Tjee Chantal, wat een rot situatie. Ik wou dat ik wat voor je kon doen, maar helaas zul je er zelf doorheen moeten. Ik kan je hooguit wat bemoedigende woorden toestoppen.

Het maakt inderdaad niet uit hoelang een relatie heeft geduurd. Het gevoel is wat telt en als je veel voelt voor iemand, tja... dan kan het zelfs na een aantal maanden zeer pijnlijk zijn als iemand je verlaat.

Dat hij porno op internet bekeek is een bekend probleem volgens mij. Ik zie dit namelijk vaker op diverse fora als onderwerp voorbij komen. Persoonlijk vind ik het niet zo boeiend, tenzij het zoals jij zegt, overmatig is. Als jullie sexleven eronder zou lijden, dan heb je reden om je zorgen te gaan maken. In de meeste gevallen is dit echt niet zo. Mannen zijn visueel ingesteld en porno is natuurlijk een visueel prikkelend schouwspel. Vrouwen lezen bijvoorbeeld de bouqette-reeks, of de yes of de viva. Daar staan verhaaltjes in die je kunt vergelijken met porno (vind ik). Ook denk ik niet dat een man aan pornosterren ligt te denken als hij sex heeft met zijn partner. Het heeft in 99% van de gevallen niets met de partner te maken dat een man naar porno kijkt, denk ik.

Erg lullig hoe je vriend het contact verbroken heeft en dat hij niet het fatsoen kon opbrengen om op jouw sms-je en brief te reageren. Erg jammer is dat altijd en ik vind het een teken van zwakte.

Probeer wat afleiding te zoeken, hoe moeilijk het ook is. Afleiding is het toverwoord. Probeer toch ook eens met die vriendinnen erover te praten, natuurlijk hebben ze hun eigen leven, maar als zij een luisterend oor nodig zouden hebben, dan zouden zij het ook fijn vinden als er iemand voor ze is. Ik zelf heb ook best veel met mijn moeder en met collega's over mijn verdriet gesproken. Wellicht dat jij ook mensen binnen je familie of op je werk hebt waarmee je goed kunt praten.

En schrijf het allemaal lekker van je af. Ook al doe je er niets mee... het helpt best wel om je gevoelens op 'papier' te zetten. Uiteindelijk zul je je beter gaan voelen en zal het er allemaal wel weer zonnig uit komen te zien voor jou. Lekker clich?ɬ© allemaal, maar het is wel waar!

Sterkte ermee!!

Ja, wat betreft die porno. Daar ben ik al over uitgedacht. Tuurlijk verwijt ik mezelf nu dat ik zo gereageert heb, maar dat is hoe ik me voelde. Hij deed het al 2 jaar voordat wij een relatie kregen. Maar hij had er zolang over gelogen (wat ik ook wel begrijp). Maar het is helaas nooit meer goed gekomen. En ik had graag gehoopt dat het wel zo was. Ik voel me zo eenzaam en zie idd nergens meer het nu van in. Van alles, naar niets is erg moeilijk. Wat betreft die vrienden, tja.. ik wil ze niet lastig vallen, want het voelt alsof ik me opdring. Ze weten hoe ik me voel en wat een verdriet ik heb. Gelukkig is er wel 1 vriendin, maar die wil ik niet teveel lastig vallen. Ik vind het erg zwaar. Ik hoop dat ik via deze site wat hoop, moed en steun vind. Bedankt voor jullie reacties wattedoen en jeromino..

