Ik ben zo kwaad op mezelf!
Omdat ik nog steeds van haar houd, omdat ik haar nog steeds hier had gehad als ik haar niet had gezegd dat ze weg moest gaan enz enz...
Alles wat er is gebeurd tussen ons maalt weer eens de hele dag door m'n hoofd en maakt me weer helemaal gek!!!
Hoe zou het zijn gegaan als ik haar niet had gezegd dat ze weg moest gaan? Was het dan misschien na verloop van tijd toch weer goed gekomen? Allerlei vragen gaan er door mijn hoofd en ik kan ze niet tegenhouden. Ik word zo depressief van het idee dat ze nog bij me had kunnen zijn en dat het mijn eigen schuld is dat ze er niet meer is.
Waarom moest ik dan ook zo nodig lezen wat ze toen aan die eikel uit Chili had geschreven? Stom rund die ik er ben!
Ik hou van haar, zijn denkt nu dat ze van hem houd...
Eigenlijk ook wel haar eigen schuld dat ik haar vroeg te vertrekken nadat ik dat had gelezen, maar toch...
Had ze maar geprobeerd te vechten voor ons huwelijk in plaats van nog getrouwd te zijn en dan te zeggen tegen een wildvreemde imbeciel die duizenden kilometers verderop zit "ik denk de hele dag aan je en ik hou van je"
En ik, stomme idioot die ik er ben heb haar al die maanden gewoon met hem laten lullen, de hele dag door zonder het in de gaten te hebben wat er nou eigenlijk aan de hand was!
Wil haar nog steeds terug ondanks dat, ben alleen bang dat ik het wel kan vergeten dat ze ooit nog weer terug komt.
Kan alleen maar hopen dat ze er op een dag achter zal komen dat ze in hem alleen maar een toevlucht zoekt en er helemaal niets aan heeft!
Ik hou van haar, zo zielsveel...