Ik kan alleen maar zeggen dat ik zo blij ben met mijn peut verleden.
Nee het maakt niet dat ik huppelend over de puinhopen van mijn relatie met mijn grote liefde heendartel
Ik laat er elke dag nog wel tranen over, maar ik ben wel realistisch genoeg geworden om te weten dat dit het niet gaat worden...misschien later in de toekomst misschien wel nooit.
Verdrietig om te zien dat iets wat zoveel potentie had weg wordt gegooid door antgst en domme keuzes.
Maar het zijn zijn keuzes en in de tussentijd heb ik ze geaccepteerd, misschien helpt het wel dat ik al van het begin heb geweten dat deze kans er voor 50% in zou zitten.

Ik heb ondertusen geleerd mij op mijzelf te richten en te kijken wat ik nodig heb, en niet teveel in zijn pijn te zitten en wat zijn moeilijkheden zijn.
Die zijn van hem en moet hij zelf mee dealen of niet, dat is aan hem, en ik moet dat met die van mij doen.
Het gaat best wel aardig, en langzamerhand zie ik het zonnetje wel weer schijnen en heb ik meer mooie tijden dan slechte tijden.

Over 2 weken heb ik een eerste date staan, heel relaxed en heel ontspannen, iemand die ik al jaren ken.
Ik hoef niet te rennen, ik hoef zeker niet te rebounden en ik zal mijn eigen tempo gaan.
Ik hou nog steeds van mijn ex, maar ondertussen weet ik wel dat ik met dat gevoel best een eigen leven kan hebben, heb dat al die jaren ook gedaan....
Mijn leven gaat verder, en ik heb er maar een dus ik moet daar ook van genieten.
Heel voorzichtig een stapje op weg naar een leven met mij......met nog veel gedachten aan "ons"
Laat ik die dan maar gebruiken om niet dezelfde fouten te maken....