Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
Lege handen
Na acht jaar (waarvan drie jaar getrouwd) stap jij op, vanwege een crisis en 'om aan jezelf te werken'. Er zou geen ruimte meer zijn in jouw hoofd en hart voor iemand anders. Okee, dat is al moeilijk genoeg maar we dealen er maar mee.
Maar nu heb je binnen een maand een ander. Of misschien al wel langer? Ik weet dat jij al met haar omging. Mijn intuïtie klopte.
Ik blijf achter met niets dan pijn en herinneringen.
Ik ben straks gescheiden en dakloos (huis moet verkocht worden), restschuld in het vooruitzicht.. Kan niet eten, kan niet slapen.. Al vijf kilo afgevallen.. Ziel in puin en hart gebroken. Ik probeer mezelf staande te houden maar het is fucking moeilijk! Grrrrr!
- drbibber's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van drbibber
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Wat een ellende
Hoi,
Ik lees steeds meer verhalen hier op dit forum over mensen die zolang bij elkaar zijn en getrouwd zijn of samenwoonden, dan maar opeens in de steek gelaten worden door hun partner. Waarom kiezen mensen er zo snel voor om maar weg te lopen? Nu lees ik jouw blog, weer zo een ellende he! Wat een verdriet en boosheid en onbegrip laat hij achter,.. jouw in de problemen achterlatend. Je zult op den duur de kracht vinden op jezelf te herpakken, dit is heel wat te behappen in één keer dus geef jezelf de tijd om dit boven te komen. Dan op een gegeven moment komt er een dag dat je moed vind en een nieuwe pad gaat inslaan. Want heel eerlijk als iemand zo iets flikt is hij je niet waard. Jij verdient dan zoveel beter..daar moet je in geloven hoor!
Heel veel sterke en moed gewenst.
Liefs
Dank je wel voor je lieve
Dank je wel voor je lieve reactie! Ik ben er zooo klaar mee.. wil hier gewoon UIT! Wel fijn om hier te komen en je verhaal te doen. Jij ook veel sterkte.
Liefs Dr Bibber
Vreselijk
Beste drbibber, wat een naar verhaal! Ik weet niet wat het is waarom mensen zo snel opgeven of niet gelijk de waarheid vertellen. Vroeg of laat komt de echte reden toch altijd wel uit. Helaas maak ik momenteel exact hetzelfde mee. Ik zit nog in ons huis tussen alle herinneringen en mijn hart doet zoveel pijn. Helemaal ik weet dat hij op dit moment lol heeft met een ander en daar is ingetrokken! Toch hoop,ik dat het alleen het zoeken is maar iets nieuws en onbekends. Maar te veel hoop is ook niet goed wat een tweestrijd! Het is oneerlijk wij de pijn, hoe moet het nu verder, schuld vanwege het huis en hun het geluk met een ander.
Liefs merel
Hi Merel, Dank je wel voor je
Hi Merel,
Dank je wel voor je lieve bericht. En wat naar dat jij in een soortgelijke situatie zit. Bij mij gaat het qua gevoel ontzettend heen en weer. Heb jij dat ook? Het is elke dag, en soms zelfs per uur, weer anders. Nu begrijp ik wat ze bedoelen met de emotionele achtbaan….
Liefs, Dr Bibber
Hi drbibber
Ja dat heb ik zeker! Lijkt wel alsof ik in een achtbaan zit. Ik mis hem vreselijk ondanks alles:( zou toch zo graag willen dat hij lekker naar huis komt. Is zo naar in ons huis alleen te zijn met alle spulletjes van ons samen wetende dat hij bij een ander zit. Het doet pijn heel veel pijn!
Hoe gaat het nu bij jou?
@Merel
Hoi Merel,
Ik heb een hele zware week achter de rug. Ik had hem al geblokt op Facebook, maar ik zag toch nog een foto op Instagram voorbij komen (stom, had niet moeten kijken). Van HAAR en HET KIND in zijn nieuwe huis op ONZE TROUWDAG. Ben daarna helemaal ingestort…..
