Mijn brief aan ex...

afbeelding van philippe

Goeiedag allemaal!

Lastige periode meegemaakt zoals velen hier waarschijnlijk op de site Glimlach. Voor iedereen namelijk veel beterschap als het wat zwaar is op het moment.

Graag had ik jullie een brief meegedeeld die ik net heb geschreven. Wat jullie hiervan vinden en of er enige schrijffouten te bespeuren zijn dus. Voor degene die aan het einde geraken graag mijn dank!

Dag "Naam"

Waar begin ik. Een brief schrijven heb ik eigenlijk nog nooit gedaan. Voor alles een eerste keer zeker. Hier zit ik nu op een bank aan een mooi meertje. Met de bedoeling om mijn gevoelens hier neer te pennen. Al maar goed dat ik mijn zonnebril bij me heb. Het zonnetje weerkaatst nogal fel in het stilstaande water. Maar wat schrijf ik? Een ellenlange brief of iets kort en krachtig? Ik denk niet dat een velletje papier gaat volstaan...

We hebben het een en het ander meegemaakt "Naam". Ik zou kunnen begrijpen dat deze brief al ergens in de stoof ligt te smeulen vooraleer je nog maar aan deze zin bent beland. Zie het maar als een verdieping van de band die we hadden of hoe ik in elkaar zit of zat. Want open ben ik tegen jou niet geweest.

Weet je nog toen ik je vertelde over mijn nachtmerrie in de gietende regen, jou kwijt en ik had al het geld van de wereld. Op die brug met mijn geldkoffertje stortte ik in, ongelukkig en verlaten. Toen ik mijn ogen opende heb je me getroost en was ik blij dat ik uiteindelijk terug dicht tegen jou kon kruipen. Heftige emoties maar een kort momentje. In tegenstelling wat ik de voorbije weken heb gevoeld. Wel doe het maal 1000 en dan komen we misschien stilaan in de buurt.

We hadden onze problemen zeker en vast en ik kan je niet haten. Je stond er voor mij toen ik je nodig had. Je bent de enige vrouw in mijn leven geweest die me toch met beide voetjes op de grond heeft gekregen. Daar kan ik je alleen maar voor bewonderen. Beiden net uit een relatie en ik werd stapel van je. Mijn misstap nadien heb je me kunnen vergeven. Nogmaals, knap. Was ik 100% mezelf? Nee. Die identiteit was ik al een tijdje kwijt voor ik je tegenkwam.

Na een tijdje vertoeft te hebben in Antwerpen en een vaste klik te hebben opgebouwd. Begon ik te werken. Ik was trots. Ook omdat jij hier mee voor gezorgd hebt . We waren verliefd en ik liep stapel van je . Ik de week zat ik op het werk daarna wat vertoeven thuis en elke weekdag al wachtend om een heel weekend bij jou te zijn. Al was de timing en de afstand tussen ons een beetje lastig.

Door in Antwerpen te zitten heb ik me namelijk aan het vervreemden geweest voor mijn sociale kringen. In de week in de grootstad, in het weekend wat bijklussen en tijd doorbrengen met een voormalige ex. Een patroon, dat ik nu verbreek. Kijk... Ik was de sociaalste vent die er rondliep in "mijn stad" en omstreken. In de loop der jaren is dat wat anders geworden. Met een zekere onzekerheid door het leven gaan is iets waar ik nu van leer. Hoe kon ik de liefde terug geven als ik niet van mezelf hield. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb je doodgraag gezien. Maar ik weet nu eenmaal en ben hier steevast van overtuigd dat als ik mezelf had geweest bij jou ik met alle plezier en zonder al te veel moeite een ring rond je vinger kon schuiven. Hadden we een eigen stekje of woonden we wat dichter bij elkaar had deze 'pijnlijke' breuk voor me vermeden kunnen worden. Het wordt dus namelijk eens hoog tijd dat ik terug mezelf wordt.

