Hallo

Ik voel me net zo.
Alleen bij mij is het mijn eigen schuld.
Na bijna 2 jaar relatie en veel ups en zeker ook downs heb ik het zelf uitgemaakt.
Net nadat ze abortus had gedaan. (ik weet het dat klinkt echt dom)
Ik kon het toen allemaal gewoon niet meer aan en wist niet meer wat ik moest, we hadden ook veel ruzie die laatste tijd en dat ging er echt heftig aan toe, we sloegen elkaar nog net niet, maar de dingen om ons heen wel.
Wat ook niet meehielp is dat onze omgevingen ons niet bij elkaar wouden zien en dan vooral van mijn kant, met haar omgeving(ouders en vrienden) kon ik het eerst heel goed vinden maar omdat er iemand uit mijn omgeving met haar ouders of wie dan ook zat te bellen en allemaal shit zat te vertellen is dat ook allemaal kapot gegaan omdat ik eerst dacht dat het van die mensen zelf kwam.
Nou het is nu dus een halfjaar uit en ik liep zelf een week nadat het uit was alweer met een ander die nu bij me in woont(was niet gepland maar door omstandigheden)
En die eerste paar weken voelde ik me echt goed(de problemen die ik met mijn ex had,ik keek teveel naar andere met boodschappen doen enzo nouja eigenlijk altijd volgens haar die had ik met die nieuwe helemaal niet meer), iedereen in me omgeving merkte dat ook en zei het, dus ik dacht ik heb juist gehandeld.
Alleen wat later kwam de klap, toen ben ik weer kontakt met mijn ex gaan zoeken, beetje msnen en bellen dat ik haar toch wel miste en terug wou, maar als het puntje bij het paaltje kwam maakte ik mijn nieuwe relatie toch niet uit.
Zo heb ik wel 3 of 4x de kans gehad om terug te gaan naar haar maar durfde het toch niet.(ook omdat ik aan mijn omgeving zat te denken terwijl me dat normaal niks intresseerd wat een ander denkt)Zoals mijn ouders die wouden ons ook niet echt samen zien en met mijn nieuwe vriendin gaat het zo goed bij hun, ik wou dat het zo met mijn ex was geweest.
Maargoed laats ben ik er dus heen geweest om te kijken wat me gevoel zei, nou ik dacht toen ik voor me ex stond en haar omhelsde dat ik niet meer van haar hield(het was gewoon niet meer dat gevoel van vroeger..logisch)we hebben toen best wel goed zitten praten alleen daarna wou ze nog wel sex met me, ik zei dat ik daar niet voor was gekomen maar toen ze aan me ging zitten kon ik het weer niet weerstaan(stom stom stom)we waren daarvoor ook wel echt verslaafd aan elkaar moet ik zeggen.
Maarja dat sex werd dus niks en ik stapte uit de auto en belde mijn vriendin op dat ik eraan kwam en mijn ex barste toen in tranen uit(ook niet zo gek) en later wou ze me echt slaan(kan ik ook goed begrijpen van haar)
ik ben toen in me auto gestapt en naar huis gereden en dacht dat het echt over was en ik nu rustig met mijn nieuwe vriendin verder kon.
Nou dat ging ook weer een week ofzo goed en nu denk ik weer konstant aan mijn ex. als ik ga slapen als ik wakker wordt als ik aan het werk ben gewoon met alles, ik wordt ook nog weleens huilend wakker en denk dan aan haar of val huilend in slaap als ik aan haar denk.
Nou het is nu dus een half jaar uit en 2 weken geleden was ik dus bij mij ex voor het laatst en sindsdien geen contact mer geahd.
Totdat ik vandaag weer met haar wou praten op msn, maargoed zei haat mij nu dus echt(kan ik ook wel begrijpen) en moet niks meer van me, en toen zag ik dat ze nu ook al 2 weken een nieuwe vriend heb, damn dat deed en doet veel pijn zeg.(tja ik heb het verdient denk ik)
Nouja nu zit ik dus met mijn vriendin wat echt een superlief meisje is maar ik denk dus de hele tijd nog aan me ex.
Als ik droom dan droom ik dat alles weer goed is en dat ik weer gelukkig ben met mijn ex.
Maar aan de andere kant heb ik ook alle ruzies enzo nog voor me en dat ging soms echt tever, heb ook een x politie aan de deur gehad.
Ik zit nu dus gewoon totaal in de knoop met mezelf, ik weet niet wat ik wil en wat ik moet doen.
Nouja 1 ding weet ik en dat is dat mijn ex me haat en me echt niet meer moet, ze ging vanaaf waarschijnlijk weer naar haar nieuwe vriend met wie ze vandaag precies 2 weken heeft.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer.
Ze was mijn eerste echte liefde en mijn eerste serieuze relatie en ik ook voor haar.
Ik mis haar gewoon en weet hoeveel pijn ik haar heb gedaan en dat doet me ook elke dag zoveel pijn.
En ondertussen zit ik met een ander die door iedreen om me heen de hemel in wordt geprezen, ow ze is zo leuk en mooi en lief en ze doet vanalles.
En ik heb het idee dat ik nu met de dag verder afzak.
Ik voel me echt slecht en niks meer waard, ik dacht altijd dat ik een goeie jongen was(nooit vreemdgegaan enzo) en mijn vrouwtje wel gelukkig kon maken en kijk waar ik nu zit.
Ik ben benieuwd wat andere hier van vinden en over me denken.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer, de vrouw met wie ik zou willen zijn haat mij mijn omgeving moet haar niet haare mij ook niet meer en ik heb een supergoed meisje aan mijn zei nu.
En toch ben ik echt niet gelukkig nu!!!!!!!

Hoi Hoop,
Bedankt voor je lieve woorden, het doet me goed dat ik eindelijk begrepen wordt. Vaak hoor ik, stel je niet aan, je hebt zo weer een ander of het leven gaat door!! Ik hoop zo dat tijd alle wonden heelt....

Liefst Isa