Heerlijk zo'n maandag, lekker werken s'avonds nog weggeweest en niet heel veel aan hem gedacht. Ik moet echt even kwijt dat ik zo anders denk of dat het nu in het weekend is of op een doordeweekse dag.
In het weekend ben ik echt ontzettend triest mis ik m ontzettend wil graag bij hem zijn kan ik soms niet eens meer helder denken, en dan doordeweeks ben ik weer aan het werk dan kan ik bij wijze van spreken de wereld aan, loop ik te fluiten en te zingen heb echt goede zin, kan ik ook zeggen van hij bekijkt het maar zo iemand is mij gewoon niet waard ik ga door en zal gelukkiger als ooit worden.

Ik kijk echt naar de dag uit dat ik ook zo denk als ik op een zaterdag of zondagmorgen wakker word, dat ik dan naar die lege plek in mijn bed kijk en denk heerlijk geen snurkende vent langs me die ook nog eens even lang is als mijn bed en dus voornamelijk zijn benen aan MIJN kant legt omdat ie anders zijn benen niet kwijt kan.

En ik weet het, het sleutelwoord in deze tijden is simpelweg TIJD, na verloop van tijd zwakt het af en blijft alleen de herinnering nog over, tijd heelt alle wonden.
Alleen mag de tijd iets sneller gaan voor me.