Elke dag 2 stappen achteruit en 10 in de andere richting. Ik lag in een emotioneel conflict met mezelf en herken hier nu de oorzaak van. Leren loslaten van het verleden heeft me al een inmens grote stap opweg geholpen. Het spijt me enorm dat ik hetgeen we hadden als 'statisch' zag. Al wachtend op jou om aan een leventje te beginnen. Wachtend op op jou om af te studeren en verdere stappen te nemen. En ja bij mij was het leventje ook al een pak verandert. Presteren op het werk en een '***' opdracht in "stad wat verder weg" doorstaan om te beginnen aan mijn carrière. Ik verwijt je niks, samenloop van omstandigheden en een verkeerde timing in het leven heeft ons uit elkaar getrokken. Ik werk eraan. Mijn oude contacten komen terug en steun langs alle kanten doet me enorm goed. Het slijt, en ik zou nooit meer terugwillen naar de persoon die ik toen was. Niemand houdt van een afhankelijk persoon. Iemand die het geluk ziet in andere mensen.

De breuk met jou is de beste beslissing geweest voor mijn persoonlijke zelfontwikkeling. Alles begint op een rijtje te komen en ik zie al mijn werkpunten in en doe hier effectief iets aan. Zie dit niet als een wanhopige poging om je terug te krijgen. Ik weet dat je nu gelukkiger als ooit bent. En dat verdient een schat van een vrouw als jou.

Huisje, boompje, beestje? Ja, daar schrok je toch even van blijkbaar toen ik je dit voor het laatst duidelijk maakte. Ik kan je nu niet geven wat je nodig hebt "Naam". Al zou ik dat graag willen. Geniet dus maar van je vrijheid die je in de loop van de jaren niet ten volle hebt benut. Ironisch dat ik het op dat moment niet inzag dat je eigenlijk mijn eerste echte liefde bent geweest. En dan zien we maar weer, spijt komt altijd te laat. Ik heb je laten gaan, en dat is moeilijk te plaatsen. Een sterke vrouw, liefkozend en temperamentvol. Eigenschappen van je die ik in de toekomst zal proberen terug te vinden. Eerst maar eens kijken of het me op eigen kracht ook lukt.

Al bestaan de foto's niet meer. Enkele momenten met jou staan in mijn geheugen gebrand. Renesse, Spanje, Extrema, de vele terrasjes en de gezelligheid die ik kreeg van je. Je beminnen aan de toog met een lekker pintje bier en een frisse cola light. Soms al strompelend naar de wagen waarna je me veilig thuis bracht. Keer op keer... Ik zag een toekomst met je en werd al snel ongeduldig. We reisden graag. Waren we alleen? Dan kon het geluk niet op. Samen de wereld ontdekken zal echter altijd mijn intentie zijn geweest.

Ik ben aan het uitbollen, stilaan naar het einde toe. Het litteken is groot en de wonde zal uiteindelijk mooi genezen. Toch zal jij degene zijn die een groot gebied van mijn hart zal innemen tot de dag ik mijn hoofd leg.

A man knows what he's missing when it's actually gone.

Ik kom je nog wel tegen "naam", in dit of een ander leven. Ik zal altijd van je houden.

Je ex (of bollie) Philippe.

Dankjewel voor het lezen van mijn berichtje Glimlach...

afbeelding van waterman

Hoi Philippe

Allemaal hebben we dit soort brieven geschreven. Ik ook. Meerdere. Jij nu ook. Het is denk ik een goede, oprechte brief. Je probeert er in jouw positie uit te leggen, en aan te geven waar jij denkt dat ook jij verantwoordelijkheid draagt voor de breuk.

Toch denk ik dat je dit soort brieven eerst heel lang moet laten liggen. Laten rijpen, zeg maar. Er zit veel emotie in. En aan de andere kant, bij de lezer, zit ook veel emotie. En dus kunnen dit soort brieven onverwacht, onbedoeld, heel veel vuurwerk geven. Waar zij nu niet op zit te wachten, waar jij nu niet op zit te wachten. Leg de brief weg. Heel lang. Echt heel lang. 2 maanden, 3 maanden. Kijk of je hem dan nog wilt sturen........

