelde ze me dat ze een breakdown heeft. Ze heeft me gedumpt nu verschillende keren. Ik was radeloos maar ik besef nu dat ze aan de prozac is en zelf door een harde tijd gaat. Dus, ik wacht af. I freeze. Ik zal wel zien. Ze weet dat ik daar morgen kan zijn maar ze is er niet aan toe. Eerst een vrouw verloren door echtscheiding, dan door dood, nu een breakdown. Valt niet mee.
Dat is in het kort mijn introductie.
Ik heb jouw dagboek gelezen en besef waar je doorgaat. De vragen die je hebt. Natuurlijk is het goed dat je gebeld hebt. Ik begrijp dat je z'n mails wilt hacken.(Ik zou het doen) We willen antwoord op vragen. Degene die verlaten wordt wil praten en antwoorden hebben. Degene die dumpt wil niet praten en gewoon "vrienden" zijn. Het is immers beter om te weten waar je aan toe bent. Als hij een ander heeft en daar gelukkiger mee is wil je het weten. Pas als je alles weet trek je je conclusies en geef op. Of kan opgeven. Want je hebt altijd nog dat kleine beetje hoop. Dan blijf je vechten zoals jij doet. Zoals ik doe. We hopen nog altijd op die ene procent dat het tijdelijk is, een vergissing, a misunderstanding. Jij wil praten, hij niet. Praat over de hond en het weer. hallo. Het huis stort in elkaar. Stel rechtreekse, directe vragen. Zeg dat je naar Florida wil komen om te praten. Dwing hem te praten en te zeggen dat hij niet van je houdt. Pas dan weet je waar je aan toe bent. Het is allemaal zo persoonlijk. En niemand kan raad geven. Ik kan eigenlijk naar niemand gaan met mijn situatie. Familie begrijpt er de ballen van want het zijn toch allemaal maar zwarten etc. Ja, ik heb een "vriendin" gevonden op internet en die schijnt open te staan. Geeft veel hulp. Ik heb haar nooit gezien. Ze is in Croatie maar super intelligent en understanding. Dat helpt. Nee, het is verder niks tussen ons. Absoluut niet. Zij heeft haar leven en zoekt een boyfriend van haar leeftijd etc. Maar, sommige mensen, neutraal, die buiten de familie staan en dergelijke begrijpen soms beter en kunnen meer steun geven dan vrienden die zeggen: Kop op, het is "just a woman". Er zijn er zoveel andere. Dat soort hulp is killing.
Nee ik denk in jouw situatie, zou ik bellen of e-mails sturen en een duidelijk antwoord eisen. Vertel hem dat je denkt dat hij daar met die ander is. Hij moet de moed hebben het te zeggen. Period. Weten wat hij verliest. Niet van 2 walletjes eten. Een goeie tijd hebben in Florida en dan terugkomen alsof er niks gebeurd is. Nog beter oog in oog. Face to face. De waarheid onder ogen zien. je hebt daar recht op. En als het zo is. Dan accepteer je dat. (Geen andere keuze) Geen haat.Geen ruzie. je hield van elkaar dus heb respect voor elkaar. Als de gevoelens er niet meer zijn , zijn ze er niet. Niemand die daar iets aan kan doen. Gevoelens kun je niet veranderen. Vraag zelfs niet waarom. Het zal je vernederen voor niks. Jij bent jezelf.
Ik weet niet of dit van enige hulp is. Het is als het uitwerpen van een flessenkurk voor iemand die in een orkaan in zee ligt. Weet dat je niet alleen bent en velen door hetzelfde gaan en er op een of andere manie uitkomen.
Het leven gaat verdorie gewoon door. Het werk. De winter komt op z'n einde en het wordt weer lente alsof er niks gebeurd is. I bear with you.
Lucas