En nu na 2 weken.... 2 weken van pijn gaat het wel weer een beetje beter....
Ik voel alleen nog steeds de drang hem te bellen, smsen, mailen wat dan ook!!!
Het klinkt supersuf maar ik laat expres m'n mobiel aan 's nachts om te zien of hij gebeld heeft of gesmst.....
Hij zit nog steeds elke dag in m'n hoofd...
Hij heeft me - toen het uit was - een hele mooie brief geschreven... hij vertelde dat ik afleiding moest zoeken en dat hij dat ook deed.
En dat ooit het leven weer mooi zou zijn.... ja maar nooit zo mooi als dat het eens was...
We hebben samen zo veel meegemaakt... hij kan niet verwachten van me dat ik dat in 1 keer vergeet....
Ik moet het gewoon een plaatsje leren geven... maar hoe???
Ik voel me zo ontzettend alleen....