Hey,

Je hebt voor jezelf al 1 beslissing genomen. Je wil niet meer met hem. Je word er niet gelukkig van. Dus hopen moet je sowieso mee stoppen. Tuurlijk kan je zelfs iets actief doen. Je gevoel en je wil zijn twee tegenstrijdige dingen. Je gevoel zegt; Oo was ik maar bij hem/haar, dat ik die gene kon beet pakken, zoenen, weet ik veel. En je wil zegt; Nee, ik word daar niet gelukkig van. Wil zonder hem/haar verder mn eigen weg. Dat werkt elkaar tegen en als effect heeft dat dus een vertragende werking van het loslaten. Teminste, dat heb ik ondervonden. Om nou te zeggen dat je zelf iets moet doen om te verwerken niet echt. Maar je kan het wel een handje helpen door te zeggen van; ik blijf logisch nadenken, ik doe wat ik "wil" hoe moeilijk het ook is, houd mijn koppie boven water. De rest doet de tijd (vind ik) er moet tijd overheen gaan voor dat je kan gaan doen wat je echt wil. Je kan nu wel een plan gaan maken maar dat werkt niet. Houd alles rustig, geen contact met die gene. En zorg dat je weer de positieve dingen in je zelf en je leven ziet. Er loopt nu ergens een man waar jij straks mee gaat. Die is er. Zeker. Het moet puur slijten,slijten,slijten. Elke keer als je een rot gevoel heb ben je 100% actief in het verwerkings proces (vind ik). Die keer erna word het weer minder minder minder, je wend er aan. Ik kan ook wel BLIJVEN malen over dat mijn ex vriendin ligt te vrijen met een andere jongen. Maar het gebeurd toch wel, net zoals ik dat straks weer doe in de toekomst met een andere meid. net zo goed. Zij heeft niet meer als mij. Zij is niet gelukkiger als mij. Alleen ze is nu misschien in de wolken en ik straks. En aangezien zei een snelle beslissingen heeft lopen nemen ben ik nog benieuwd of ze daadwerkelijk zo "gelukkig" is. Ze heeft geen kans gekregen om tot rust te komen. Zo kijk ik op het moment tegen het verwerken en los laten aan. Die stappen moet je durven nemen. Je moet durven om geconfronteerd te worden met de pijn en het verdriet.

Misschien heb je er wat aan

Groetjes,
Dwight