En bedenk, praten is altijd makkelijker dan brieven. Omdat je bij praten kunt letten op hoe de ander reageert. Omdat de emoties zichtbaar zijn, omdat de houding zichtbaar is. Omdat je elkaar beet kunt pakken als het nodig is. En als praten even niet lukt, dan lukt dat even niet. Maar probeer te praten. Denk ik.....

My two cents......
Heel veel sterkte!
Waterman

afbeelding van philippe

Moet van men hart en moet dit weten

Dankje waterman voor de snelle reactie Glimlach!

Omdat ik in de relatie met haar dit allemaal op de achtergrond heb gehouden vind ik het van belang dat zij dit moet weten. Ergens met een kleine hoop om haar terug te winnen maar ook vooral om het eindelijk een plaats te kunnen geven. Natuurlijk heeft zij evenveel fouten gemaakt als mij in de relatie. Daar probeer ik echter niet over te citeren en zal ze zelf namelijk moeten inzien in plaats van het op te rakelen.

Gezegd zijnde dat het zo goed als mijn eerste liefde was weet ik misschien ook niet beter van welk karakter en persoonlijkheid nu net bij me past. Daarom lijkt het me het beste om deze brief toch op te sturen. De Breuk is nu bijna 2 maand oud. Heb haar tot zolang maar een paar keer gehoord. En ik heb me voorgedaan dat het best goed met me gaat. En zij wou vrienden blijven. Al weet ik rationeel gezien dat een 2de kans niet bestaat.

Groetjes,
Philippe

afbeelding van hortensia

@Philippe

Ik vind het een hele mooie brief , ook vind ik het heel netjes dat je zegt en terecht ook dat het geen zin heeft om de dingen op te rakelen die zij niet goed heeft gedaan. Ik snap dat je heel veel dingen per brief alsnog wilt uitspreken/uitleggen , maar ik vraag me wel af of je ook een verwachting hebt hierdoor ? of dat je de brief stuurt om het versturen en jij je hebt kunnen uitspreken er nu iets van je schouders valt , je uitleg hebt kunnen geven en je spijt hebt betoond ? of verwacht je ergens nu begrip en dat jullie contact wordt hersteld, maar wat nu als ze hier anders op reageert dan je hoopt?? Ik verwacht eigenlijk niet dat ze hier rot op reageert hoor, het is een mooie brief waarin jij je kwetsbaar en eerlijk opstelt ..
Als jij het gevoel hebt dat je deze wilt versturen dan moet je dat gewoon doen ..maar denk wel even erover na wat je precies van de brief verwacht ...

afbeelding van philippe

Brief verstuurd. Haar reactie...

Lange tekst Glimlach, i know!
Het blijft namelijk allemaal wat moeilijk en onduidelijk. Vind niet zo direct mijn weg omdat ze nog door mijn hoofd spookt.

Dus,

Toen ik mijn emoties toch stilaan wat meer een plaats kon geven na het typen van deze brief had ik besloten om deze onder haar deur te schuiven, daarbij had ik een schitterend mooie tekening gemaakt van ons mooiste momentje samen en deze bij in de enveloppe gestoken. Ik heb hier onmiddelijk antwoord op gekregen en ben ik haar gaan halen over haar toeren en hebben we uiteindelijk op een bankje afgesproken diezelfde avond. Heel begripvol heb ik haar gevoel naar boven laten komen. Deed ons beide deugd. Diepgaand gesprek wel al merkte ik dat ze serieus met iets zit. Een zekere tweestrijd die ze niet kon verbergen. We hebben elkaar zeker 5-6 keer omhelst die avond. ik kreeg stevige armen om me heen en ze drukte me stevig tegen zichzelf aan. Keer op keer... Er vloeiden tranen, veel tranen.

