Het kan wel dat je verliefd wordt in een relatie, maar hoe vaak is dat omdat mensen het zichzelf toestaan en hoevaak omdat het ze echt overkomt? Ik denk dat het eerste vaak voorkomt.

Het zou van meer karakter getuigen als degene die een relatie aangaat met een derde, eerst de relatie met de tweede verbreekt. En de tijd neemt om daaraan te werken of de tijd neemt om het een plaats te geven wat hij met die tweede heeft gehad. Want het zou toch gewoon moeten zijn dat je dat een plaats moet geven of niet zomaar opgeeft? Want als je het zomaar opgeeft heb je er dan voor gevochten of was het dan al niet een tijdje over en in het laatste geval is het dan niet eerlijk geweest dat hij of zij nog bij de tweede is gebleven.

Ik denk echt dat velen niet alleen (o.a. met zichzel) kunnen zijn. En ze doen anderen daar veel verdriet mee door daar op deze manier mee om te gaan. Er zijn legio mensen die ook kort nadat de realtie eindigt heel erg snel een ander hebben. Dat doet ook heel erg zeer. Ik snap er iedergeval niets van dat dat op een eerlijke manier zou kunnen, ik krijg het niet in mijn hoofd hoe dat kan op een eerlijke manier. Theoretisch is het dan geen vreemdgaan want je bent uit elkaar maar als je bedenkt dat gevoel niet zomaar over kan zijn dan is het niet eerlijk tegenover die nieuwe persoon. En als hij of zij wel helmaal gek is op zijn nieuwe vriend of vriendin, wat was er dan tussen hem en mij de laatste periode in de relatie. Dan was het niet eerlijk tegenover mij.

Dat is mijn mening.

Suc6.
SiX

Mijn ex is supergelukkig met zijn nieuwe vriendin en het kan hem niet schelen dat het mij pijn doet. Hij vertrekt vandaag na 10 weken na de breuk samengewoond te hebben. Hij heeft er totaal geen moeite mee en ze doen dingen samen die wij ook deden. Hij wil me nog wel wat aan het lijntje houden geloof ik, maar daar trap ik niet in.

De vraag blijft natuurlijk geloof je in echte liefde, zoja, dan ben je dus bij de verkeerde op het moment dat er een derde naar voren komt.
Als je relatie goed zit is die verleiding/derde er niet. Ja je kwetst iemand heel erg als je hem haar verlaat voor een ander. Maar...is het niet erger om je levenlang bij iemand te zijn waar je niet echt onvoorwaardelijk en voor honderd procent voor gaat en van houdt (ook voor die huidige vriend(in)..)
Dus maak de keuze, en handel oprecht...
Ik wil graag geloven dat aan het einde van het verhaal iedereen er beter van is geworden door zijn hart te volgen.

Misschien te idealistisch?

Dat is het spreekwoord ja en toch is het niet waar er zijn regels in oorlog, je hebt niet voor niets al die zaken bij het oorlogsgerechthof of hoe dat ook heet...........
Eeffie

Ik heb m'n vriend terug "gejat" (nou, niet helemaal, hij kwam zelf terug...), maar daarbij is zijn tijdelijke scharrel natuurlijk wel pijn gedaan...ik vind natuurlijk dat ze dat verdiende (afjatpraktijken!) maar ja, haar gaat het erg pijn doen als ze er achter komt dat Ex weer terug is bij mij.

Lief Janneke

you never know how the wind will blow...

Pfff Eeffie wat erg
Ik heb me altijd schuldig gevoelt voor wat er is gebeurd.. Ik kan en wil nooit meer iemand dat verdriet aan doen.. NOOIT!
Maar toen was ik verliefd en wordt je egoistisch en denk je niet na.. Ook heb ik nog nooit echt ervaren wat echt liefdesverdriet was..
Tot aan nu.. En nu vind ik het nog erger wat ik haar heb aangedaan.. Ook omdat zij destijds geprobeerd heeft zelfmoord te plegen van verdriet.. Maar ze zijn weer samen nu.. En ik hoop dat mijn ex haar heeft terug genomen om de juiste redenen, maar ik weet voor 99% zeker dat dat niet het geval is.. Maar hij kan en mag haar niet meer verlaten!

Heb jij hem al los kunnen laten dan? Zou je hem nog terug willen? Dat is toch bijna onmogelijk dat te willen? Na al het verdriet die hij je heeft aangedaan..
Ik snap echt niet hoe zij dat kan, mijn ex terug te nemen, nadat ik het heb uit gemaakt notabene.. Dan denk ik bij mezelf waar is je zelf respect?? Hij was gelukkig met me, dat zei hij tot op de laatste dag.. Maar goed....

Hoe denk jij daarover?

Mja, ik heb nu wel volmondig ja gestemd omdat ik me mijn situatie voorstelde... Ik was namelijk die derde die blijkbaar er te veel aan was. De manier waarop mijn ex denkt en hoe snel ze over de dingen lijkt heen te stappen, is gelukkig worden wel mogelijk denk ik, maar als je toch iets voor haar hebt betekent, zal dat in het begin toch wel nog even wringen bij haar denk ik... Het hangt alleen maar af van persoon tot persoon of dat in de weg zal blijven staan of niet. Bij mijn ex denk ik niet, maar ik kan me natuurlijk ook fameus vergissen . En langs de ene kant gun ik het wel dat ze gelukkig wordt, maar langs de andere kant hoop ik ook dat ze zichzelf wel eens tegenkomt. Ze heeft me te diep geduwd, al een geluk ben ik nu wel ongeveer uit die put gekropen.

Struggling is nature's way to become stronger ...

Zeker niet!!!! Ik heb in die situatie gezeten.. Ik ben verliefd geworden op mijn ex en hij op mij.. Hij woonde samen, dus ik wilde niet op hem in gaan.. Maar hij bleef aanhouden en had na 2 weken al zijn ex verlaten voor me.. Dat heeft al die tijd tussen ons in gestaan.. Hij had enorm veel verdriet, ik werd er onzeker van, uiteindelijk werden we wel gelukkig.. Maar mijn onzekerheid is gebleven.. Ik heb het in januari uit gemaakt, na anderhalf jaar.. Omdat ik die zekerheid van hem niet voelde, ik wilde een toekomst met hem, hij ook maar wel alleen een weekend relatie.. Dat kon ik niet aan en ik maakte het uit in de hoop dat hij me zou gaan missen..
In plaats daarvan, was meneer op zijn ego getrapt en was na 2 weken al terug bij zijn ex.. Die hem anderhalf jaar niet los heeft kunnen laten en waar hij op 28 dec nog een mailtje van heeft gehad.. Die had hij amper gelezen en zei mij toen, dat ze geen deel meer uit maakte van zijn leven en hij gelukkig was met mij en van mij hield!
HOE kan hij dan nu terug zijn bij haar?? Eenzaamheid zeker :/ Geen idee..

Maar ik zeg dus NEE! Want het blijft hoe dan ook tussen jullie in staan en het is NIET gezond van de ene relatie in de andere te gaan.. Ga voor iemand die vrijgezel is en bewust voor je kiest