Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Langzaamaandag..
Zo weer eens een wat typen hier, ik blijf maandagen een moeilijke dag vinden, het weekend is ook niet alles, maar dan kan je er nog op uit, naar vrienden of familie toe, maandagen ben ik vaak moe van het weekend en dat maakt alles zwaarder moet ik zeggen. Maar het gaat eigenlijk best redelijk met me, althans voor mijn doen dan. Vorige week goeie sessie met therapeut gehad, eindelijk een beetje verlost van het gevoel dat ik gefaald heb, dat geeft al heel veel rust. Falen zie ik nu meer als je iets expres niet goed doet, dat je beter wist/kon maar niet deed, dat is bij mij niet het geval, ik wist gewoon echt niet beter, kon niet meer uit mezelf halen, kon toen niet over mijn emoties praten, ik wist het gewoon echt niet, snapte niet goed wat er allemaal nodig was voor een volwassen relatie, misschien dat ik daarin te naief ben geweest, emotioneel achter heb gelopen, zou goed kunnen, maar het is geen falen meer, het is een gegeven geworden waar ik mee bezig ben. Het voelt sindsdien een stuk beter moet ik zeggen. Ik heb ook even expres wat meer afstand van hier genomen, ondanks de steun van velen hier die echt super is! Maar ik had even geen zin in andere verhalen te lezen en om te reageren. Vandaag weer wel, heb dus ook een mindere dag, maar die is echt een stuk minder heftig als twee weken geleden. Gelukkig wel zeg, ik ben op de goede weg, ben goed bezig, probeer inzichten te krijgen in hoe ik was, wie ik ben, wat ik wil etc, bezig met belangrijke dingen, dat voelt echt goed, voelt echt alsof ik bezig ben levenservaring op te doen en dan ook bewust. Heb wel een grote stap genomen denk ik, hopelijk kan ik deze lijn een beetje volhouden en blijven de dipjes beperkt tot zoals ze vandaag zijn, dan trek ik het nog wel.
Toch blijft verdriet, gemis, onzekerheid, angst over, het is heel erg moeilijk af en toe om mezelf zo te blijven confronteren, om angsten te overwinnen, om mezelf tot introspectie te dwingen. Ik neem er mijn tijd voor, dit gebeurt niet van de een op de andere dag, dat weet ik. Het is alleen zo frustrerend en verdrietig om hier nu mee bezig te zijn en dan pas een volgende keer het te kunnen laten zien, in een volgende relatie, terwijl ik dat zo graag bij haar had willen doen, omdat ik haar zo leuk vind, zo tegen haar op kijk. Helaas, zo werkt het niet in de liefde, je weet nooit wat de toekomst brengt, maar nu baal ik hier enorm van, moet ik mezelf hard toespreken dat ik goed bezig ben, dat ik trots op mezelf mag zijn, dat het echt weer goed komt ook al voelt het nog niet zo. Het blijft gewoon vervelend dat met alles wat ik doe of denk, ik aan haar herinnerd wordt, moet denken dat ik dat graag met haar had willen doen, dat ik nog de energie mis om mijn eigen leven op te pakken, de kracht mis om haar te doen vergeten, mijn leven zo in te richten dat ik kan zeggen: I'm cool without you!, ik heb verder weinig wrok of rancune tegenover haar, mis haar gewoon nog veel, maar moet zelf de moed erin houden!
Nog twee weken, dan heb ik vakantie, ga ik lekker even weg, dat zal me goed doen! Volhouden dus!
Bram
- Broem's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Broem
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
mennn..
Menn, broem my homie! Tu bizar voor woorden gewoon. Zo wreed... en zo herkenbaar, ik had het zelf kunnen tikken....
Mennn, zouden alle mannen dan echt hetzelfde zijn
Vooral dat stukje over dat je inzicht in je gedrag hebt en de gevolgen daarvan...en dat je die verbeterslag aan haar wil verkopen
, zo herkenbaar. Zo in haar gezicht, ik ken het...
Nah just kidding. Enniewee, de tranen springen bijna in mijn ogen kerel. Echt wreed...being there with you...on the same spot!
Een schrale troost is wellicht de tekst die ik op bandje in mijn hoofd heb gezet en op repeat heb staan. Als ze echt van je houdt of zou houden, of hebben gehouden dan zou je je ook hebben genomen met je vauten, of dan zal ze je terugnemen in de toekomst.... Immers iedereen maakt fouten, zij die daar 1 voor openstaan, 2 iets mee doen, en 3 zichzelf verbeteren dat zijn echte mensen... echte bikkels.
