Afgelopen vrijdag vertelde mijn vriendin na een relatie van 7 jaar dat ze alleen verder wil. Ze wil op eigen benen staat. Ik ga hier echt aan kapot ik hou zoveel van haar maar moet het accepteren het kan niet anders. Het weekend heeft ze bij haar dochter geslapen en ik moest de spullen maar naar mijn huis brengen. We hebben 7 jaar samen gewoond. Ze vertelde me het ligt niet aan jou maar aan mij maar het werkt zo niet meer, ik hou nog wel van jou maar moet alleen verder. Dat snap ik dus niet als je nog van iemand houd om er dan een einde aan te maken en de ander veel verdriet te doen. We hebben 6 kinderen maar 3 van haar uit een vorig huwelijk en 3 van mij. Er woont er geen een bij ons dus we hebben veel tijd voor ons twee. Ik kan het gewoon niet vatten en ga hier aan kapot ik wil zelfs niet meer verder leven zoveel pijn heb ik, maar ik moet want ik heb nog 3 kinderen. De dochter van mijn vriendin gaat op 18 januari trouwen dat is over 10 dagen en ze is nu 7 maanden zwanger. Ik kan niet meer naar de bruiloft want ben nu niet meer uitgenodigd en dat doet me heel veel pijn heb ze toch ook 7 jaar in mijn leven gehad en lief en leed gedeeld. Ze wil wel nog vrienden blijven. Ze weet ook dat ze zelf een hele zware periode tegemoet gaat omdat het financieel niet echt goed is bij haar en toch gaat ze weg terwijl ze nog van me houd. Ik moet sterk zijn voor mijn kinderen maar het is heel pijnlijk. Ik hou heel erg veel van haar. Waarom doen mensen die van elkaar houden elkaar toch zoveel pijn?