Het zit er dik in dat na 3 maanden zij denkt dat jij er wel overheen bent. Zij is dat ongetwijfeld zelf wel al en zit niet meer in spanning dat jij haar zou kunnen stalken. Je moet nu eens gaan bellen; dat mag nu wel na die lange tijd. Ik herken het gevoel helemaal en ik garandeer je dat jij dit niet verwerken kan zonder dat je even weer contact hebt gehad. Je hebt behoefte aan een nieuw beeld van haar, sterker nog, een fris en up-to-date beeld. Anders mijmer je over iemand die ooit eens goed voor je was en zo lang dat beeld niet wordt 'verstoord' door eenmalig, even, een tijdje of wat langer durend contact, dan blijf je er tot in de pruimentijd mee zitten.
Zij zal misschien zelf ooit wel weer contact opnemen als jij dat niet zal doen, maar dat kan ook nog een maand of drie langer duren. En het zal echt niet beter zijn dan wanneer jij nu na die behoorlijke poos weer wat laat horen.
Maak je vooral geen zorgen over wat je dan zal zeggen. Wees gewoon jezelf. Wees niet bang dat je hart verder breekt. Een hart kan niet verder breken als je 3 maanden lang al scherven voor je ziet liggen... Maar met die gedachte denk jij wel direct dat jij gevoelsmatig nog steeds haar slaaf bent. Ik mag hopen dat je in deze drie maanden al heel wat leven wat van jezelf is weer in je hebt zitten. Nog niet alles natuurlijk, maar denk maar daar heel even aan, aan alles wat je inmiddels bereikt hebt zonder haar. Daar hoef je haar niet jaloers mee te maken, maar het is voor jezelf een herinnering als je dat gesprek aangaat dat jij prima jezelf kan redden. Een lover mag niet een deel van jou zijn; een lover hoort een aanvulling op jou te zijn; iets wat je complementeert, maar het blijven twee eenheden, dus jij redt het wel, en zo ook je hart. Bellen dus! Niet voorbereiden, gewoon bellen en over die drempel heen. En als ze niet opneemt, spreek niets in, maar stuur haar een brief of een mail. Beter nog om dat ook nog niet te doen, maar later weer proberen te bellen!

Wat kan er nou gebeuren als je belt? Zal ze boos klinken? Prima reden om zelf ook eens boos te worden. Gooit een van jullie dan de haak erop, prima! Ik kan je nu vertellen dat je gevoelens direct anders aanvoelen dan! Blijft zij hangen, maar klinkt ze bot, kil en/of ongeinteresseeerd, dan merk je gauw genoeg dat jij de betere bent en normaal blijft praten, geinteresseerd maar niet wanhopig! Als ze dan niet hapt hang je op en dan weet je ook dat ze zelfs na die tijd het echt niet meer waard is. Het is ook mogelijk dat zij volop geinteresseerd is: het meest waarschijnlijke als je bedenkt dat zij heel goed zou kunnen denken dat jij het wel redt na die drie maanden.

Het houdt ons ook vaak tegen om te bellen omdat we de angst hebben dat zij boos worden dat je belt. Ik weet niet of je zelf ooit iemand gedumpt hebt, maar die personen mogen je (zeker na een tijdje) echt wel bellen hoor. Ook iemand die dumpt is vaak geinteresseerd in hoe het na een tijdje is verder gelopen met hun ex.

Je zal haar niet terugkrijgen. Uitgesloten. Wat wel kan, is hernieuwd contact.. Soms hoor, ligt er maar net aan. En ja wellicht is ze zonder jou beter af (volgens haar); niets meer aan te doen. Maar je beseft na zo'n gesprek wel opeens dat de vork nu anders in de steel steekt dan toen. Het zijn acties die mensen anders doen laten denken!

Dus kerel pak die telefoon! Drie maanden!! Doen! Bellen!! Je bent braaf geweest en das nu wel genoeg, nu is het tijd voor actie!

Ik wou dat ik je kon helpen, maar ik zit hier nu ook met mijn gsm in mijn handen, doodsbang om mijn ex op te bellen en toch wil ik hem zo graag horen.
Je moet je wel nog geen zorgen maken over professionele hulp, drie maanden is echt zo lang nog niet.
Na een lange relatie is het normaal dat je je zo voelt en voortdurend aan haar denkt, dat heb ik ook nog altijd.
Ik ben wel gestopt met over hem te praten met familie en vrienden, want ik kreeg het gevoel dat ze het onderwerp al beu waren.