Nu is aan de vrouw om te leren dat wij af en toe vergiffenis nodig hebben... we zijn prutsersmurfen, nu maar hopen dat smurfin eens leert hoe daar mee om te gaan...remember it takes two to not tango..
Broem jongen, ik ben net zoon prutsersmurf als jij geweest, maar we gaan door, we gaan ervoor en dat soort kwakzalverij, end of the day zijn we zometeen gehard, en zijn we allebei een overheerlijke vernieuwde sjokotof... nog harder van buiten en nog zachter van binnen... bestemd voor iemand die weet wat doorbijten is, en die weet wat langzaam van de binnenkant genieten is....
iemand trek in een chokotoff?
Waren er maar meer van die
Waren er maar meer van die chokotoffs
Haha
Haha Lin, je haalt me de woorden uit de mond! Prutsersmurfen? Dacht het niet, gewoon menselijk. En exen die zomaar zoiets goeds laten schieten, niet zien wat er kan zijn, die sporen niet! En ja, dat kunnen ook vrouwen zijn hoor..
Ik herken mezelf daarook
Ik herken mezelf daarook heel erg in. Heb een heleboel van mezelf leren kennen die ik kan en ook wil verbeteren. Maar ik denk nu ook... mijn ex heeft ook fouten en kenmerken die zij wel eens mag verbeteren. Zij is erg jaloers bijvoorbeeld. Gek word ik daarvan. Maar ik zeg dan altijd... je moet het slechte met het goede nemen... en dat is wat ik met haar wou. Ik kan leven met haar slechte eigenschappen. Zij blijkbaar niet met de mijne. Ik heb mijn slechte eigenschappen herkend en erkend. Ik had het graag aan haar willen laten zien dat ik mezelf kan verbeteren, maar zij is bang geworden. Bang dat de relatie weer in hetzelfde geultje terecht gaat komen. Zij wil niet de risico's meer nemen. Misschien in de toekomst dat ze daar dan anders over gaat denken. Maar daar moet ik maar niet teveel hoop op koesteren. Dus ik kan gerust zeggen dat ik ook een prutsersmurf ben die eigenlijk op vergiffenis staat te wachten van mijn eigen smurfin hehehehe.
Dom
Ik vind angst altijd ZOOOOOOOOOOOO dom!! Ik weet hoe het voelt hoor, als iemand toegeeft aan zijn angsten. Je staat als andere partij compleet machteloos. Weet wel dat je er niets, maar dan ook niets aan kan doen. Laat ze lekker, die angsthazen, is toch gewoon slappe hap! Heb je niks aan.
Mooi gezegd! Ik heb
Mooi gezegd! Ik heb hetzelfde als Selas. Ook angst bij de ander. Ik kan er niks aan doen, en de machteloosheid is nog t ergst
oneens
Angst vind ik niet dom, angst vind ik menselijk... ,als er 1 ding is wat ik geleerd heb is dat ik me, onbewust heb laten lijden door angst.... Zoek maar eens in jezelf...
Angst om verlaten te worden, angst om gekwetst te worden, angst om een kutgevoel te krijgen, angst dat mensen je niet leuk vinden om wie je bent, angst om dingen verkeerd te doen of geconfronteerd te worden met jezelf en je vauten... etc..
slappe hap... tja ik zou zeggen juist niet... het is juist sterk om je angsten onder ogen te zien...Zoals ik ooit eens iemand heb horen zeggen "ook voor de aller grootste muil is er een diepe kille kuil.."
Enniewee, het is volgens mij ook niet alleen een kwestie van jezelf verbeteren... Ik ken het gevoel hoor, dat ik denk G*dverdomme, als ze me nou nog een kans zou geven... doet ze niet, hoeft ook niet...zij zal ook moeten leren vergeten en vergeven...dat kost tijd...En daarbij, laat het niet aan haar zien, it's not about her! Its about you, laat het lekker aan jezelf zien dat jij updates kunt downloaden en kunt installeren bij jezelf.... en als er een errormelding komt, opnieuw installeren en weer die update uitproberen
Tja mosterd... daar heb je
Tja mosterd... daar heb je wel gelijk in. Ze komt er trouwens vanzelf wel achter dat ik mezelf aan het veranderen ben. Veranderen op een goede manier. Zodat ik in de toekomst alleen maar een beter persoon ben. En dit doe ik voor mezelf. Wanneer ik dan een andere leuke(ere) meid ontmoet, dat ik dan van mijn fouten heb geleerd en die zeker zal gebruiken om mijn volgende relatie heel veel beter te laten worden. En ik kan mijn ex alleen maar 1 ding zeggen. Zij kan beter ook naar haarzelf kijken. Er zijn bij haar ook een en ander die ze bij zichzelf eens moet veranderen. Zij heeft ook dingen die niet altijd even leuk en aardig zijn. Ik ben niet de enige in de relatie geweest die fouten heeft gemaakt. Zij evengoed denk ik dan maar. Die ruzietjes die we de laatste tijd hadden zijn net zo goed haar schuld als de mijne. Alleen jammer dat ze het geen tijd wou geven om uit deze diepe put te komen en aand e relatie te werken. Jammer dat ze bang is geworden. Ik had het ook wel hoor. Ik wist ook nietz eker of het goed zou kunnen komen. Alleen ik wou met haar dat risico wel nemen.
