Wat is het toch een verschrikkelijk tijd als je relatie net over is.
Het is zo pijnlijk dat je het echt nooit meer wilt meemaken maar helaas kan het in elk relatie gebeuren en ja zelfs in een "perfecte relatie"

Mijn verhaal begon aan het begin van 2012 en toen had ik een kanjer ontmoet. Eerlijk gezegd, het was wederzijds de liefde op het eerste gezicht. Ik was zo blij dat ik hem zelfs " mijn toekomstige man en de vader van mijn toekomstige kinderen "noemde
We zagen elkaar niet zo veel want hij woonde 60 km verder.
Wij hadden ook steeds wat vaker ruzie. Door elkaar te missen en etc. Maar wij waren zeker weten helemaal gek op elkaar
Ik woonde toen nog thuis. Mijn toenmalige lief had een leuk plannetje bedacht om elkaar ze zien en dat is om met elkaar te gaan samenwonen. Ik was er zo blij mee en ik had toch maar ja gezegd. Na een maand samenwonen merkte ik al een beetje dat het allemaal minder werd. Hij toonde steeds minder interesse, ik deed vaak mijn best om hem elk dag te verlijden maar ik zag toch dat hij geen interesse in mij had. Ik was altijd die gene die naar hem toe kwam voor een kus of iets dergelijks. Ik werd er toch heel onzeker van en het deed me pijn en verdriet. Ik had het gevoel dat hij ook vreemd ging en daarom had ik vaak in zijn laptop "ingebroken" Enigste wat ik heb gevonden was porno. Daar was ik een beetje boos om want ons sex leven was ook niet meer zoals het maanden ervoor was en hij kwam ook nooit meer daarvoor naar mij toe. Ik liet het zitten en hoopte dat het zou gaan veranderen. Maar helaas, alles bleef het zelfde. Ik was zo onzeker door geworden dat ik letterlijk elk avond huilde. Ik woonde met hem in een stad waar ik niemand ken Maar hij had al zijn beste vrienden daar. Ik kon nergens naar toe tijden het ruzie maar daarna ging ik wel een paar dagen naar mijn ma toe.
2weken voordat het uit ging, kwam een vriend mij opzoeken om wat gezellig te gaan drinken. Dat zag ik wel zitten en ik had andere mensen om mij heen nodig. Ik had het eerlijk aan mijn toenmalige vriend verteld maar natuurlijk zag hij mij als een slechterik omdat ik met een vriend wijntje ging drinken. Ik kreeg alle schuld op me af, van alle ruzies die wij hadden en dat viel mij ook tegen. Wij hebben vier maanden gewoond en we hadden besloten om toch mee te stoppen.
Ik spreek hem nog wel en ik merk dat ik hem heel erg mis maar toch heb ik een vrede mee.
Ik wou alleen zeggen dat liefde soms niet alles kan overwinnen hoe graag je het ook wilt.
Ik ben sterk en ik ben blij om een nieuw leven te beginnen.