Vandaag was een lange dag. Ziekgemeld op mijn werk, omdat ik bang ben dat als iemand me aankijkt ze aan me zien dat ik zwanger ben(wat natuutlijk onzin is) lange gesprekken gehad met mijn vriend. over moeten we dit onze ouders vertellen of niet. Als het aan mij had gelegen had ik mijn verhaal al lang verteld aan zijn ouders en mijn ouders. ik heb nu even niemand behalve mijn vriend waarmee ik over dit kan praten wat het voor mij erg moeilijk maakt. mijn vriend wil het liever niet vertellen of nog niet vertellen in iedergeval terwijl ikzelf al een aantal keer op het punt gestaan heb dat te doen. maar ik vind het zo lief dat mijn vriend mij steund dat ik ook rekening met hem probeer te houden, we wonen bij zijn ouders dus mischien is het voor hem wel moeilijker om te vertellen dan voor mij. we hebben allebij geen idee hoe ze zouden reageren, je gaat wel raden natuurlijk maar daar wordt het geheim alleen maar erger door. ik heb zoiets als we het vertellen ben ik mijn verhaal kwijt, kan ik mijn geheim delen en weet ik hoe hun reageren dan is dat ook weer een zorg minder.

wel hulp geprobeerd te zoeken en uiteindelijk iemand aan de telefoon gehad waar ik mijn verhaal aan heb kunnen doen. aanstaande donderdag samen met mijn vriend een gesprek met de maatschapelijkwerkster die ons uitleg kan geven over alle opties die er zijn zonder dat 1 optie fout is zodat het mischien makkelijker wordt om een keus te maken wat we nu moeten doen.

mijn vriend staat achter abortus, wij zijn allebij 19 we hebben dit echt proberen te voorkomen en dit was zeker niet de bedoeling. hij denkt dat wij het kindje geen toekomst kunnen geven we krijgen problemen met studie en financien en hij voelt zich op dit moment niet verantwoordelijk genoeg om zo`n grote taak op zich te nemen.

ik begrijp heel goed zijn standpunt, maar aan de andere kant ben ik een persoon die wegsmelt bij babby`s en kan me dan niet voorstellen dat ik zoiets weg laat halen. ik ben er vanovertuigd dat waar een wil is is een weg en de financien daar komen we wel uit. ook de studie moeten we bijden af kunnen rondenl. het zal lastig worden en verschrikkelijk moeilijk echt waar. maar aan de andere kant lijkt het me een eer en een wonder om zo`n taak te mogen vervullen

mijn vriend heeft wel gezegt dat hij volledig achter mij staat in welke keus ik maak. we zijn het er wel over eens dat we het niet over ons hart kunnen verkrijgen ons kindje te laten adopteren. maar het punt is dat mijn vriend vind dat we abortus moeten doen en het dan aan niemand hoeven te vertellen. en ik vind dat we het zoiezo welke keus we ook maken het aan onze ouders moeten vertellen want ik weet niet of ik wel met zo`n groot geheim kan blijven rondlopen als ik abortus laat doen. en ik twijlfel of mijn vriend abortus wil doen om het aan niemand te hoeven vertellen of omdat het het beste voor ons is.

iemand wijze raad of tips?