Er is een derde in het spel. en ze zitten beiden op dezelfde school. Hij kan nu blijkbaar wat meer geven (vrijheid) want heeft een kot. Ziet hem elke dag. Ik ben werkende en sta wat verder in het leven op dit moment. Na ons afspraakje op de bank. Ben ik wat afstandelijk gebleven tov haar. Telkens werd ze opener en opener tegen mij. Toen het uiteindelijk eruit kwam kreeg ik te horen dat ze al een hele week haar tranen niet kan bedwingen. Dat de foto's van ons (waarvan ik dacht dat ze weg waren) onze mooiste herinneringen telkens terugkwamen. Ze heeft het er moeilijk mee. Een tweestrijd blijkbaar.

Ik ben totaal een ander persoon geworden na deze breuk (in de positieve zin) of ik werk toch naartoe. Ik weet dat ze dat inziet en ze verschoot zichzelf een bult toen die oude sixpack er weer was. Heb het contact luchtig gehouden, wat speels en misterieus. De vent waar ze uiteindelijk voor viel. Nu kreeg ik heeeeeel gemixte signalen, en dat weet ik ook, ze is een eeuwige twijfelaar. Gevolgd door een poging van mij. Een oude belofte die zeer lief en attent overkwam. Diep gesprek en het kwam erop neer dat ze geen keuze kan maken.

Op dat moment ben ik duidelijk geweest. Geprobeerd om geen verwijten boven te halen. Zij wou vrienden blijven, dat kan ik niet. Ze zit nog te diep in mijn hart. Ik ben geen tweede keus. Wat ik zei: Ik ga het contact met jou volledig verbreken. Anders ben ik er na 5 jaar nog niet over. Ze stond erop om vrienden te blijven omdat ze dat met al haar exen heeft kunnen doen (al wetende dat deze als een hond achter haar bleven lopen om het goed te krijgen). De tip die ik gaf: misschien had je even wat afstand van me moeten nemen zodat we elkaar zouden konden missen inplaats van je hals overkop in een andere relatie te smijten. Heb haar duidelijk gemaakt dat ze me hiermee echt ongelooflijk veel pijn mee heeft gedaan. Ik ben vertrokken heb haar nog een knuffel gegeven en mijn hoofd gedraaid, weggelopen. Een minuut erna stond haar voordeur nog steeds open. Met daarin een totaal gebroken vrouw...

Ze heeft zichzelf wat in de nesten gewerkt en ik vind het zeer spijtig voor haar. Zeker nu met de exaamperiode die een totale flop gaat zijn. Ik weet diep vanbinnen dat ze me nog doodgraag ziet. Kan ze wel een relatie met een ander aan zo snel? Tijd zal uitwijzen, ik ben namelijk niet de enige die zijn fouten moet inzien. Ik heb het haar natuurlijk heel moeilijk gemaakt nu, kwestie van zelfbescherming. Maar misschien door haar volledig uit mijn leven te zetten ze uiteindelijk ziet wat ze mist.

Dankje voor het lezen als je hier bent beland Glimlach.

afbeelding van waterman

Hoi Philippe

Je bent een stapje verder, he! En je staat nog fier overeind! Goed zo! Ondanks het vele verdriet en de enorme emoties. Goed zo!

Laat het bij haar he! Je kunt iemand niet veranderen. Dat kan iemand alleen zelf doen. Dus dat zij zich in de nesten werkt, laat dat bij haar! Je hebt gezegd wat je moest zeggen, en nu maar weer kijken wat er van komt.....

Sterkte! Ga effe wat anders doen.
Waterman

afbeelding van Hetlevenismooi

@philippe

Net als wat waterman zegt, laat het bij haar. Goeie tip!

Er komt veel gevoel naar boven bij beiden en dat je ex het voor jou erg vindt merk je wel. Omdat je zoveel verdriet laat zien. Dat is ook erg voor degene die het uitgemaakt heeft.
Vergeet niet dat ze wel een keuze heeft gemaakt voor een ander.
Waar ze gevoelens voor heeft.
Dat is een pijnlijke keuze voor jou geweest.

Het erg vinden en het weer willen proberen daar zit wel een verschil in.