Dagen later ineens een whatsapp dat "alles goed gaat" en dat hij zenuwachtig is voor de afspraak volgende week met de advocaat. Tsja, wat moet ik met die informatie. Verwacht hij medelijden of sympathie? Zoek 't lekker zelf uit, dat moet ik ook!
Ik hoor van hem ook helemaal niets over mij of onze situatie, geen enkele betrokkenheid, en heb daarom ook niet geantwoord.
Ben heel benieuwd wat er woensdag gezegd gaat worden. Ik vind eigenlijk dat hij zijn afspraak van het huis opknappen na moet komen, maar ik wil hem liever niet meer in huis toelaten. Ingewikkeld. Normaal was ik zelf dan maar gaan klussen, en kwam hij er makkelijk onderuit, maar dat wil ik niet meer. Hij heeft een beslissing genomen, prima, maar draag dan ook zorg voor de consequenties en de afwikkeling. Ik lig hier 's nachts wakker van met hartkloppingen en vind het erg frustrerend dat ik er nu weer alleen voor sta (zoals het eigenlijk altijd al ging). Ik weet dat hij zo in elkaar zit, en toch blijft het pijn doen. Hoe dan ook: ik wil dit niet meer. Dit is het laatste staartje, en daarna moet HIJ UIT MIJN LEVEN!
DIT NOOIT MEER!
Merel, wat betreft jouw woonsitautie, kan je die niet een klein beetje aanpassen? Al zijn spullen in dozen doen en uit het zicht? Meubels verplaatsen? Zelf wat leuke nieuwe dingetjes kopen om het meer jouw plek te maken?
Sterkte dit weekend, weet dat je niet alleen bent!!!!!
Liefs DB
Thanks lieverd. Ik snap zo
Thanks lieverd.
Ik snap zo goed hoe je je voelt!
Zo herkenbaar allemaal.
Ik snap dat je toch hebt gekeken hoor , alleen zo balen dat je ook daadwerkelijk bent tegen gekomen. En theetje ook nog op jullie trouwdag! Wat ontzettend hard. Is hij een persoon die daar ook aan dacht jubileums? Veel mannen denken der niet over na.
Ik vind jou sterk dat je niet hebt gereageerd laat het hem inderdaad zelf maar uitzoeken. Dat jij niks hoort qua betrokkenheid is dat hij alleen maar aan zich zelf denkt. Maar hij komt zich zelf nog wel tegen ik weet het zeker!
Wat gaan jullie bij die advocaat doen? Wat gebeurd er met jullie huis? Blijf jij daar? Jij bent zo sterk en volgens mij al een stap verse dan mij! Hoeveel pijn hij mij ook doet ik wil zo graag dat hij terug komt. Dan maar tweede keus ik mis hem!
Mijn ex had zelf zijn hele facebook gedeactiveerd alles en iedereen verbannen uit zijn leven. En wat denk je gister was alles weer online. Alle foto's van ons samen. Ik weer hoop.... Tot vanavond ik zijn vader sprak waar hij zou verblijven. Maar inderdaad zou hij is nu bij haar ingetrokken. Heeft vast weer een gezellig en leuk weekend met haar. Bah ik word er zo naar van. En ik hoor verder maar niks van hem ook totaal geen betrokkenheid. Ik weetniet eens wAt hij nu wil. Hij trekt na een relatie van elf jaar zomaar bij een ander in. En laat mij hier achter. Ik ben bang want hij zei altijd het huis te willen overnemen maar hij werkt aan de andere kant van het land. En daar woont zij ook... Hij zit nu bij haar. Wat moet hij nu met een huis aan deze kant van het land?
Dus ik ben bang dat hij de voel toch wil verkopen zijn belofte niet na komt en ik straks ook nog een schuld heb.
Morgen komt zijn vader met mij praten ik zal me hart eens gaan luchten bij hem! Vertellen dat ik zo niet verder kan. Wat betreft de meubels ik heb die hele woonkamer al verbouwd. Vandaag geshopt nieuwe spulletjes. Nu moet ik nog een keer al zijn kleren en spullen in badkamer in een grote doos doen. Grote schoonmaak!
Ik denk aan je ik hoop dat je kan slapen ik lig al f wakker. Waarom maken wij dit mee? Misschien omdat wij dit aan kunnen?
Liefs merel