risico
Het is een 'risico' wat ik nu neem, maar ik wil het je toch geven..
Ik voel de opmerking in mij opkomen, dat het gevoel zo zou moeten zijn dat je het niet als risico ziet, maar als kans...
Ik voel ook de opmerking opkomen dat zij helemaal niet zou moeten veranderen omdat jij dat vindt... misschien zou het helpen als jij zou leren om te gaan met haar zoals ze is, en zij met jou....
Maar ik doe het niet, ik hou die opmerking voor me....want ik begrijp heel goed dat je kwaad bent, dat je wrok voelt omdat ze niet meer wil, tuurlijk, dat je je kut voelt en dat zij net zoveel heeft bijgedragen aan de huidige 'status' van de relatie als jij...geef het tijd en je zult haar kunnen vergeven en zij jou...je zult begrip hebben voor jou en voor haar, voor de dingen die ze heeft gedaan zoals ze ze heeft gedaan net als jij...
Rete moeilijk, mij lukt het ook nauwelijks, maar je kunt het kerel, Ik ga er ook doorheen, en ik zal er beter van worden... ik huil ik jank ik schreeuw ik scheld, NONDEJUT ik luister zelfs naar Hazes!
Maar een 'gratis update' zal mijn beloning zijn...Mosterd versie 3.5 upgraded to versie 4.1
(en ja ik werk teveel met computers, kweet het!!)
Oei oei
Jullie zijn wel confronterend zeg, en ik was net eindelijk lekker boos aan het worden
Maargoed, elk verhaal is weer anders. Zet me wel aan het denken, de ander accepteren.. Weet je, dat is juist iets wat ik altijd zo goed mogelijk geprobeerd heb, maar je moet wel aan elkaar kunnen uitleggen of iets kwetsend is en ik vind wel dat je daar beiden dan rekening mee moet houden. En angsten onder ogen zien is alleen maar goed, maar je hoeft je er niet door te laten leiden als je daardoor heel veel moois verliest! Ingewikkeld..
Lieve voorgaande schrijvers,
Lieve voorgaande schrijvers, (met name de heren!)
Om het nog maar eens ingewikkelder te maken: als iemand niet meer wil, dan wil hij/zij niet meer! Punt. Dan kun je wel aankomen met: ik ben veranderd, ik ben beter geworden etc., maar echt, dat helpt niet. Ik vind dat je iemand die niet meer wil, die het gewoon "gehad" heeft niet kunt verplichten om het nog eens opnieuw te proberen. Waarom zou degene die gekwetst is, of teleurgesteld, dat moeten doen? Zou je willen dat iemand weer een relatie begint omdat "het zo hoort" dat je je relatie nog een kans geeft, omdat "de ander aan zichzelf heeft gewerkt", als die iemand het helemaal niet meer ziet zitten om opnieuw te beginnen?
Sorry maar ik proef dat toch een beetje. En in de liefde kun je niets afdwingen. En als je ex bang is dat je toch in herhaling valt, dan begint ze liever met iemand waarbij ze die angst niet heeft, ze kent denk ik ook het spreekwoord: een ezel stoot zich in het algemeen..
Dit even afgezien van jullie goede bedoelingen natuurlijk, maar dit moest er even uit! Ik kan me dus wel in die ex verplaatsen..
Wel liefs hoor,
Geraldine.
Heb je helemaal gelijk in
Heb je helemaal gelijk in Geraldine, zo is het zeker, maar dat maakt het allemaal neit minder frustrerend voor ons, het is dat kleine beetje hoop dat over blijft als je zelf op de goede weg bent, dat is heel logisch, maar je moet erin volhouden dat je het echt alleen voor jezelf doet en niet om die ander een poepie te laten ruiken van je chokotoff of zow...
