Een vlinder is een wonderlijk wezen
Iriserend in regenbogen, zo fragiel
Met broze, tere vleugels, als papier
Wil hij enkel bloemen kussen geven

De vlinder vloog, dartelde en dwaalde
Kuste in kleurenpracht, heel frivool
kleine madelief en statige gladiool
tot hij in honing en nectar verdwaalde

Eén bloem ontstak in duister venijn
omdat de vlinder vloog en kuste
een ijzige stem die passie bluste
en vlinder stort neer, in bittere pijn

Wie vlinders' levenslust niet meer ziet
gevangen vrijheid, een giftige roos
vermoorde onschuld, gewetenloos
met dode vleugels vliegen kan ik niet

Mijn vlinder ging heen in stil verdriet
bloemen huilen, buigen het hoofd
om een hart, van geliefde beroofd
met dode vleugels vliegen kan ik niet...