Ik kan terugkijken op een bewogen periode in mijn leven waar ik veel van geleerd heb.
Toch ben ik de vreselijke pijn niet vergeten die het me gedaan heeft ondanks dat ik er zelf een einde aan gemaakt heb...ik kon niet anders wilde ik mezelf en mijn zelfrespect niet verliezen.

In augustus kwam eigenlijk al de ommezwaai.Ik begon anders tegen de dingen aan te kijken.Maar met veel moeite hoor.
Daarna viel ik weer terug..krabbelde weer op...viel weer terug etc,dat zullen de meesten hier wel herkennen.
Hoort erbij zal ik maar zeggen.
Er kwam ook een periode dat het verdriet langer leek te duren en ik bang was dat het een heel langdurige kwestie zou gaan worden.Dat het misschien wel NOOIT meer over zou gaan!
Wat een schrikbeeld!.
Maar zo is het toch niet gegaan.
Het is een kwestie van jezelf op de eerste plaats zetten.
Denk je dat je HEM ( of HAAR) perse nodig hebt om gelukkig te zijn???Nou dat is niet zo hoor maar dat maken je gedachten je wijs!En je gelooft het ook nog!Dat gekke stemmetje in je hoofd!
Het voelt ook wel een beetje vertrouwd al die rotgevoelens.Dat gevoel is bekend en voel je,je op een dag niet zo rot dan schrik je zelfs een beetje.
Het beste is om het te herkennen,dat rotgevoel.
En jezelf dan even toe te spreken.Zodra je herkent dat je in het bekende kringetje van jezelf rot voelen aan het ronddraaien bent,zit je al op de goede weg.

En denk even goed na.
Is er een reden dat je in deze situatie terecht bent gekomen?Lijkt het dat je iedere keer in een soortgelijke situatie terecht komt?
Bij mij was dat wel het geval.
Waarschijnlijk probeert het lot je iets te leren.Wat kan dat zijn?
Dat is voor iedereen persoonlijk maar ik heb mijn les hier wel uitgehaald.
Achteraf kan ik zeggen dat deze ervaring het beste is wat me had kunnen overkomen.Inclusief de vreselijke pijn en het verdriet want dat heeft het waarde gegeven.
Het heeft me wijzer en gelukkiger gemaakt.
Alles heeft een reden wordt wel eens gezegd.En dat is een waarheid als een koe!
En sindsdien weet ik ook hoe je moet loslaten.
Dit IS loslaten!