Ik weet dat ik mezelf dat niet kwalijk moet nemen. Maar ik wou wel dat ik hem meer ruimte had gegeven om het vertrouwen terug te winnen. Maar daar deed hij zelf weinig aan. Hij kiest altijd de makkelijke weg en confrontaties aan gaan doet hij ook niet. Wat ik me wel verwijt hoe het verder is gegaan. Ik wou dat ik meer dingen had besproken, ipv er ruzie over te maken.
Door de eigenschappen die hij heeft heb ik mezelf ook vaak afgevraagd of hij diegene was waar ik oud mee kon worden. Maar mijn gevoel zei van wel. Ik kan ook niet boos op hem zijn, ik kan hem alleen maar vreselijk missen. Hij heeft mij veel verdriet gedaan, ik heb vaak een nieuwe kans gegeven. En nu liep het erg moeizaam tussen ons en was ik even niet makkelijk en zegt hij onze relatie meteen op. Dat vind ik niet eerlijk, ik heb hem zoveel kansen gegeven. Ik mis hem met heel mijn hart en hoop nog steeds iedere dag dat ik iets van hem hoor. Maar dat gebeurt niet. En dat doet zo'n pijn. Ik heb net het hele weekend op de bank liggen huilen en me proberen in te houden niet naar hem toe te gaan, want hij woont nog geen 10 min van mijn huis.
En wat betreft mijn vrienden. Helaas heb ik er al niet veel, waarvan er ook nog 2 ver weg wonen. En er zit gewoon zo'n gevoel bij me dat ze er niet op die manier op zitten te wachten. Wat fijn voor je "wattedoen" dat jij wel zo iemand hebt. Zulke mensen zijn kostbaar.
Ik wou dat ik me gewoon weer gelukkig kon voelen, niet deze pijn en constante gedachtes. Ik vind het wel fijn om hier mensen met dezelfde gevoelens te zien, dan heb ik het gevoel dat ik het niet alleen door maak..

Ik denk dat het ook niet echt uitmaakt hoe lang de relatie heeft geduurd. Mijn relatie heeft bijna 7 jaar geduurd en daarvoor had ik een "vriendje" voor 5 maanden. Bij die korte relatie heb ik het zelf uitgemaakt omdat ik weer "vrij" wilde zijn. Ik heb er daarna nog veel spijt van gehad dus ook wel liefdesverdriet over gehad. Maar niet zo lang. Maar ik weet dus niet echt het verschil tussen het gevoel bij de verschillende tijdsduren maar ik geloof wel dat het niet veel uitmaakt. Het gaat om je eigen gevoel en vooral de verwachtingen die je daarbij had. Mijn verwachting was om "oud" te worden met mijn ex, je weet wel: huisje, boompje,beestje. Wij hadden nooit ruzie en waren heel close en hadden het ook vaak over de toekomst. En toen verbrak mijn ex zo onverwacht de relatie dat het me heel veel verdriet doet. Ik denk niet dat het alleen komt door de 7 jaar die we samen zijn geweest maar vooral door de verwachtingen die ik zelf had. En natuurlijk door de diepe liefde die ik voor hem voelde. Onze relatie is uit vriendschap geboren. Uiteindelijk zijn we verliefd geworden. De verliefdheid is bij mij nooit echt heftig geweest in het begin. Tenminste, het verliefde gevoel wat ik daarmee vergelijk. Ik hield al van hem als vriend. En het houden van is steeds en steeds heftiger geworden. Verliefde gevoelens kwamen later en nu nog steeds af en toe heel heftig. Maar het houden van overheerst en is elke dag meer geworden. Wat dat betreft zou je wel kunnen zeggen dat de tijdsduur ermee te maken heeft omdat het houden van steeds meer is geworden. Maar het blijven toch je eigen gevoelens en die kunnen ook heel heftig zijn bij een korte relatie, of sterker nog, als je nog nooit een relatie hebt gehad met diegene waar je liefdesverdriet om hebt.

Als we geen verwachtingen zouden hebben zou de hele wereld er mooier uitzien...

Chantal,

Ik herken mezelf in jou verhaal. Ik denk ook hele tijd aan wat hij voelt, denkt, mist hij me wel?.

Het probleem is dat ik hem nog spreek. Hij spreekt me aan op msn... en 3 dagen na het beindigen van onze relatie gingen we al met elkaar om als vrienden.

Maar hij had het daar moeilijker mee dan ikzelf? Ik vraag me af hoe dat komt. Hij heeft die beslissing toch genomen.

Ik heb nog ontzettend veel hoop dat het ooit goed komt maar dat maakt me ook weer verdrietiger omdat ik weet dat hij dit niet wil. Hij zei me gelijk uitmaken betekend nooit een 2e kans. En vooral dat hij nu gaat verhuizen naar de grote stad en zich voelt opbloeien doen pijn.

Daarom ga ik toch voor mezelf kiezen (met heel heel veel moeite)) door het contact te verbreken.. Hij wil een vriendschap maar reageert niet op mijn smsjes.