Tijden geleden heb ik hier voor het laatste geblogd. Toen omdat ik na maanden toch echt over mijn ex heen was. Ik heb mijn laatste blog geschreven de dag voor mijn verjaardag toen. De dag erop (mijn verjaardag dus) kwam een goede vriend van mij op visite op mijn verjaardag. Ik had veel sms en telefooncontact met hem gehad de maanden daarvoor en in een ver verleden waren we zelfs elkaars vakantieliefdes. De maanden na mijn verjaardag werd het contact nog hechter en in de zomervakantie zou ik samen met een vriendin een week bij hem in het Noorden gaan logeren. Voordat ik naar hem op vakantie ging was ik in Frankrijk en hij in Griekenland op vakantie. Daar kwamen we toch wel tot de conclusie dat we elkaar meer miste als andere vrienden en toen ik eenmaal in het Noorden was sloeg al snel de vonk over. We hadden wat. De afstand Groningen-Arnhem was pittig, vooral in het begin, maar het wende. Toch begon het te kriebelen en zouden we na een 10 maanden samen gaan samenwonen. Die verliep echter anders want na 8 mnd maakte ik het uit. Ik was zelf vreemd gegaan en mijn vriend had bijna 2 jaar lang niet de waarheid over een voorval verteld waar ik wel meerdere malen naar gevraagd had. Dat bij elkaar plus het feit dat we toch veel botste deed mij doen besluiten het uit te maken. Ik miste hem toch veel dus 3 weken later waren we toch weer samen. Het samenwonen stelden we wel uit. Maar vanaf augustus voelde het weer goed genoeg en zijn we op zoek gegaan naar huizen in Assen. We vonden iets en de onderhandelingen konden beginnen. 10 oktober: YES, akkoord over de prijs. Toen begon het allemaal. Ik sta voor de klas en mijn vriend is monteur. Hij kan dus makkelijker tussendoor even bellen en regelt daarom ook alles met de hypotheekadv en makelaar. Ik hoor vervolgens nog maar weinig of ik moet er nadrukkelijk om vragen. Daar is het toen al mis gegaan. Mijn vriend deed alles alleen en dacht er niet bij na het met mij te delen. Dit duurde een aantal weken en ook in die weken gebeurde er allerlei dingen. Mijn vriend vertelde mij veel dingen niet of was niet volledig in hetgeen wat hij zei. Het was niet dat hij loog hoor. Maar volledige openheid was er ook niet. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Uiteindelijk liep het weer uit op een fikse ruzie en overwoog ik om weer bij hem weg te gaan. Ik mis het gevoel dat hij zijn best voor me doet, mij niet kwijt wilt. Hij lijkt alles maar voor lief te nemen. Omdat ik toch te veel van hem hield kon ik het niet over mijn hart verkrijgen en bleef toch bij hem. Maar niet zomaar, ik hou namelijk mijn woning in Arnhem aan en trek bij hem in. Ik ben niet zeker genoeg om alles hier achter te laten + het feit dat als ik bij hem ga wonen ik nergens recht op heb omdat alles op zijn naam staat. Deze beslissing is een week of 2 geleden genomen maar echt lekker zit het sindsdien niet. Ik schaam me voor mijn liefde voor hem. Mijn ouders en vriendinnen verklaren me voor gek dat ik nog met hem wil samenwonen. Doordat zij dat denken durf ik hen niet meer alles te vertellen. Dat doet mij erg verdriet aangezien ik graag van me af praat. Ook in mijn vriend sindsdien 'even' vergeten te melden wanneer de sleuteloverdracht is en is hij ook 'even' vergeten te melden dat hij 2 weken vakantie heeft. Het doet me veel verdriet dat hij dat soort dingen niet met me deelt. Ik heb hem er gisteren en vanavond over gesproken en vooral na vanavond ben ik ontzettend aan het twijfelen geslagen. Ik wil niet zijn moeder zijn die hem achter zijn reet aan loopt en zegt wat hij moet regelen (hij vergeet zelf namelijk de helft) en ik wil ook niet degene zijn die dingen altijd pas als laatste, via via hoort. Toen net ook nog bleek dat hij mijn post met pincode is kwijtgeraakt knapte ik. Dat hij egoistisch is, is 1 ding. Dat hij niet voor zichzelf kan zorgen is een tweede maar dat hij ook nog zo onzorgvuldig met mijn spullen omgaat sloeg alles.

Ik loop nu heel sterk met het idee om toch de relatie te verbreken. Nu kan het nog. Als ik straks meubels, gordijnen en verf heb gekocht is het al weer een ander verhaal en al helemaal als ik in Assen woon.

pfff wat een nacht, over 3 uur gaat de wekker al weer om een lange dag te werken en daarna 2,5 uur in de trein om naar hem toe te gaan want dinsdag gaan we maten opnemen in het nieuwe huis (hoe ironisch)

Liefs Margreet