En nu na 2 weken.... 2 weken van pijn gaat het wel weer een beetje beter....
Ik voel alleen nog steeds de drang hem te bellen, smsen, mailen wat dan ook!!!
Het klinkt supersuf maar ik laat expres m'n mobiel aan 's nachts om te zien of hij gebeld heeft of gesmst.....
Hij zit nog steeds elke dag in m'n hoofd...
Hij heeft me - toen het uit was - een hele mooie brief geschreven... hij vertelde dat ik afleiding moest zoeken en dat hij dat ook deed.
En dat ooit het leven weer mooi zou zijn.... ja maar nooit zo mooi als dat het eens was...
We hebben samen zo veel meegemaakt... hij kan niet verwachten van me dat ik dat in 1 keer vergeet....

Na 2,5 jaar heeft m'n vriend het uitgemaakt....
Ik kan me het nog zo goed herinneren.... die dinsdagmiddag dat hij me opbelde....
Hij kwam met de auto naar me toe, we gingen zitten in m'n ouders kamer.
Hij huilde.. hij zei: Het kan zo niet langer meer...ik heb hier heel lang over nagedacht maar ben tot de conclusie gekomen dat ik niet meer van je hou niet meer zoals ik van je hield.... Ik keek hem vragend aan .... ik trilde alles trilde de kamer de muren ... hij keek me aan, ik vatte het niet... het kwam niet boven....
Toen op dat moment is mijn wereld compleet ingestort... hij was m'n maatje, tegen hem vertelde ik alles.