Het begon allemaal vorig jaar in mei.
We zagen elkaar voor het eerst op een feestje. Iets trok ons aan elkaar aan.
Een week wist hij mijn gsm nummer te achterhalen en stuurde zijn eerste berichtje naar mij. Er volgde er meer en langzamerhand werd het een intense vriendschap.
In augustus zijn we samen op vakantie geweest en hebben een super tijd gehad. Die ik overigens nooit meer zal vergeten.
In de vakantie is er iets opgebloeid en we kregen gevoelens voor elkaar, maar er was een probleem, hij had een langdurige relatie achter de rug waar hij soms nog moeite mee had het een plaats te geven.
Toen hij hoorde dat zijn ex een andere jongen had ontmoet, wist hij het allemaal niet meer.
Hij besloot tijdelijk terug te gaan naar zijn ex om het beter te kunnen verwerken. En beter achter zijn keuze te kunnen staan en geen terugval meer te krijgen. Ook had hij prof. hulp ingeschakeld.
In de tussentijd ben ik met hem om blijven gaan.
3 tot 4 keer per week waren we samen, en waren ook intiem naar elkaar toe.
We deden alles samen. Uit eten, shoppen etc.
Maar omdat hij dus weer terug bij haar was ging zij tussen ons in staan, wat wel een beetje logisch was. Maar hij liet dit niet toe en kwam ten allen tijden voor mij op. En op de dagen waarop hij eigenlijk bij haar had moeten zijn, net als valentijn en zo was hij bij mij.
Als er iets te doen was ging ik met hem mee en niet zij.
En ik weet dat het stom is van mij dat ik dit allemaal zo heb laten lopen, maar ik had door dit alles en door alle berichtjes die hij me dagelijks stuurde dat ie van me hield de hoop gekregen dat alles goed kwam.
Ik was stapelgek op die jongen!
We zijn in maart op vakantie geweest met vrienden en zijn "vriendin" was er ook bij. Dat botste natuurlijk meteen tussen mij en haar.
Maar hij stond voorwaardelijk achter mij. En na een paar dagen besloot hij haar naar huis te brengen en de rest van de vakantie zijn aandacht aan mij te besteden.
We hadden het weer zo fijn samen en hebben echt genoten van die dagen.
Maar een week nadat we terug waren heb ik hem gezegd er mee te willen stoppen omdat dit alles me veel te lang duurt en dat ik het altijd net zo fijn wil hebben net als in de vakantie. En dat ik het iedereen wilde vertellen, want ik heb al die maanden nooit tegen iemand iets gezegd.
Nog nooit heb ik hem zien huilen, maar toen wel. Hij wilde me niet kwijt.
En heb toen later op de avond een sms-je van hem gehad, dat ik nu nog steeds heb, met zoveel mooie woorden. Toen wist ik zeker dat hij echt voor me wilden gaan. En besloot hem nog een kans te geven.
Maar twee weken later had zijn "vriendin" hem de keuze mij of zij voorgelegd.
Hij beloofde me nooit in de steek te laten. Maar 3 dagen later gebeurde waar ik al die tijd bang voor was geweest, ik kreeg een sms-je dat ie even tijd nodig had.
Ik dacht dat mijn wereld instortte en heb 5 dagen in bed liggen huilen.
Ik kon en wilde het niet begrijpen.
Dat alles is nu ongeveer 3 maanden geleden. Hij is samen met haar.
Wat ik voel is zo dubbel, ik ben boos, kwaad, teleurgesteld, maar ook mis ik hem nog iedere dag.
Heel af en toe hebben we nog contact, en hij is nog een paar keer bij mij geweest. Maar het is zo anders. Geen contact is zo moeilijk voor mij.
Het lijkt ook net of het hem niets interesseerd wat ik voel of doormaak, hij zegt voor zichzelf geen andere keus te hebben.
Soms hoop ik stiekem dat hij terug komt, maar het is gebroken en het kan nooit meer worden als het was.
Ik hou van hem en heb een mooie tijd met hem gehad, maar ik moet verder, en dat kan ik nu nog niet. Ik hoop dat ik snel weer gelukkig word.
Maar niets lijkt nu leuk, en ik heb nergens zin in en al helemaal niet in andere jongens. Maar dat komt wel weer.