Ga je eigen pad weer verder opzoeken.
Jullie paden verschillen te erg. Qua gevoel ook nu. Wat eens was, is niet meer. Dit is de werkelijkheid en vecht daar niet tegen. Dat houdt je verwerking tegen. Het is moeilijk maar gaat stap voor stap steeds beter. Jij bent ook belangrijk, geef jezelf dat gevoel vooral. Wat ik je oprecht gun.
En als ze naast je op de bank komt zitten dan merk je dat wel. Als ze die keuze zou willen.
En als jij dat per se nog zou willen.

Ikzelf zou me ingewisseld voelen en geen contact meer willen.
Voor mij finito.
Dat ligt bij mij.

Heel veel sterkte en liefs!

afbeelding van ClownyB

@philippe

Wow man, ik wenste dat ik uw zelfzekerheid ook had. Ik denk dat je het goed aangepakt hebt Knipoog

afbeelding van philippe

Dankjewel allemaal voor de steun...

We zullen zien wat de toekomst brengt. Ik weet een ding heel zeker. Volgende maand zouden we 10 dagen naar spanje vertrekken. We zullen moeten zien. Het zal namelijk alles of niets zijn.

Is die periode met of zonder haar? Als dit niet het geval is zal alles wat ik te verwerken afgesloten worden als die reis uiteindelijk niet meer door gaat...

Nogmaals dankje allemaal voor de steun en de nodige tips en inzichten. Met dit allemaal neer te schrijven ben ik toch weer een stukje verder in dit alles.

Love you all. No homo

afbeelding van Hetlevenismooi

@philippe

Ik kan me voorstellen dat het spannend is.
Die vakantie. Wow!
Ook stond er bij 'ons' een vakantie te boek.
Naar Parijs. Een week.
Ging niet door. Ik had zo graag willen gaan. Samen.
Ik was blij dat die dag voorbij was. Dacht misschien gaat hij nog. Nee hoor.
Ik hoorde allemaal Thalys voorbij rijden toen ik in bed lag, woon er vlakbij.

Eigenlijk heb ik me goed vermand die dag door de adrenaline.
Het was net 3 weken uit toen.

Nu jaren later denk ik, wat bezielde mij om met een man te willen gaan die geen trek meer in mij had.

Hoop bij jou hoe het dan ook uitvalt, dat je sterk blijft!
Lopen meer leuke mensen rond op de wereld! Knipoog

afbeelding van Nientjuh1

Philippe

Beste Philippe,

Ik heb zelf ook zo'n brief naar m'n ex gestuurd, dat was weliswaar in het begin toen de liefde er nog helemaal was. M'n ex heeft daar niet op gereageerd wat mij ontzettend onzeker en een beetje boos maakte. Later heeft hij pas uitgelegd dat hij op dat moment dacht dat het beter was om niet te reageren, omdat hij het misschien alleen maar erger maakte door nog een afwijzing te sturen. Ik denk dat hij daar gelijk in had.

Ik had die brief, net al jij, niet gestuurd om hem terug te krijgen, maar kreeg wel een klein beetje hoop. Toen hij niks stuurde stortte ik in. Ik bleek onbewust die brief toch gestuurd te hebben om een soort gevoel bij hem op te roepen dat hij mij ineens wonderbaarlijk terug wilde. Dat is leuk achteraf praten natuurlijk, maar het was uiteindelijk beter geweest als ik die brief niet gestuurd had.

Wat ik hiermee wil zeggen is, denk even goed na wat je precies hiermee wilt bereiken. Wat je al in je brief zegt, misschien ziet ze de brief, leest 2 zinnen en gooit hem weg omdat ze het niet aankan. Zou jij het aankunnen dat zij hem niet eens leest, laat staan reageert? Denk even heel goed na en wees eerlijk tegenover jezelf.

Succes

afbeelding van Hetlevenismooi

@philippe.

Ik heb in het begin ook een brief gestuurd, wel een ander soort brief maar dat doet er niet toe. Onschuldig
Ik heb ook nergens spijt van, op dat moment had ik dat echt nodig om te doen, kon niet anders toen, kwam voort uit mijn verwerking waar ik mee bezig was.

Als je dát gevoel hebt, dat je het moet doen, zou ik het zeker doen.

Heel veel sterkte met jouw verwerking!!!