Hallo Allemaal,

dit is nieuw voor mij heb dit nooit eerder gedaan maar wil mijn verhaal kwijt .
Mijn man(nogwel) heb ik 14 jaar terug lern kennen ik had een woonschip en die moest op de helling een had toen al een dochtertje van 5 .We zijn toen verliefd geworden en ik had toen al een dochtertje van 5 was op mijn 20e moeder en had een al het nodige meegemaakt .Toen we net samenwoonden vloog mijn woonboot in brand en heb daar een behoorlijke trauma aan overgehouden (nooit geen hulp voor gezocht)en toen kwam ook weer boven dat mijn dochtertje bijna was verdronken met 2,5 .We kregen toen ook ruzie om dat ik graag officeel samen wilde gaan wonen maar dat kon niet omdat hij op papier eigenaar van die werf was ook een heel verhaal met veel schulden.
sept 1998 raakte ik in verwachting een kon mijn geluk niet op en alle ellende schoof naar de achtergrond maar toen ik 2 maand zwanger was is hij na een ruzie weggegaan ik werd gek van verdriet wou niet meer leven na 2 weken is hij bij me teruggekomen e nzijn we verhuisd naar het dorp waar hij woonde ons kindje werd gebore nmet een spoedkeizersnede en was kantje boord .eenmaal thuis ging het bergafwaarts met mij na 5 maand bleek mijn schildklier niet meer te werken de muren kwamen ook op me af en kreeg woedeaanvallen omdat we financiel kapot gingen waar ik gek van werd en hij telkens als ik er over begon dagen van huis wegbleef.als hij wegwas was ik gek en raadeloos van verdriet .
in 2001 werd onze 2e zoon geboren met een wurgbevalling en toen hij 9 weken oud was werd ik gek van alles en heb teveel pillen opgegeten omdat ik niet meer leven wou als ik toch niet voor mijn kinderen kon zorgen ...
ze hebben mijn maag toen leegpompt en 2 dagen later naar huis gestuurd ze hebben na de geboorte nooit mijn schildklier medicaite verlaagd dus in mijn hoofd raasde een sneltrein .in 2004 zijn we getrouwd en werd ons 4e kindje geboren en alles was leuk en we lhi jwas voor zichzelf begonnen alles lachte ons toe .tot er een klant kwam een zijn komplete boot liet verbouwen en niks betaalde mijn man wou niet luisteren en zei het komt wel goed niet dus ik raakte toen al leeg van binnen en deed alles op de automatische piloot ...steeds verlangend naar liede en warmte ik werd er zelf gek van waarom kon hij nooit eens geven?? altijd vluchte hij en hij dronk toen ook veel en ik zat thuis met de kinderen en in jan 2007 gingen we failiiet en maand later belanden we na een slippartij (ijzel) in de sloot en zat daar in shock .weer 5 maand later kregen hij een epeleptische aanval in de auto op de snelweg en kon de auto va nde snelweg op ee nafrit sturen en knalde daar frontaal op een boom .4 week later kreeg ik te horen dat mijn vader dramkanker had in vergevorderd stadium dit was zo onwezenlijk mijn vader?? die gewoon niet doodgaan...wou het niet accepteren na 4 slopende maanden is mijn vader overleden was er bij ..3 maand later raakte ik zwanger dat was wel het laatste wat ik wou maar kon geen aborus laten doen dat kon ik niet .in mei de 4 maand van mijn zwangerschap kreeg ik een tia e nmijn bloeddruk bleef erg laag .ik leefde als een zombie zwanger maar kon niet meer en had me gestort en het fokken van raskatten wat totaal uit de hand was gelopen.ik maakte veel ruzie en oorlog....
onze dochter werd geboren en tijdens de keizersnede zakte alles weg bloedruk ik wou het opgeven voelde mij zo waardeloos dat ik dacht iedereen is beter af zonder mij ..ben toen gelijk gesterriliseerd ...
in 2009 is hij weer voor zich zelf begonnen maar zonder finacielle middelen achter de hand ging het rap achteruit de ruzie`s waren niet meer normaal heb ook herhaaldelijk gezegd dak miet meer wou was zo leegen kapot en op van binnen
in mei dit jaar kregen we ruzie en de auto en toen barste de bom en sloeg hij mij keihard in mijn gezicht waarna ik out ging.amk en vele instantie werden erbij betrokken en ik heb hem aangeven.ik ben toen binnen 2 weken bij een pschiater gekomen die me gelijk ee nflinke doses pillen voorschreef omdat ik dus adhd en ptss te hebben.
na 3 weken medicatie leek het wel of ik in een ander lichaam terechtkwam ik keek om me heen en dacht leef ik zo????ik heb toen 25 katten geherplaatst mijn huis halfleeggooid en kon na jaren van mijn kinderen genieten lachen met ze naarhet zwembad...intussen heb ik hem dit alles verteld en hij zegt ieder keer kom dit weeken bij je dan zit ik te wachten maar er komt niks van dan voel ik zoveel pijn en verdriet als hij toch verder wil waarom doet hij me opzettelijk zoveel pijn ??? Zo krijg ik het nooit voor elkaar om beter te worden was al zo`n eind op weg maar hij mangeld mijn gevoelens houd me aan het lijntje hij weet dat ik nog zoveel van hem hou meer als van mijn eigen leven
kan nu geen ruzie meer verdragen het is allemaal zo ander in mijn hoofd .
Alleen hij blijft me zo rot behandelen en pijn doen raak nu weer steeds leger en voel me waardeloos waarom zou er ook iemand van me houden 2 armen om me heen die me niet willen loslaten liefde is dat teveel ???ben ik zo`n naar mens dat hij niet bij me wil zijn ?? ze zijn beter af zonder mij ..