Fijn om te horen ja.. Nee,
Fijn om te horen ja..
Nee, ergens weet ik het ook wel, maar ik mag van mezelf nog een paar dagen hoop houden. Dan trek ik de deur dicht, een nieuwe deur open en gloort de horizon aan de verte. Een gouden ketel vol met liefde, die wacht om gevonden te worden.
Tuurlijk probeer ik het ook
Tuurlijk probeer ik het ook niet af te dwingen dat ze me een kans geeft. Ik respecteer het feit dat ze niet meer verder wil, ook al vind ik het heel jammer. Puur om het feit dat ik het nog wel heel fijn vind om bij haar te zijn. Alleen krijg ik het gevoel van haar dat zij vindt dat alle schuld bij mij ligt. En dat accepteer ik niet. Zij heeft ook haar slechte eigenschappen en haar fouten die ze heeft gemaakt in de relatie. Zij is ook niet perfect. Ik hoop voor haar dat zij dat inziet net zoals ik inzie dat ik fouten heb gemaakt en dat ik het nodige moet veranderen aan mezelf wil ik er beter uitkomen. En ik wil helemaal niet dat zij verandert voor mij. Ik accepteer al haar fouten en slechte eigenschappen met de goede dingen van haar. Die horen nu eenmaal bij haar en zonder die dingen is zij ook niet degene van wie ik nog steeds zoveel hou. Maar ja zij kan nu eenmaal niet met mijn slechte eigenschappen leven. That's life en ik moet me er gewoon doorheen zien te slepen op het ogenblik. Ik mis haar nog heel erg. Ik hoop voor mezelf dat die gevoelens die ik nog voor haar heb zo snel mogelijk slijten zodat ik ook kan doorgaan met mijn leven net zoals zij daar hoogstwaarschijnlijk al mee bezig is. Het is voor mij alleen moeilijker dan voor haar omdat ik nog heel veel gevoelens voor haar heb en zij niet meer voor mij. Dat doet me pijn dat zij het dan wel al kan en ik nog steeds hiermee zit. Ik zou ook wel willen dat ik dan zo makkelijk door kan gaan.
Lieve Selas, Het zou kunnen
Lieve Selas,
Het zou kunnen zijn dat zij al eerder is begonnen met afbouwen en afstand nemen. Daarom is ze nu dan al verder dan jij.
Ik kan me voorstellen dat dat voor jou moeilijk is en pijn doet.
Maar dat het zal slijten, dat weet ik wel zeker. Zo snel mogelijk, zeg je, maar ja, het heeft wel tijd nodig. Ik wilde ook zo snel mogelijk van dat rotgevoel af zijn, waardoor ik het wel eens onderdrukte of tegen mezelf zei dat het al weg was, wat niet zo was.. Gun jezelf ook even om je rot te voelen. Klinkt raar, omdat het geen leuk gevoel is, maar er door heen gaan is beter dan het wegduwen.
En wiens schuld het is.. op een gegeven moment merk je gewoon dat dat er eigenlijk niet zo veel meer toe doet. Het is uit, voorbij, dat is dan alleen nog maar een feit dat er toe doet.
Sterkte, liefs,
Geraldine.
Lieve Geraldine, Je hebt
Lieve Geraldine,
Je hebt helemaal gelijk hoor. Dat snap ik als de beste. Maar ja... toch heb je dat gevoel. Vrienden en familie zeggen precies hetzelfde tegen me wat jij nu net zegt. Het is uit en het doet er ook niet meer toe. Maar het gevoel blijft wel knagen en dat heeft inderdaad tijd nodig. Bedankt voor de reactie. Doet me goed.
au..
au Geraldine,
wat ben je weer eerlijk en gevoelig tegelijk...hebben wij dat!
Als heer voel ik me natuurlijk aangesproken, een hele eer!
Enniewee, het was ook de strekking van het verhaal, dat als het over is het dan over is en je met jezelf verder moet prutsen
Uiteindelijk is het allemaal mosterd NA de maaltijd...
En ja vrouwen nemen vaak eerder afstand, zoals De Dijk zingt, een man weet pas wat hij mist..als ze er niet is, zo zing ik, een vrouw weet al wat ze mist als hij er nog is...
Achja, en mijn hoop is al ver uit zicht hoor, al is het moeilijk als je zo mentaal bent ingesteld als ik: opgeven is altijd verliezen...
Maarja niet opgeven kan dan ook betekenen dat je je ex laat gaan en doorgaat zodat je een ander wel gelukkig kan maken.
Tegen de dames zeg ik dan, youre loss! (evil grin)