Vandaag is de klap gekomen... waar ik al maanden op voorbereid heb wetend dat het eraan komt en toch breekt het je op.

Ze heeft een relatie met iemand anders. Blijkbaar al een week maar dan zet ze het vandaag pas op FB en dat lees je dan...
De wereld stopte toch even voor mij, ik kreeg een paniek aanval op mijn werk en werd zo agressief en boos op haar. Blijkt dat die gast dan ook nog in mijn stad woont. Gelukkig ken ik hem niet... maar het doet toch allemaal zo enorm veel pijn.
Ook snap ik gewoon niet hoe ze nou zo snel op hem wel kan vallen, totaal haar smaak niet en ze werd altijd moeilijk verliefd blabla. ONZIN dus allemaal! Ze geeft gewoon tegen mij gelogen.

Ondanks dat alles zo goed verwerkt was en dat ik me er tegen gewapend had dit moment komt het toch nog hard aan. Ik kan het niet kwijt ik ben zo agressief erdoor.

Ik voel me bedrogen, en verloren. :'( ..
En dan ga je dingen vergelijken waarom hij wel en ik niet... dingen die je niet moet doen maar onbewust gebeuren.

Waarom wordt het mij niet gegund.. waarom heb ik nou nooit geluk in de liefde.... ligt het aan mij doe ik dingen fout?
Ik hoor van iedereen oh je ben zo een leuke jongen en zo spontaan en grappig en lief blabla... zijn allemaal woorden zonder waarde voor mij geworden... waarom??? Omdat ik ze al genoeg gehoord hebt maar blijkbaar is dat niet genoeg voor vrouwen.

Ik merk ook heel erg dat ik aan het verharden ben. Waarom moeten de goede mensen altijd het meeste leiden. Zijn er gewoon nog eerlijke en goede meiden?
Tegenwoordig moet je blijkbaar een klootzak zijn om maar een beetje indruk te maken.

Het is allemaal zo paradox... je moet zelf gelukkig kunnen zijn zonder iemand. Niet afhankelijk zijn. Maar ik zou wel gewoon graag iemand willen hebben om dingen mee te delen. Maar je mag er niet naar zoeken want dan komt het niet, maar als je je niet aanbied dan moet je maar hopen op die 'romantische' tegenkomst in een supermarkt.. ja daag daar geloof ik niet in. Dus het is allemaal zo paradox...

Lieve mensen..
Ik voel me verloren...
:'(