tja,nu dan ook maar mijn verhaal
zo een 11 maanden geleden leerde ik een jongen kennen die toen al wat problemen had, (mag zijn kind niet zien,financiele problemen)we hebben er open en eerlijk over gesproken en begonnen een relatie.
er waren wel wat problemen tussen ons oa dat ik wel jaloers was maar deed mijn best om daar mee om te gaan wat naar mijn idee toch wel aardig lukte.t was geen makkelijke relatie maar ik had toch wel goede moed dat aan de problemen een einde zal komen.
er liep een rechtzaak tegen de moeder van zijn kind over een bezoekregeling, die heeft hij verloren,kort daarop verbrak hij de relatie met mij en beweerde dat t niets met zijn problemen te maken had maar met de problemen tussen ons.vaak genoeg tijdens de relatie vroeg ik aan hem of hij t nog zag zitten tussen ons of als hij stil was t aan mij lag maar dan zei hij ,ik vind t wel moeilijk maar we komen er wel,nou niet dus
lieve lezers begrijp me goed t was geen relatie die over roosjes ging en dat we t zwaar hadden was een feit maar toch verwachte ik niet dat hij er een punt achter zou zetten
ik hield voor ogen dat er betere tijden aan zouden breken
nu is t dus zo bij mij ,ik weet ergens wel dat t beter is zo ,hij deed ook steeds afstandelijker, maar mijn hart is gebroken
ik ben boos, teleurgesteld, mis hem
t is nu 5 weken geleden en huil nog iedere dag
ondanks dat ik weet dat t beter is zo voel ik me shit ,ben gewoon kwaad
t is voor mezelf net of ik niet boos mag zijn omdat dit t beste is
zou graag reacties krijgen
groetjes onderwegnaar morgen